Mixed Pickles
BequnstioirtG van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakeL in stanö
Good bye, A.R.O.L.
In de achterzaal speelde een band ter gelegenheid van de thé-dansant die gehouden werd aan het slot van de eerste
A.R.O.L. bekerdag, de eerste dag van het laatste A.R.O.L. tournooi. Maar niemand dronk „thé" en maar twee
paartjes waren „dansant". Er stond in die zaal een tafel met een vaasje bloemen en wat stoelen er om heen. Op die tafel
een keurig bordje: Gereserveerd voor de pers. Er zat helemaal niemand. Aan de bestuurstafel scheen het een moment
of het gezellig wilde worden. Daar was zo juist de A.R.O.L. beker neergezet „daar gaat Gé Bosch" zei een ouder lid
een beetje weemoedig. Henk Kappelhoff was een uitstekend gastheer en voetbalbestuurder Jo Jaspers prepareerde zich
om de loting te gaan verrichten voor de demi-finale. Toen kwamen er een paar heren binnen die vroegen of wij wilden
opschieten. Hun spelers waren nieuwsgierig voor de loting maar men wilde nu weg.
Die dingen zullen in zijn herinnering onuitwisbaar zijn, want nu voelde ik dat ik ongelijk had met te strijden voor het
blijven bestaan van ons tournooi. Neen, de A.R.O.L. was voorbijOndanks het feit dat alles had meegewerkt om
dit 45ste tournooi te doen leven. De organisatie was perfect (speciaal compliment aan de Pers- en Propagandacommis-
sie voor het voortreffelijk geredigeerde en uitgevoerde programma) en de publiciteitsmedia waren sterk geïntresseerd.
Er was veel over de A.R.O.L. geschreven en wij hebben nog nooit zoveel uitzendingen gehad. Het weer was ideaal.
Koel en winderig, te goed om thuis te blijven, te grimmig om nog één keer naar Zandvoort te gaan. Maar de A.R.O.L.
werd genegeerd èn door het publiek èn veel erger nog door het grootste deel van onze leden.
Het is bijna symbolisch dat in dit laatste A.R.O.L.-beker-tournooi, waaraan zó hard gewerkt was, ons eerste elftal
pijnlijk roemloos ten onder ging dat hoorde precies bij de begrafenis. Maar waaróm stierf dit tournooi? Natuurlijk
kon sinds de invoering van het betaalde voetbal dit niet meer de daverende seizoenopening zijn. Maar met een program
ma HFCZeeburgia, AFCUW, HBSde Spartaan en DWVNeptunus, met entréeprijzen van 1.50 en 0.50
en bij redelijk voetbalweer behoefde het toch ook niet op te houden seizoenopening te zijn. Slechts een serie wed
strijden zonder sfeer, zonder blije begroetingen, zonder „na afloop".
Ik geloof dat de A.R.O.L. te gronde gegaan is omdat maar heel weinig mensen zich de tijd gunnen om zich prettig
te amuseren. Het merkwaardige van onze tijd is dat men minder tijd heeft naarmate men méér tijd heeft. Vroeger be
stond er geen vrije zaterdag en behalve een beetje „upper ten" had niemand vacantie. Van een 8-urige dag en een be
hoorlijke lunchpauze had nooit iemand gehoord. Er werd over het algemeen krap verdiend de „laatste van de maand"
was een oase in de woestijn. Maar toen was er dan toch overal gezelligheid, plezierboten naar Zaandam tien cent en
muziek aan boord Alkmaar, Velsen en IJmuiden; dagelijke „bittertafels" in Suisse, Dorrius, Parkzicht of bij Boer, op
gewekte „bierhallen" waar het goed toeven was. Men had eigenlijk geen geld en geen vrije tijd, maar nooit hebben de
plezierboten, de speeltuinen, de restaurants en de clubavonden zó gebloeid als toen. En nu hééft men geld en tijd en
mist kennelijk het geduld, om dat geld gezellig uit te geven. De A.R.O.L. is onder gegaan door de tijd, waarin men
zich geen tijd gunt hoewel die tijd als het ware barst van de tijd.
