Mixed Pickles
wsmm
poolt allen mee, het is voor a.f.c.
Service
In deze tijd, waarin vaak terecht gekankerd wordt op vervlakking en gebrek aan service is het bijzonder prettig eens
een buitengewoon staaltje van service te memoreren, vooral omdat het hier de zo vaak becritiseerde Radio-Hilversum
betreft. Wij zaten dan in Lindau aan het Bodenmeer en zouden een telegram krijgen hoe A.F.C.Sneek was afgelopen.
Lindau is^maar een klein stadje en ik was bang dat het telegram tot maandag zou blijven liggen. Om zes uur ,,had ik het
niet meer Hoe zou de uitslag zijn? Enfin ik ga naar de receptionist, een aardige knul, die ook voetbalenthousiast was en
die zou zijn best doen.
Een uur later zitten wij te dineren en daar komt die receptionist met een stralend gezicht naar ons tafeltje en zegt:
»Ihr Klub hat gesiegt und Mittelbourg hat auch gesiegt". Dat was dan fijn, maar toen wilde ik toch wel weten, hoe hij
daar achter gekomen was. Toen kwam een mooi verhaal. Het postkantoor was dicht en nu had hij je kan tegenwoordig
overal automatisch telefoneren op eigen initiatief Radio Hilversum gedraaid. Hij had ,,sehr verehrte Gaste1' in zijn
hotel en die konden niet slapen als ze niet de uitslag wisten van Amateur-Meister A.F.C. aus Amsterdam. De telefonist
in Hilversum had gezegd, dat het hem speet maar de dienstdoende sportredacteur was net even gaan eten en hij wist
niet waar de lijsten met uitslagen lagen. Maar als Hotel Reutemann in Lindau nu even zijn telefoonnummer opgaf, dan
zou hij wel terugbellen. En ja hoor, een half uur later belde Hilversum op haar beurt Lindau op en gaf de uitslagen
keurig door. Dat is nu toch een staaltje van service om eens extra te vermelden.
Doorstromen
In het debat over de competitie-indeling van de eerste klasse amateurs is naar voren gebracht dat de tegenwoordige in
deling de eerste klasse onaantrekkelijk maakt omdat er geen „doorstroming" plaats vindt en je ieder jaar tegen dezelfde
clubs moet spelen. Nu kan ik mij een mooie kreet van good old „Schaf" Scheepens herinneren die in twijfelgevallen
placht te roepen: „Laat de boeken spreken!" Welnu, ik heb de boeken eens laten spreken en het blijkt, dat er enorm veel
mutaties plaats vinden. Van de twaalf eerste klassers in afdeling A (seizoen 1962- 63, dus niet meer dan vijf jaar geleden)
zijn er nog maar zes precies de helft dus over. Dat zijn: A.F.C., D.C.G., Hollandia, H.R.C., J.O.S. en de Spartaan.
Verdwenen zijn: Gouda, H.F.C., O.S.V., Purmersteyn U.V.V. en Watergraafsmeer. Men kan dit betreuren, maar feit is
dat de mutaties in onze afdeling veel groter zijn dan in het debat naar voren is gekomen. En dan is het nog maar een
willekeurige vergelijking met vijf jaar geleden. Want inmiddels hebben wij in de eerste klas ook nog gespeeld tegen
R.K.A.V.I.C. en V.V.B. Inderdaad: laat de boeken spreken.
Vergadering
Nu ons boekjaar „verschoven 1 is om het synchroon te laten lopen met het boekjaar van de Bond valt onze algemene
vergadering midden in de vacanties, hetgeen vooral als wij dan zoals dit jaar een „long hot summer" beleven de
belangstelling niet ten goede komt. Jammer voor de functionarissen, die zo enorm veel werk maken van hun verslaggeving.
In de eerste plaats geldt dit natuurlijk secretaris Jan van Dijk, die voor de zoveelste maal een werkelijk briljant jaar
verslag voordroeg voorlas zou een „understatement" zijn.
