Maestro
Mixed Pickles
J. W.
NYLONKOUSEN!
BeGunstiqino van onze aöveRteeRöeRS houöt öe schakel in stanö
Leo Horn.
A Heen buitengewone mensen maken buitengewone fouten Winston Churchill was tenslotte ook zo'n lief kind niet.
Dat bedacht ik mij tijdens het afscheidsfeest, dat een topcommissie uit de voetbalwereld aan scheidende toparbiter
I.eo Horn aanbood op Goed Genoeg. Een commissie, die de volgende sprekers „in het veld" brengt: Jaap van Praag, Jo
Jaspers, Dirk Nijs, Henk Kappelhoff, Barend Schilperoort en Enno Crabbendam kan men rustig een topcommissie noemen
en Leo en Netty hebben een vloed van woorden moeten verwerken. Zelden is tijdens een afscheidsfeest zo goed gesproken
en dat bewijst dan weer, dat de meeste mensen ook de niet „geboren" sprekers heel goed kunnen spreken als zij voor
zichzelf maar weten dat zij menen wat zij zeggen. Dat is eigenlijk het hele geheim!
En zij méénden het, die zes sprekers. De redevoering van Dirk Nijs maakte diepe indruk om de morele moed, die er
aan ten grondslag lag. Eigenlijk is het triest dat ik dit moet schrijven. Maar er schijnt moed voor nodig te zijn om iemand
in het openbaar te huldigen als hij het verbruid heeft bij de „bazen". Kuiphof van de Sportkroniek deed het anders.
Dit keffertje, dat zo'n beetje optreedt als het waakhondje op het erf van de Verlengde Tolweg schreef daags na de huldi
ging een heel gemeen en beledigend stukje. Leo Horn moet maar denken aan het gezegde, dat Jaap Moorman, de grote
voorganger van Kuiphof in de periode, toen de Sportkroniek nog allure had, Zo graag aanhaalde: „De honden blaffen,
de karavaan passeert".
Leo kreeg deze „Ambassadeur van het Nederlandse Voetbal" zoals Jo Jaspers hem in een bewogen redevoering noemde
de waardering, die hem toekomt. Bondsonderscheidingsteken van de afdeling Amsterdam en een fraai geschenk van
clubs en vrienden.
Leo heeft als laatste spreker het woord gevoerd. Dit was echt Leo: voor de vuist weg, voortreffelijk geformuleerd, typisch
„zwart wit" en zonder aanzien des persoons. Men behoefde het met hetgeen hij stelde, niet helemaal eens te zijn om toch
te kunnen genieten van de hartveroverende en hartverwarmende wijze, waarop Leo sprak. Want hier sprak een mens,
die misschien iets te veel temperament heeft om zich in bedwang te kunnen houden, maar die de zo weinig voorkomende
eigenschap heeft: Allure!
Leo Horn heeft afscheid genomen. Hij heeft de Nederlandse voetbalwereld onschatbare diensten bewezen nationaal
en internationaal. Voor de moeilijkste wedstrijden werd hij aangewezen. Veertig internationale wedstrijden bracht hij tot
een goed einde. Hij vervulde zes honderd spreekbeurten en het is Leo Horn ten voeten uit dat de spreekbeurten die hij
in de gevangenissen hield tot zijn schoonste herinneringen behoren. De 7de augustus 1966 moge het onvergetelijke sluitstuk
zijn op de schat van herinneringen die nu zijn onvervreemdbaar eigendom is.
„Bijsport."
In het juli-nummer van het zo voortreffelijk geredigeerde maandblad van A.B.C. is de coach van onze honkballers
Nol Houtkamp lelijk op hol geslagen. In het kort gezegd komt zijn betoog hierop neer, dat alles om de hoofdklasse draait
en dat daarom de honkbalspelers goed doen, hun „bijsport" met name voetbal op te geven, omdat zij bij voetbal het
risico lopen van blessures.
Houtkamp maakt twee denkfouten. De eerste denkfout betreft de hoofdklasse. Iedereen van de grote Goed Genoeg-
familie vindt het natuurlijk fijn, dat onze voetballers, cricketers en honkballers in de hoogst bereikbare competities
spelen en iedereen hoopt dat dit zo tot in lengte van dagen zal zijn. Maar als, door welke omstandigheden dan ook, onze
eerste teams eens een klas lager zouden moeten uitkomen dan is er echt geen man over boord en dat is echt geen kwestie
van leven en dood. Laten wij nuchter blijven.
De tweede denkfout is ernstiger. In de eerste plaats is het zeer discutabel of Voetbal zo veel gevaarlijker is dan andere
sporten. In de tweede plaats vergeet Houtkamp dat wij in een klimaat leven, waarin slechts drie maanden aan zomersport
kan worden gedaan. Wat wil Houtkamp eigenlijk? De honkballers in september in een „dug-out" stoppen tot zij er in
mei worden uitgehaald?
Honkbal bloeit en A.B.C. bloeit. Het is thans al zover dat de recettes bij A.B.C. hoger zijn dan bij A.F.C. Maar als onze
honkballers over zo'n prachtige accomodatie en over zo'n prachtig clubhuis beschikken dan dienen zij te beseffen, dat zij
dit niet alleen aan A.B.C. te danken hebben. Het is nooit een fraai schouwspel als kinderen hun ouders verloochenen
Amateur.
Wat lees ik daar in ons lijfblad van juli? „Onze club is met haar 5 K.N.V.B. Senioren-teams de enige amateurclub in
Nederland." Zullen wij maar aannemen dat er een stuk van die zin is weggevallen? Dat het amateurisme lang niet overal
loupe-zuiver is weet iedereen die geen vreemdeling is in voetbal-Jeruzalem. Maar dat wij de enige amateur club zijn
Het zal wel de bedoeling geweest zijn te schrijven, dat wij de enige amateurclub in Nederland zijn die vijf senior-elftallen
in de hoofdbond heeft.
Draag die kous!