Cricket
Een merkwaardig, boeiend en soms tot veel discussies aanleiding gevend cricketseizoen ligt achter ons. A.C.C. I ver
keerde enige tijd in ernstig degradatiegevaar, vooral na de nederlaag tegen V.R.A., doch herstelde zich schitterend.
Achter elkaar werden V.O.C. (uit), Rood en Wit (uit) en het toen nog ongeslagen H.C.C. I (thuis) verslagen en het eerste
elftal eindigde als nr. 4 van de acht met 40 punten uit 14 wedstrijden. Opnieuw bleek wat „mentale inspiratie" betekent.
Good old Wim Staats was ouderwets op dreef en skipper Henk van Weelde, die een paar aanvoerders van ploegen in de
eerste klasse A tot voorbeeld kan dienen omdat hem de schoonheid van het spel meer ter harte gaat dan een draw van
twee punten, werd merkbaar jonger. De laatste wedstrijd tegen H.B.S. uit was een triomf. A.C.C. sloot op 215 voor 7,
met de thee hadden zes Hagenezen al een beurt gehad op in totaal 26 en op 61 was de innings van H.B.S. ten einde.
Royaal op tijd om buurvrouw Quick te gaan feliciteren met het zeer verdiende kampioenschap van Nederland.
En dit voor ons zo merkwaardige en boeiende seizoen met een kampioenschap van het tweede als belangrijkste re
sultaat gaf toch aanleiding tot heel wat discussies. De automatische promotie en degradatie heeft als consequentie gehad
dat een paar ploegen, die niet tot de sterkste konden worden gerekend tot een soort veiligheidscricket hun toevlucht
namen dat op de duur de publieke belangstelling tot het nulpunt moet doen teruglopen en de animo voor het spel zeer
ongunstig zal beïnvloeden. Sommige aanvoerders volgden dezelfde tactiek als trainers van zwakke semi-profclubs.
Of jullie het mooi vinden of niet kan mij niet schelen als de tegenpartij maar niet wint. Bij voetbal (beroeps) leidde
dit tot niet-om-aan-te-kijken wedstrijden met 00 uitslag, bij cricket (amateurs) tot niet-om-aan-te-kijken wedstrijden
met een slome draw. De „tactiek" is als volgt: gaat men het eerst aan bat dan niet „sluiten" als de tegenpartij nog een
winstkans heeft maar probeer vier uur in te blijven. Knappe jongens als die anderen in twee-en-een-half uur je totaal
kunnen passeren. En ga je eerst fielden en daarna batten dan moet je eventueel zó blokken dat je in i*der geval de klok
uitspeelt: lekker weer een draw en twee punten. Het bonuspunt is natuurlijk voor de tegenpartij. In een 1 A wedstrijd
is het gebeurd dat de ploeg die eerst ging batten, de eerste run maakte na zeven overs! Haar eerste man ging uit
op een totaal van 21 toen er70 minuten was gespeeld. Waar blijft dan de spelvreugde in het veld en het spelgenot
aan de kant?
Heel wat discussies zijn er geweest, die eigenlijk om het volgende draaiden: Als de automatische promotie en degra
datie gehandhaafd blijft dan zou de Cricketbond moeten bepalen dat de eerst battende ploeg stopt na zestig overs of na
drie uur moet sluiten. De Bond moet dus bepalen, dattja, er zal wel iets moeten gebeuren als cricket aantrekkelijk
wil zijn maar het is wel bijzonder jammer dat dit pas het geval zou zijn als door de Bond wordt ingegrepen.
Historie
Dan toch nog maar een brokje historie van het A.R.O.L. beker-tournooi. Tal van bladen gaven hiervan uitvoerig be
richt maar sommige gooiden er met de pet naar. Zo bracht „Goal" een uitvoerig en voortreffelijk geïllustreerd verhaal,
dat echter ontsierd werd door tal van fouten. Het blad wist te vertellen, dat D.W.S. in 1938, '39 en '40 de A.R.O.L.
won en dus in definitief bezit kwam van de derde beker. A.F.C. was nu bezig met de vijfde en in het laatste oor
logsjaar bood het Olympisch Stadion de helpende hand, omdat „de Duitsers vrijwel alle houten opstallen hadden weg
gehaald" Het is uiteraard mogelijk dat al die onzin tot legendevorming leidt en dus hier de nodige werkelijke
gegevens.
5
