Ules voor onze jongens
De rood-zwarte band
Teun van Veen f
v De keeper, en dat vergat ik nog hele
maal te vertellen, u weet wel die man,
[lie toch al zo weinig te doen heeft bij
j>ns, die keeper dan had de gehele week
piek op bed gelegen, de vrijdagavond nog
net 38.9 koorts, maar hij was present en
loe!
De derde werd door ons ook benut,
ij het een beetje gelukkig (vader Henne
*iet het hem voor straf direct 5 maal
iverdoen in de andere goal) en hun der-
Ie werd wederom door onze keeper
vestopt. Twee goals voor aldus, de vierde
v/erd door ons gemist en door Arsenal
venut en zie: de vijfde werd zoals voor-
rpeld de belangrijkste.
Nu weten insiders, dat ik zelf eens in
en belangrijke wedstrijd voor de Zatten
jgelukkig jaren geleden) op een ik mag
J'/el zeggen uiterst belangrijk moment
ten penalty hoog over de goal het IJssel-
<heer in schoot; dit had ik mijn zoon
rooit verteld en hoe gelukkig dat was
zleek uit het nemen van de zijne, want
eonder mankeren schoot hij hem er wel
t en besliste daarmede de wedstrijd en
lorgde er voor, dat we in de volgende
djnde kwamen.
11 Ik kan alleen maar besluiten met de
Srwekking: Mensen komt die volgende
Linde zien want het zijn toch evenemen-
hn, die je niet mag missen,
v
I C. Tromp
e
e
V
s
s Wat zijn wij toch een krentenwegers
e Nederland. Het schijnt immers de be
deling te zijn de voetbalprofs de
cme loonslaven van een puur kapitalis-
Rch bestel, dat vanuit Den Haag wordt
gstierd straks voor hun inspanningen
get betrekking tot het wereldkampioen-
thap met een aalmoes af te schepen,
volgens een berekening van een der fi-
vmciële experts uit de verfoeilijke kapi-
rlistische instelling, die K.N.V.B. heet,
vtuden de jongens van Oranje onze
rngens slechts 25 mille bruto kun-
s;n verdienen, zelfs als zij tot de finale
jordringen. De jongens van Ajax pik-
n dit niet en terecht. Zij overwogen
in ook een boycot van Oranje. Het
ederlandse volk zal zich nu als een
jan achter onze jongens moeten op-
pllen, want het zou een schande voor
natie zijn, als wij de uitbuiting van
^ofvoetballers gedogen. Het is al erg
noeg, dat zij belasting moeten betalen.
Nederland moet door middel van
ties, desnoods harde acties, de heren
fn de K.N.V.B. duidelijk maken, dat
zij grootse daden verlangen, er ook
tyaal in de beurs getast moet worden.
pUto 25 mille is niks, helemaal niks.
aar kan je nog geen hoekschop voor
ten nemen.
(De heren Meuleman, Hogewoning en
jirgwal, die zelf geen deuk in een pakje
^ter kunnen schoppen, zullen naar mi
eter Van Doorn moeten om uit de
(R.M.-pot een paar miljoen los te pra-
(i. Dat is het minste, wat zij kunnen
jen. Een klein volk mag, als het om
werkelijk grote belangen gaat, niet klein
zijn. De eer van het land staat op het
spel.
Willen wij Nederland (nog) verder op
stoten in de vaart der (beschaafde) vol
keren, dan zullen wij gezamenlijk de
prijs voor die eer moeten betalen. 25
mille? Belachelijk. Een ton voor de
goede sportmentaliteit, die nodig is om
in West-Duitsland mee te spelen, lijkt
reëel. Maar wat is misschien in juni met
de steeds oplopende prijzen en een niet
te temmen inflatie nog een ton waard?
l.atcn wij daar ook rekening mee houden
en er twee ton van maken. Als wij Mies
en Willem op de T.V. inschakelen voor
een nationale voetbalactie, komt dat geld
op tafel. Lukt dat onverhoopt ook niet,
dan moet de K.N.V.B. maar een zware
hypotheek nemen op al zijn bezittingen.
Of weet iemand, die het voetbal ter
harte gaat en het vaderland lief heeft,
iets beters? Ideeën worden gaarne inge
wacht onder briefnummer 25000, re
dactie De Schakel met vermelding van
motto „Alles voor onze jongens".
