Mixed Pickles
J. W.
I
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
Klacht.
A Is goed Hagenaar hm, hm ben ik ook naar Houtrust getogen om H.B.S. aan te moedigen in haar strijd om te
promoveren. Hetgeen uiteraard mede dank zij mijn geluidsvolume netjes gelukt is. Ik zat naast mijn goede
vriend Huib Briedé en het gesprek kwam (dat heb je, als je ouder wordt) op „vroeger". Vroeger, toen Huib Briedé op
datzelfde Houtrust het doel van de Kraaien verdedigde en ik als sportverslaggever zondags de terreinen onveilig maakte.
Ik vertelde, wat mij eens overkomen is en toen zei Huib: „Dat is een mooi gek verhaal. Dat moet je in de Pickles zet
ten". Vandaar.
Jaren geleden runden Kick Geudeker en ik een voetbalblad, dat helemaal gericht was op het lagere voetbal. Iedere zon
dag maakten Kick Geudeker en ik ontdekkingsreizen naar de Velserweg en de oude Meer en schreven over de A.V.B.-
wedstrijden kolommen vol.
Op een keer ben ik bij een inmiddels ter ziele gegane 2e klasse A.V.B.-er. In mijn verslag komt de volgende zin
snede voor: „De aanvoerder van de thuisclub is een geboren voetballer, die het onder goede leiding ver kan brengen.
Helaas moeten wij constateren uil zijn optreden tegen de scheidsrechter, dat deze speler een „bad loser" is."
Een paar dagen later word ik opgebeld door bet Bondsbureau, dat er een klacht tegen mij is uitgebracht. Op mijn
stomverbaasde vraag, hoe dat mogelijk is, leest het Bondsbureau de klacht voor, afkomstig van de secretaris van de
thuisclub. De brief luidt als volgt: „Wij wensen een klacht in te brengen tegen de verslaggever Wijnand, die zondag ver
slag heeft gemaakt van onze thuiswedstrijd. Wij zijn goede sportmensen en kunnen dus ook critiek hebben. Maar wij
laten onze aanvoerder niet uitmaken voor „bedwateraar". Dit nemen wij niet."
Alleen wie zijn talen goed uitspreekt in dit verband dan Engels en Amsterdams kan begrijpen hoe die klacht
in de wereld gekomen is.
Voetbalveld.
Het is gek, maar toeristische attracties schijnen altijd verspild te zijn aan de inboorlingen. Neem nu het Rijksmuseum.
Hele scheepsladingen Amerikanen geven duizenden dollars uit om naar ons Rijksmuseum te komen kijken en wat doet
u? Hoeveel maal is u pak weg de laatste drie jaar in het Rijksmuseum geweest? Daar zit u met het schaamrood
op de kaken. Wel op Goed Genoeg rondhangen en naar de film gaan, als het moord en doodslag is. O, zo. Maar cultuur:
ho maar.
Enfin, de schoonste toeristische attracties zijn verspild aan de inboorlingen. Zo was ik tijdens de „bollentijd" gastheer
van Henkie, oud 10 jaar. Een bezoek aan de Keukenhof leek mij een van de hoogtepunten van het programma. Nu heb
je daar een schitterend gazon een soort uitgebreid biljardlaken met de mooiste tulpen, die er ooit gekweekt worden.
Een lust voor het oog. Henkie slaat een hand voor zijn mond van bewondering. Fijn, dat de hope des vaderlands begrijpt,
hoe prachtig de Keukenhof is. „Mooi, hé Henkie?" Zegt Henkie. „Prachtig hè meneer. Als die bloemetjes de volgende
maand weg zijn, wat zal dat dan een prachtig voetbalveld zijn."
Lief en leed.
