Mixed Pickles
i k mm-
BeounstiGinQ van onze aöveRteeRöeRS, houöt, öe schakel in stanö
fÉ/M
ff
Voer voor psychologen.
Jan Steensma heeft er in de vorige Schakel al op gewezen: Nauwelijks had ik mij beklaagd over de bar slechte resultaten
van het eerste elftal in de uitwedstrijden of onze geachte vlaggendragers beterden hun leven, speelden gelijk in Velsen,
wonnen in Hillegom en bevochten daarna het huzarenstukje van het jaar door in Watergraafsmeer van kampioen J.O.S.
ook te winnen. Dit was een daverende overwinning omdat wij in de vijf jaar waarin wij in de eerste klasse tegen de
club van Klein c.s. uitkomen, nog nooit hadden gewonnen. Nu was het verrassende dat die overwinningen geboekt wer
den vóór die Schakel uitkwam, maar nadat ik mijn stuk had geschreven. Er heeft dus een geheimzinnig overbrengen van
gedachten plaatsgehad, dat mij deed denken aan een plaatje in Punch. Er heeft kennelijk een verschrikkelijke overstroming
plaatsgehad en alleen de daken van de boerderijen steken nog boven het water uit. Op die eenzame watermassa dobbert
een roeibootje; de dominee zit aan de riemen en zijn vrouw stuurt. l)an zegt zijn vrouw: „En dan te bedenken George,
dat jij verleden week nog gebeden hebt om regen voor de boeren." Die dominee laat de riemen rusten, kijkt peinzend
rond en zegt: „Tussen ons gezegd en gezwegen Mary, tóch geen gek resultaat voor een kleine dorpsdominee. Zo heb
ik mij ook gevoeld toen de uitslagen binnenkwamen van de uitwedstrijden, nadat ik mijn stukje had geschreven.
Maarnu schijnen die sufferds van het eerste elftal daaruit weer de conclusie getrokken te hebben dat zij dan
kennelijk om de balans weer in evenwicht te krijgen toen de thuiswedstrijden moesten gaan verliezen en dat was mijn
bedoeling niet. Het ergste Vond ik de 1—4 tegen onze katholieke vrienden van D.C.G. Ik ben een grote voorstander van
de oecumene en dat de generatie waartoe ik behoor en die dus nu bij haar volle verstand ruim een halve eeuw kranten
leest, in de R.K.-bladen het gebracht heeft van „ketters" tot „onze reformatorische mede-christenen" is een aanzienlijke
verbetering mogen wij wel zeggen. Maar de oecumene hoeft nu ook weer niet zóver te gaan dat wij ons dan in twee
wedstrijden tnet een totaalscore van 1—11, door onze katholieke vrienden van de mat laten vegen...
Commandeur.
Wim Staats heeft een onderscheiding gekregen, waarbij alle onderscheidingen op 30 april eenvoudig in het niet zinken.
Tijdens de biljartwedstrijd in Den Haag tegen H.B.S. is hij onder algemeen gejuich door H.B.S. benoemd tot Comman
deur in de Orde van Het Westeuropese Biljartwezen. Het is een keurig klein biljartje met drie gekleurde ballen en een
prachtig lint en als Wim Staats bij de eerstvolgende party van Minister Luns verschijnt en die onderscheiding draagt,
dan vallen alle diplomaten in katzwijm van jaloezie. Het is een aardig avondje geworden, want verschil
lende spelers van ons waren al de volgende ochtend om vijf uur thuis. Maar dat was geen bezwaar, want zij hoefden de
volgende middag pas om één uur te cricketen, dus ze hadden werkelijk alle tijd.
Groeten van Wim.
Nu wij het toch over Wimmen hebben, iets over Wim van Dijkhuizen die met zijn Map ergens boven Malaga woont.