R. B.
Wat een avond! Heeft iemand dat ooit
meegemaakt? 92 Vrouwen eensgezind en
gelukkig bij elkaar, van gezellig tot lief
gekleed, van beeldig tot chique of ge
wóón lekker
Wij A.F.C.-vrouwen vierden de ver
jaardag van de Club van onze mannen
(„plichtsgetrouwe" nog wel Nee,
wij hebben niet het clublied gezongen,
da's voor de mannen. Maar we hebben
wel een grandioos georganiseerd diner,
waarvoor Daisy Limburg, Connie Her
mens, Marijke Rooze en lannie Rimini
heftig in touw zijn geweest ze hebben
getoverd en de verrassingen waren niet
van de lucht. Ik zal probéren kort te
zijn: Ontvangst met zeer verzorgde cor
sage, waarin verscholen een lot voor
vele prijzen in de garderobe stond
een oranje po met bankbiljetten, maar
dat was nog een geheim. Ie kon met
geen 100,— een sherry bemachtigen,
maar ik kreeg ze bij die onstuimige be
groetingen alsmaar aangeboden, zodat
de stemming al gauw 1 op 20 was. Nee,
ik kan het gewoon niet beschrijven, zo
véél is er gebeurd
Daisy Limburg kreeg als tafelpresi
dente door Wanda maar van Tom
Adriaans en Bob Wildeboer een
„Decibel" aangeboden gewoon koste
lijk; we begonnen meteen aan onze eer
ste zang: DAISY - DAISY! Nel Sabel-
son werd zeer tot haar ontroering en
verrassing als Nobelprijswinnares ge
troond voor het vele goede dat zij
deed voor A.F.C. en A.C.C. (Omdat de
dames zoiets nu eenmaal niet van de
mannen krijgen).
Ach, we hadden onze eigen liedjes en
verrassingen aan de lopende band het
duo Conny en Tonny werd op komische
wijze tot trio door improvisatie van Ann
TeiwesNee, echt toneel kon niet
beter zijn. Dan kregen we nog Monsieur
Balmain mee naar huis en nog véél
meer we stuurden een foto van ons
eigen diner compleet met onze handteke
ningen en de rood-zwarte band naar het
herendiner. Wat nooit gebeurd is: de
rede van Ton Glas werd onderbroken
voor deze welgemeende felicitatie met de
verjaardag van A.F.C. Prompt werd
onze attentie beantwoord door Ton met
heerlijke bonbons bij onze koffie
Ons diner zelf? Nou, dat was uit de
kunst en geheel in stijl van ons A.F.C.-
voetbal, mét wijn. Maar we hadden bijna
geen tijd om te eten. Eén van de A.F.C.-
mannen vroeg me later: „Wat déden
jullie nou eigenlijk allemaal?" Nou ja,
dat is gewoon niet na te vertellen
Het is een vreemde gewaarwording,
als je dan voor de microfoon 92 A.F.C.-
vrouwen gaat toespreken; een werkelijk
zeldzaam gebeuren: zoveel feestelijk ge
tooide, gelukkige vrouwen eensgezind bij
elkaar ik zag alleen maar vreugde op
hun gezichten.
Het was moeilijk te omschrijven, maar
ik zag de rood-zwarte band, die de
A.F.C.'ers 79 jaar geleden van Schaf
hebben meegekregen de geest die het
ware A.F.C. kenmerkt, ook hier bij de
Eva's van A.F.C., en naar mijn gevoel
kwam dit het meest nabij een essay van
Foster, die zei:
De enige aristocratie, waarin ik ge
loof, is die van de moedigen, de ge-
voeligen en van hen die rekening
houden mét
En dat is de band, die ons bindt al
is het „in the shadow of your smile".
Een aangetrouwde
Teun is van ons heengegaan. Gelukkig
voor hem en zijn naasten heeft hij niet
geleden. Een kort ziekbed en vrijwel
niet meer bewust is hij gestorven.
Teun bewoog zich altijd bescheiden in
A.F.C.-kring. Hij sloeg geen thuis- noch
uitwedstrijd van het eerste over, omdat
hij meende dat supporters zeer veel
steun konden geven aan de jongens van
het eerste. Teun was dan ook degene die
indertijd, bij gebrek aan vervoer suppor
tersbussen naar uitwedstrijden organi
seerde, waarin de gezelligheid hoogtij
vierde en de vereniging er nog financieel
baat bij had.
Ook was Teun in zijn „bruine café"
De Pilsner Club een bijzonder gastheer.
Vele A.F.C.-ers genoten daar van een
goed door hem geschonken glas Pils ver
sierd met zijn hoeveelheid gezapige mop
pen. Dat hij zeer vele vrienden onder
A.F.C.-ers en de Horeca had, is ge
bleken bij zijn laatste gang naar Zorg-
vlied.
Dikwijls zullen wij nog aan hem den
ken omdat het plezierig was hem in ons
midden te hebben.
Teun rust in vrede.
B. B.