Verder penningmeester Hurwits, die als een goed rentmeester er een gezicht bij trekt of het allemaal erg zorgelijk is,
maar dan blijkt het toch wel weer mee te vallen. Vooral, als Hurwits de begroting voorleest. Dat gaat dan op de manier
zoals vroeger de Krijgswet in het leger werd voorgelezen: de Kogel de Kogel de Kogel.
Dit is duurder en dat is duurder en dan komt een vrolijk aapje uit de mouw: De begroting is sluitend en er wordt
geen contributieverhoging voorgesteld. Dit zijn dan twee mededelingen die iedereen snapt en er is daverend applaus.
Hurwits geeft de meest pessimistische verwachtingen over een jaar na een jaar, maar de aanwezige leden, een beetje
murw van die opvallend lange hete zomer, gehuld in de merkwaardigste zomerkledij en hele tankschepen pils bestellende
vinden het maar verduiveld kranig dat de hele Kraam weer lekker heeft gedraaid. En wie volgende jaren last heeft van
een nog grotere onkostenstijging die hoort dat dan wel. Misschien is het dan ook wat koeler. Otto van Rijn deelt in het
applaus en dat applaus zou tot een ovatie gegroeid zijn als iemand een berekening had kunnen voorleggen van de uren
die Otto van Rijn aan de A.F.C. besteedt.
Maar dat zou Otto van Rijn niet eens leuk hebben gevonden en daarom besteedt hij al die uren aan A.F.C.
De waardering gaat ook uit naar Chris Schroder onze onvolprezen statisticus.
Wat een werk is dit toch altijd al die competitiestanden van onze tientallen, elftallen met de talloze aparte interes
sante gegevens.
Applaus, applaus.
Maar tien seconden zijn nauwelijks voldoende waardering voor de avonden en denk ik weekends, waarin zulk
prachtig werk wordt verricht.
De Algemene Vergadering van A.F.C. kent ook de officiële erkenning van verrichte werkzaamheden en van club-
trouw. Good old Jan van Gessel wordt A.F.C.-ridder en men denkt met weemoed aan de tijd, dat Jan van Gessel uit
kwam voor ons eerste elftal, aan de controle stond op het oude „Goed Genoeg" aan de Middenweg en in latere jaren
als scheidsrechter over de velden draafde.
Men neemt met vreugde kennis van de benoeming van Jan Steensma tot Lid van Verdienste. Hij is ik laat andere
functies nu even buiten beschouwing tien jaar hoofdredacteur van de A.F.C. Schakel geweest. En natuurlijk ben ik
het vaak oneens geweest met Jan Steensma: de hoofdredacteur, die gelooft, dat zijn opvolger het net zo goed kan als
hij dat die opvolger het beter zou kunnen komt helemaal niet bij hem op moet nog geboren worden. (Dat kan
Hans de Bie dan nu meteen in zijn oor knopen). Tien jaar Schakelredacteur: vertel mij wat. Men filosopheert zo'n
beetje tijdens en na een Algemene vergadering. Men vergelijkt met vroeger, oud genoeg om een vergelijking te kunnen
maken, jong van hart genoeg om die vergelijking objectief te doen zijn.
Wat is er toch veel ten goede veranderd en ook wat wordt er veel gemist. De gedachten dwalen terug naar het
oude „Eggers": och ja, dat oude Eggers bij het eindpunt toen van lijn 2.
Met die „tafel der wijzen" waar men, na commissievergadering, na algemene vergadering, na beëindiging spel gewoon
maar ging zitten. Namen schieten te binnen: Schaf Scheepens natuurlijk en Gé Bosch, Jan Prent, Pimo van Raamsdonck,
Gallie, Dick Bessem. Er werd soms wel erg oeverloos gekletst, maar soms werd daar ook heel goed van heel goede ge
dachten gewisseld.