Uithuilen en opnieuw beginnen voor de clubs, die gedegradeerd zijn Kater voorbij en een prettige zomer voor de
kampioenen. Verheugend is het succes van de oude clubs, zowel in de semi-profsector als in de amateur-sector. In de
semi-profsector werden Willem II en D.F.C. kampioen, dank zij constructief voetbal. Niet door „bikkelhard" voetbal en
eerlijk gezegd vinden wij de uitdrukking „bikkelhard" een euphemisme voor „moord met voorbedachten rade". In de
amateursector hebben verschillende oude clubs het ook best gedaan. H.B.S. in één ruk terug naar de tweede klasse,
U.V.V. idem naar de eerste klasse. Hercules is terug in de tweede klasse en het aloude Neptunus (Rotterdam) is na een
jarenlange strijd, die aan de „fight" van A.F.C. doet denken,nu ook eerste klasser geworden. Van harte welkom! Jammer
dat Z.A.C. Zwolle de aloude het veld heeft moeten ruimen en volgend jaar haar geluk moet beproeven in de
tweede klasse. Als compensatie geldt hier de rentrée van Be Quick (Gr.) of eigenlijk moet gesproken worden van entree
in de eerste klasse.
Opvallend is, hoe in de provincie gerenomeerde clubs kunnen afzakken. Oud-eerste elftalspelers, die met een rillertje
in de maag naar Baarn of Enkhuizen trokken, zullen wel met verbazing gelezen hebben, dat „Baarn" naar de derde klasse
is gedegradeerd en West-Frisia naar de vierde klasse amateurs! West-Frisiaooit „kneep" Ajax als zij in de roemruchte
„oude" eerste klasse naar Enkhuizen moest. Het kan toch gek lopen. Verleden jaar degradeerden bij ons U.V.V. en
Watergraafsmeer. Nu is U.V.V. al weer terug, maar Watergraafsmeer is verder afgezakt naar de derde klasse.
Voor de tegenwoordige eerste elftalspelers nog even dit. Hebben jullie er eigenlijk wel een idee van, hoe waardevol
de „punten" in de eerste klas afdelingen van de amateurcompetitie geworden zijn? Bij ons bestaat de competitie uit
22 wedstrijden. Na de 21ste wedstrijd waren in onze afdeling vijf clubs nog niet vrij van degradatie en in de eerste klasse B
waren na 21 wedstrijden niet minder dan zeven clubs nog in degradatiegevaar, waaronder twee met 21 punten.
Een competitie bestaat bij ons uit 22 wedstrijden. All right. Maar dat is dus een competitie van 22 maal één wedstrijd.
Twee-en-twintig maal een strijd om twee punten. Eén, door nonchalance of gebrek aan concentratie verloren punt kan
degradatie betekenen. Met een variatie op een bekend gezegde: „Een goed lezer heeft aan een halve Pickle genoeg"
ten, welke waren gelegd, zodat het moei
lijk afscheid nemen was.
Dinsdag 20 april. Om geen risico te
lopen te laat op het vliegveld te arri
veren, vertrokken de bussen naar South-
end-Airport reeds om half 10, zodat om
9 uur alle deelnemers op het Watford-
stadion aanwezig waren. Verschillende
gastvrouwen en gastheren waren meege
komen om hun Hollandse gasten uitge
leide te doen. Na een rit van bijna 2
uren was er op het vliegveld nog gele
genheid om de meegekomen bestuursle
den van Watford te danken voor de ge
noten gastvrijheid. In het vliegtuig was
de mogelijkheid om dankwoorden te rich
ten tot de vereniging Zeeburgia voor de
invitatie aan AFC en met heldere hemel
kwamen wij om 3 uur Nederland bin
nenvliegen. Duidelijk waren de diverse
mer en plaatsen te herkennen, toen
wij over Zuid-Holland vlogen, afhalers
stonden op de luchthaven ons op te
wachten en om half 4 namen Amster
dammers en Hagenaars afscheid van el
kaar en ging iedereen op weg naar huis.
Vijf onvergetelijke dagen zijn voorbij,
alle deelnemers zijn enthousiast over de
gastvrijheid en verzorging bij hun gast
heren, gezellige contacten zijn gemaakt
en met dank denken wij terug aan Easter
1965 in Watford.
EEN MEDE-VLIEGER.
5
