On dit et datjes
Tobeornottobe
poolt allen mee, het is voor a.f.c.
Londen
Onze Engelse correspondent Rob Dom-
hof, van wiens hand we reeds een paar
keer berichten over voetbal in Engeland
mochten ontvangen, is verhuisd.
Zijn nieuwe adres luidt: R. F. Domhot,
Reception Hotel Russell, Russel Square,
London W.C.l.
Hij hoopt, dat A.F.C. een zeer voor
spoedig 1965 met een kampioenschap zal
beleven. Vooral de groeten aan Jacques
Kohier Jr., zei hij nog. Bedankt Rob en
succes.
Herstel
Gé van Dijk mochten we alweer op
Goed Genoeg ontmoeten en Henk Tei-
wes is al weer twee weken thuis. Nu moet
de tijd zijn werk doen. Beterschap vrien
den.
Vraagje
Wat is eigenlijk een onpersoonlijkheid?
Iets voor de Heer Toonder: „Tom 1'oes
en de Onpersonen".
A.R.O.L.
Tijdens het weekend 4 en 5 september
1965, op twee dagen achter elkaar der
halve, zal dit jaar het tournooi om de
Zilveren A.R.O.L.-Beker worden gespeeld.
Uitgenodigd werden: Be-Quick (Gro
ningen), D.W.V., K.H.F.C., O.S.V., De
Spartaan, Robur et Velocitas en Zee-
burgia.
Be-Quick en O.S.V. als debutanten en
Robur na een verblijf van één jaar in de
derde klasse weer opnieuw. Jammer is,
dat H.B.S. dit jaar niet van de partij
zal zijn, omdat nu eenmaal als regel
geldt, dat slechts eerste en tweede klas-
sers worden uitgenodigd. Wellicht zien
we H.B.S. ook volgend jaar weer terug.
A.F.C.-Festival
Allereerst maakten we dan de kien-
avond mee. Dank zij de werkzaamheden
van Karei Nesenberend waren wij in
staat met nieuwe kienkaarten het spel
aan te vangen. Ook dit jaar zag Jan de
Vries weer kans een prijzentafe' samen
te stellen, die ons deed watertanden. Zo
tegen de Kerstdagen ontpopt Jan zich
als een soort Johan Bodegraven en doet
vele goede gevers zwichten.
Er werd onder leiding van Cor van
Peperzeel en Arnold Bos geanimeerd ge
speeld en iedereen vond het jammer, dat
om half twaalf de poet was verdeeld.
Op 1 januari hebben we elkaar lang
en uitbundig gelukkig 1965 gewenst. Dat
heel lange en late werd in de hand ge
werkt, doordat 2 januari op zaterdag
viel. Hoogtepunt was ook dit jaar weer
Bob Wildeboer's Nieuwjaarswens. Na
ovaties kon Jan van Dijk aan de succes
rijke vertolkers Miep Hauber, Jan Snel-
leman, begeleider Cor van Peperzeel en
Bob Wildeboer, een welverdiend geschenk
uitreiken.
De wens zelf zult u op andere pagina's
aantreffen.
En dan kijkt bijna heel mannelijk,
medewerkend A.F.C. uit naar 18 januari,
het jaardiner. Dat is voor ons het feest
der feesten. Tafelpraeses Willy Brusse
had honderd mannen om zich heen ver
zameld, die tot ongeveer acht uur de
voorzaal behoorlijk bevolkten. Hoeveel
voetbal- en andere problemen zullen
onder deze informele omstandigheden zijn
behandeld en opgelost? Onder de aanwe
zigen zagen we als eregast de Heer Hu
berts van de Inspectie voor de Lichame
lijke Opvoeding. We stelden zijn aan
wezigheid op hoge prijs.
Zonder opvallend gemor gehoorzaam
den we Willy's „bel voor de laatste ron
de". Het diner was geweldig. Wij zwaaien
de Heer en Mevrouw Dinkeloo en hun
staf veel, zuiver verdiende lof toe. Het
van rijst gemaakte A.F.C.ertje onder
streepte nog eens de liefhebberij, die onze
restaurateur in het werk heeft.
De dochters A.B.C. en A.C.C. hadden
samen een fraai bloemstuk ter felicitatie
gezonden. Vele, maar niet zo vele als
vroeger, goede sprekers hebben het woord
gevoerd. Als eerste Henk Kappelhoff, die
eerst A.F.C.'s positie kenschetste en later
de Nobelprijs uitreikte aan Wim Biickert.
Jammer was, dat de confetti-bommetjes,
die deze eer extra moesten opluisteren, te
klein van inhoud waren. Henk van Weel
de feliciteerde namens A.C.C. en wijdde
tegelijk een beschouwinkje aan de bij
zondere Brit Winston Churchill. Hier
laat Uw verslaggever verstek gaan. Wijn
blijkt zijn geduld tot nul te reduceren.
Na het diner zijn we nog een paar ge
zellige uurtjes bijeen geweest. Deze uur
tjes werden opgeluisterd door het duo
Jip Vogel-Carel Alberts. O ja, toen wij
afscheid namen zat onze nestor Jacques
van Ooy nog als een vorst aan zijn tafel.