Jacques van Ooy en zijn vrouw zijn er op bezoek geweest en vertelden op het cricketveld dat zij „de groeten van Wim
moesten overbrengen. Prompt reageerde Arie Mets: „Ben ik met name genoemd of word ik anoniem gcïncludcerdHet
antwoord liet aan duidelijkheid te wensen over, zodat ik hierbij aan Wim van Dijkhuizen vraag om zich rechtstreeks
tot Arie Mets te wenden, Stadionkade 106, Amsterdam-Zuid, om hem te melden of hij Arie Mets speciaal op het oog had
of hem op de grote hoop van kennissen en vrienden heeft meegeveegd. Een brandend probleem dat om oplossing schreeuwt.
J ubileumef f ecten.
Het is wel uiterst tragisch dat het 90-jarig bestaan van de Vereeniging voor den Effectenhandel onder zulke belabberde
omstandigheden herdacht werd, maar met de spankracht die Amsterdam en de Effectenbeurs Zo siert, heeft men de revue
„Jubileumeffecten" voor een goed bezet Carré toch laten doorgaan. Een triomf voor onze vriend Jaap aCohen en
de schare van medewerkers. Ik vraag mij eigenlijk af waarom woorden als amateurs en dilettanten zo vaak in denigrerende
zin worden gebruikt. Er zat vaart en kwaliteit in de opvoering en die opvoering stond op een veel hoger peil dan hetgeen
men zo vaak op de televisie ziet bij songfestivals, platen festivals en dergelijke opgejuinde gebeurtenissen waar dan
beroepsmensen optreden. Die zangers en zangeressen hebben dan geluidsversterkers nodig om het tot een gewone C te
brengen en hun klankbereik gaat meestal niet verder dan één octaaf. Die zangers zien er meestal net uit of zij te lang
in een nat bed hebben gelegen en de zangeressen als sneeuwpoppen bij dooiweer. Die revue in Carré was een lust voor
oog en oor en het behoeft geen betoog dat de meewerkende A.F.C.-dames weer de eerste viool speelden. A.F.C. heeft nu
eenmaal de reputatie dat zij op vrouwelijk gebied het summum aan charme en schoonheid oplevert, dat er in onze
goede Amstelstad rondloopt en in Carré werd alle eer bewezen aan deze reputatie. Mevrouw Tonny aCohen bracht haar
sketches voortreffelijk, dochter Ems was charmanter dan ooit en Ineke Snelleman (quelle allure!) was een waardige dochter
van onze Thomasvaer. Alle hulde dames!
Oude clubs.
Het is een beroerd seizoen geweest voor de oude clubs. Uit de eerste klasse degradeerden U.V.V., Be Quick (Groningen),
W.V.V. (Winschoten) en Quick (Nijmegen). In de lagere regionen was het eigenlijk nog erger. Quick Den Haag de
gradeerde naar de derde klasse, P.W. (Enschedé) naar de afdeling, H.B.S.U.D. en V.O.C. wisten zich slechts
door beslissings-wedstrijden te handhaven. Nu we ten wij wel dat men een club niet alleen moet beoor
delen naar de prestaties van het eerste elftal en dat ook, al speelt het eerste elftal in lagere regionen, de betrokken
vereniging in de plaats van inwoning toch een zeer belangrijke rol kan spelen op sportgebied. Maar prettig is deze afgang
van zulke beroemde verenigingen toch niet.
Gelukt
Er zal in dit nummer wel veel geschreven worden over de vreugdevolle promotie van ons derde elftal. Is nu een
promotie van het derde elftal zo verschrikkelijk belangrijk, dat dit tot een explosie van vreugde in de club kan leiden?
Het antwoord is volmondig: ja, want nu is het ambitieuze programma afgesloten dat voorzitter Kappclhoff zich
een jaar of acht geleden had gesteld. Ik hoor het hem nog zeggen: „Wij zijn bezig aan een programma, waarmede
wij alle elftallen willen hebben in de afdeling waarin zij ooit gespeeld hebben". Dit was een buitengewoon ambitieus
