Seven Up en oranje bitter
Dit is de Schakel die komt binden,
De oude club aan d'oude vrinden.
53e Jaargang
november 1973
No. 7
Op zondagavond 25 november kon na
de ontmoeting A.F.C.-Elinkwijk de ba
lans worden opgemaakt van de eerste
negen wedstrijden van de competitie.
Een gedeelde derde plaats voor A.F.C.
met een score van twaalf punten uit
negen. De Spartaan heeft hetzelfde to
taal. Aangezien het onderaan staande
O.V.V.O. twee uit acht noteerde, konden
uiterst voorzichtige A.F.C.'ers ja
zeker, die zijn er genoeg met een
blik op de ranglijst vaststellen, dat
A.F.C. tien punten van de laatste plaats
was verwijderd. De wat zonniger den
kende A.F.C.'ers ja zeker, die zijn er
ook in voldoende mate keken met
een ander oog naar het klassement en
constateerden, dat het eerste elftal in de
„slag voor de beste zeven" aardig mee
deed. Heel aardig zelfs. Ik sluit mij
graag bij die wat optimistische categorie
aan. De tot nog toe door het eerste elf
tal behaalde resultaten mogen best posi
tief worden beoordeeld. Natuurlijk, de
kwaliteit van het spel laat nog wel eens
wat te wensen over. A.F.C. heeft (te)
veel kansen nodig voor het scoren van
een doelpunt. Een zwak punt, dat vaak
extra inspanning vraagt van de midden
velders en de (goede) verdediging. Maar
de gang van zaken en onze positie op
de ranglijst geven hoop, dat A.F.C. ook
aan het einde van het moeilijke seizoen
tot de bovenste helft van de rangschik
king zal behoren. Indachtig het spreek
woord prijzen wij de dag niet voor de
avond is gevallen. Het seizoen duurt nog
lang en er kan nog heel veel gebeuren.
Een feit is evenwel, dat het eerste team
zich een goede basis heeft verschaft. Er
is over het algemeen hard gewekt en
met een goede instelling gestreden.
Voor de start heeft voorzitter Dio
Hermens in De Schakel geschreven:
„Wij willen met alle ons ten dienste
staande legale middelej in de top van
het Nederlandse amateurvoetbal een rol
blijven spelen. Deze competitie, die uit
moet monden in een selecte groep voor
de hoofdklasse, is eer» litdaging voor
ons allen, maar in het bijzonder voor de
spelers van het eerste."
Ik geloof, dat de spelers en alle an
deren, die nauw bij het eindresultaat van
deze competitie zijn betrokken (trainer,
elftalcommissie en begeleiding) de uit
daging hebben aanvaard. Nogmaals, het
resultaat twaalf uit negen is bemoedigend.
Het gaat er nu om de lijn vast te hou
den. Misschien zullen sommigen zich
nog meer inspanning(en) moeten ge
troosten, maar het doel dat ons voor
ogen staat, lijkt die eventuele extra ar
beid alleszins de moeite waard. Kom
aan boys, ons motto is Seven Up".
Overigens, wat de aanmoedigingen
van de toeschouwers betreft, die voor de
sfeer van de match en een steun in de
rug voor de spelers zo belangrijk zijn,
die lijken eenvoudig nergens op. Aan
moedigingen moet je namelijk kunnen
horen. A.F.C.'ers schijnen zich voor
luidruchtigheid rond het voetbalveld te
schamen. Mag ik vaststellen, dat er dan
sprake is van valse schaamte. Wij heb
ben voldoende leden met een ver dra
gend stemvolume. Gebruik die stem dan
ook voor het goede doel: Seven Up!
Van de frisdrank na de oranje-bit
ter, die genuttigd kon worden na Neder-
land-België. Immers, wij zijn er. Neder
land behoort tot de laatste zestien van
het komende toernooi om het wereld
kampioenschap voetbal Dat is natuur
lijk prettig voor de K.N.V.B. en voor de
interlandspelers, die volgend jaar in
West-Duitsland nog een aardige cent
kunnen verdienen. Maar als het voetbal
van Nederland-België en van vele an
dere (buitenlandse) wedstrijden het voet
bal van onze tijd is, ziet het er nogal
somber uit voor de professionalistische
tak van deze sport. Want gedekt door
het excuus, dat de (financiële) belangen
voor betrokken partijen enorm groot
zijn en deswegen een harde tot bikkel
harde strijd de logische consequentie is,
worden de normen voor sportief gedrag
wel zeer ver verlegd. Het springen en
trappen naar een tegenstander, ook als
deze al of nog volstrekt onbereikbaar is,
lijken doodgewone handelingen te zijn
geworden. Indien een speler een opening
dreigt te maken, gaat hij onherroepelijk
tegen de vlakte. In de wedstrijd Neder
land-België werden herhaaldelijk spelers
van achteren neergelegd en bij de meeste
acties kon beslist niet meer van een
sliding worden gesproken.
Het voetbal is duidelijk aan het ont
aarden, maar officials van alle rangen
en standen kijken alleen maar naar het
belang en naar het resultaat. Spelers, die
het verst zijn gevorderd op de weg van
destructie worden om hun karakter ge
prezen. De pijn veroorzakers en de har
de jongens, die pijn kunnen verdragen,
worden op de schouders gehesen of door
hun coaches geknuffeld. Scheidsrechters
blazen op hun fluit, trekken af en toe
is een gele kaart, maar doen verder
niets om de toenemende verruwing te
stuiten.
Zondagavond 25 november liet Studio
Sport via onthullende beelden, onder
meer in slow motion, zien hoe het bij
Utrecht-Telstar en PSV-Sparta toe ging.
Er werd meedogenloos geschopt en
spelers besprongen elkaar zonder enige
consideratie, maar iedere boosdoener
mocht van de arbiters de speeltijd vol
maken. Wanneer niemand er wat aan
