Mixed Pickles
On dit et datjes
Amateur-
grensrechters
(vervolg)
Scheldwoord
In „Het Vaderland" heeft sportredacteur Frans Bersch gereageerd op ons stukje in de vorige Schakel over de dis
criminerende wijze, waarop verschillende sportjournalisten het woord „amateur" gebruiken als zij een slechte wedstrijd
van de profs critiseren. Na ons blad bij zijn lezers geïntroduceerd te hebben als „De Schakel, onvolprezen clubblad van
de AFC in Amsterdam" en een groot gedeelte van ons artikel te hebben overgenomen geeft hij het volgende commen
taar:
„De Schakel vindt, dat aan die denigrerende manier van spreken nu eens een einde moet worden gemaakt. Ik zou
zeggen: niet op reageren Lena, maar rustig uw tijd beiden en zo mogelijk steeds beter en attractiever gaan voetballen
(waar het bij velen hard naar toe gaat). Er komt dan een tijd, dat het publiek langs de amateurlijnen bij een slechte
wedstrijd zegt: „het lijken wel profs! Daar zie je ook niets." „Of is het bij de meeste profclubs niet zo soms?"
J.W.
Passé partout
In de vorige aflevering van uw club
blad leverde bovengenoemde, kritiek op
de toestanden tijdens de clubavonden. Of
men vergadert öf men kaart, zegt hij. En
dat is waar, alhoewel er wat later op de
avond, wanneer de functionarissen ge
reed zijn met de volledige opstelling der
elftallen wel eens een zeker sfeertje valt
op te bouwen. De verstokten week je
echter niet los van hun kaarttafels. Een
paar jaar geleden stelde een aantal le
den de z.g. praettafel in. Men kwam bij
een rond de grote tafel tegen de vouw
wand. Doordat de initiatiefnemers wei
eens verstek moesten laten gaan bleven
de losse aanzitters ook weg. En ik her
inner me toch de grote leiddraad, welke
door de gesprekken liep. „Wordt Olive
van de Dubbeldekkers slecht behandeld,
te ja of te nee?"
Nu kan de ronde tafel ook niet meer
voor het praetdoel worden gebruikt. Een
gedeelte van het AFC-bestuur handelt
daar wat lopende zaken af. In de be
stuurskamer, waar ABC hele ledenver
gaderingen belegt, kan dat niet, want
daar houdt een man of drie van de elf
talcommissie zitting.
Maar mijn beste Pasper, er zijn toch
alternatieven. Ik behoef je hoogstwaar
schijnlijk de namen van de in ons club
blad adverterende etablissementen niet in
herinnering te roepen. En wat betekenen
The Animal Crackers in de Bamboo voor
je? Voor de consumptieprijzen hoef je
het niet te laten en je treft er menig
AFC-lid.
Vijfde veld
Een onzer jeugdige gastvoetballertjes
vroeg onze penningmeester, die zich toe
vallig bij de uitgang der kleedkamers be
vond, waar het vijfde veld was. Otto
wees ergens in de ruimte: „Daar, achter
de overdekte". „Wat een rot end".
„Maar", zei Otto, „als je vijf minuten
wacht gaat de volgende bus".
Dertien, twaalf, elf
Paul Koster had het goede idee om met
een aantal knapen, die in de loop der
jaren deze elftallen hadden bevolkt, een
feessie te bouwen. Het zijn drie elftal
len, omdat de leiders ervan er altijd voor
hebben gezorgd niet het laagste elftal te
zijn. Bij terugtrekking uit de competitie
zou dat moeilijkheden hebben kunnen
geven. Men mist overigens de kam
pioenschappen, die vroeger nog wel eens
voorkwamen. Zouden de huidige spelers
niet meer zo het vuur uit de sloffen lo
pen voor de Sibylles, Lyda's, Elbe's,
Ronny's, Miekes, Loesjes, Herma's etc.
zoals wij dat plachten te doen?
Peter
Drie dagen na de wedstrijd tegen
Elinkwijk, waarin hij zo uitblonk, slaag
de onze keeper voor zijn doctoraal wis-
en natuurkunde. Ook hierbij geen hakken
over de sloot werk, maar gemiddeld een
negen. Het predikaat cum laude werd
dan ook toegevoegd. Wij wensen Peter
van harte proficiat met deze geweldige
prestatie voor het leven en hopen daar
bij dat onze jongste doctorandus zijn
keeper- en andere talenten nog lang in
dienst van AFC zal willen stellen.
Clublied
Vroeger werd tijdens de voetballoze
periode in de zomermaanden de tekst
van ons aloude, door Dick Bessem ge
maakte, clublied weieens in De Schakel
geplaatst. Men was dan blij, dat er weer
een pagina gevuld was en het zal zijn
nut ook wel hebben gehad. Enige jaren
kon deze plaatsing niet geschieden en
wat zien ik? Velen onzer staan met de
mond met de overgebleven tanden als
het Lied op de passende gelegenheden
wordt ingezet. Sterker nog, enigen weten
niet beter te doen dan er tijdens het
zingen doorheen te kletsen. Zie het te
pakken te krijgen en leer de tekst. In het
bad is een mooie plaats daarvoor.
Jan Tjalling
Een van de boeiendste verschijnselen
bij het hedendaagse amateurvoetbal is
het bekijken van de grensrechters. Zelfs
een kleurloze O-O-wedstrijd kan worden
verlevendigd door het geloei van het pu
bliek, wanneer deze niet-betaalde func
tionaris vlagt voor buitenspel tegen de
thuisclub. Trouwens ook bij uitballen en
corners kunnen de hartstochten hoog
oplaaien.
Dit interessante verschijnsel kwam mij
weer eens in gedachte bij het lezen van
mijn alternatieve clubblad, het beroem
de UD-Kanon van januari j.l. Het door
de heer Van der Hout Bruin geschreven
artikel bevat niet alleen een originele ge
dachte, maar is ook zo vakkundig ge
schreven, dat ik het prefereer, hem let-
erlijk te citeren:
„Grensrechters zijn onmisbaar. Grens
rechters zijn onpartijdig. In het amateur
voetbal heeft iedere ploeg zijn eigen
(club)grensrechter. Volgens een al of niet
geschreven wet behoort deze clubgrens-
rechter zich steeds op te stellen ter hoog
te van zijn „eigen" achterhoede.
Tot zover zal iedere lezer het met me
eens zijn. Vermoedelijk zal ook een ieder
het met me eens zijn, dat goals een wed
strijd interessant maken, en dan denk ik
in de eerste plaats aan de spelers, en pas
in de zoveelste plaats aan het publiek.
Hoe méér goals, hoe meer voldoening!
Door de genoemde al of niet geschre
ven wet is wel een toestand ontstaan,
dat men vele malen per seizoen grens
rechters ontwaardt, die „uit principe"
verwoed hun vlag ten hemel strekken,
als de op „hun helft" aanvallende partij
voor „hun club" gevaarlijk zou kunnen
worden. Vaak wordt dan zonder meer
aangenomen ook door de scheids
rechter, die op dat moment niet bij
machte was de situatie voor 100% te
overzien dat van inwerkingstelling
van de offside regel gesproken moet
worden.
6