J. T. S.
GTeventig jaar. Een nette leeftijd voor
-een nietig clubje van slechts drie let
ters. Trouwens, wat wil je? We kunnen
rustig oud worden; onze geest blijft toch
fit.
Al worden we 700 jaar, dat wordt dan
2595 (mooi jaartal), dan nog blijven onze
geesten fit. Als Petrus je geklokt heeft,
hoef je voor je geest niet meer bang te
zijn. Boven heb je het eeuwige leven.
Zodra je de Grote Deur achter je dicht
hoort vallen ben je geest. Dat zit wel
goed.
Heel misschien dat er enkele leden
onder ons zijn, die eerst nog even moeten
vergeestelijken in het vagevuur. Dat heb
ben ze dan aan zich zelf te wijten. Dui
delijk hands gemaakt zonder dat de
scheidsrechter het zag en toch doorge
speeld. Van een paar eeuwen vagevuur
knap je wel op. Het doet je geest goed
moet je maar denken. Hij wordt weer
fit gerestaureerd, zodat je met alle an
deren in 2595 vanaf je eigen cumulus
wolkje het 700-jarig bestaan beneden
kan volgen. Ziet de enkeling (U weet het
zelf het beste of U er ook toebehoort)
toch een beetje op tegen al die warmte
dan kan je (there are always two pos
sibilities je nu ook laten diepvrie
zen. Vergeet niet een labeltje aan je
voetbalschoen te hangen: „S.v.p. wakker
maken 18 januari 2595". En wat zien
we dan op die datum?
Wij, mooi wiekend met onze vleugeltjes,
boven U. Fit en wel. En lekker rustig,
leder z'n eigen wolkje. En U beneden,
juist de ijskorsten van Uw (zeer ouder
wets) colbert, afborstelend. Nog na-
geeuwend van de lange, diepe slaap.
Op de De Boelelaan speelt ons eerste
een jubileumwedstrijd tegen H.B.S. Onze
vrienden uit Den Haag hebben een har
de tijd achter de rug. Het dieptepunt
lag wel in 2003. Derde klas van de
Haagse Voetbal Bond. Maar de jongens
(daar zijn het H.B.S.-ers voor) zijn de lan
ge weg teruggekomen. Evenals wij, nu
ook le klas E.V.B.N.B. (Europese Voet
bal Bond Niet Betalend). De wedstrijd
wordt gespeeld op het tweede veld. Het
eerste is niet beschikbaar. Twee weken
voor de jubileumwedstrijd constateerde
de commissaris van materiaal dat het
doelgebied (bij het scoringsbord) licht
radioactief was. Om geen enkel risico te
nemen werd besloten op het tweede veld
te spelen.
Een dikke 300 man staat langs de lij
nen. Een behoorlijke opkomst voor de
tijd van het jaar. De penningmeester
lacht in zijn vuistje. Er waren toch 32
betalende bezoekers bij. Als we goed kij
ken is er niet veel veranderd in die
jaren. Ze spelen nog steeds elf tegen elf.
Het enige opvallende is, dat de wedstrijd
geleid wordt door een kat (die evolutie
toch, denk je). Het spel was in 1965 al
aan het verruwen, Een nieuw systeem
valt niet direct te herkennen of het zou
de vliegende keep moeten zijn. Dat deden
we op het zandland ook, zal U pas ont
dooid aan de lijn, en wij op ons wolkje
denken. De bal is nog steeds rond. Dat
doet prettig aan. Nu benijden wij U.
Door die halve misser van de H.B.S.-
back kuilt U op het derde veld achter
het leer aanrennen. Van de wolkenvel
den stijgt een licht geknor van afgunst
op. Nijdig wordt er met de vleugels ge
klapt. In de onmiddellijke omgeving valt
het woord: „diepvriesgoserOnmis
kenbaar is men tegen U. Hoe fijn von
den ze het niet, nu zo lang geleden, om
gegarandeerd een eeuwig fitte geest te
bezitten. Nu ze U zien rennen achter die
waaibal U, die het diepvries koos
hebben ze spijt. Niets veranderlijker dan
een geest.
De wedstrijd verloopt zoals hij 630
jaar geleden verlopen zou zijn. 1-1. De
een gaf de ander niets toe. Een overwin
ning van de onzen of van onze vrienden
uit Den Haag zou net iets te veel geweest
zijn. De krachten waren gelijk verdeeld.
Het gelijke spel gaf de krachtsverhoudin
gen juist weer. De vliegende keepers vlo
gen even goed.
U trekt U terug op het clubhuis. Mis
schien hebben ze er nog wel een heel
ouwe voor U. Uit 1965. Overgebleven van
het 70-jarig bestaan.
Wij fladderen terug naar onze lieren
en luiten om de lof van de vooruitgang
te bezingen. Onze geesten zullen niet
vertroebeld worden. Voor ons geen ouwe.
Wij blijven liever fit. Tot in de lengten
der dagen. CHARLIE.
