Onze u/el- en u/eetjes
Fiction?
KEUKEN
PLIEGER
KEUKENS
poolt allen mee, het is voor A.f.c.
TTet zelfs voor insiders ondoorgrondelij-
ke leven van onze machtige Stich
ting kabbelt verder door ontembare stro
men. Het zijn de stromen van zovele on
derdelen. De club van de Kerkertjes, de
van Dijkjes, de Hurwitsjes. Daarnaast de
club van de Prentjes, de Brussetjes en de
Dukkertjes. Tenslotte de club van de
Bietjes, de Snellemannetjes en de Akker
mannetjes.
En wat voor mannetjes zijn dat alle
maal? U kunt ze om een boodschap stu
ren. Desnoods een grote boodschap, ze
flikken het doodrustig. Zij rommelen
heerlijk met en door elkaar. Ook wel
eens tegen elkaar, maar wie let daar, de
sportraad uitgezonderd, nu op?
Buiten deze drie verenigingen wordt er
ook nog wel wat officieus „gerommeld".
Neem de Zilveren Ploeg nu eens. Onlangs
zijn wij weer bij elkaar geweest. Zo'n ze
ventig man. Bij elkaar, pak weg. enige
duizenden jaren A.F.C.-lief en leed. Een
éénpansmaaltijd was het hoogtepunt en
ik herinner mij er alleen nog van, dat ik
een niet te definiëren brei door mijn slok
darmen voelde zakken. Een Mexicaans
gerecht. Zeker een klein voorlopertje van
de a.s. Olympische Spelen. Het is te ho
pen. dat ze Anton Geesink dit niet iedere
dag opdringen, want dan zit die goeie man
eerder in de houdtgreep, dan wij wel
zouden wensen.
Jan Scheepstra had het onraad vlot
door en at een mals biefstukje. Uitge
kookte jongen!! U zult waarschijnlijk wel
vernomen hebben, dat de straf, die Jan
Scheepstra, door Arie Mets was opgelegd,
inmiddels minzaam is opgeheven. Jan
had namelijk bij een biljartwedstrijd tè
veel en tè opvallend „gesproken" en om
reden Arie niet wenst, dat Hij zelf door
wie dan ook geïnterrumpeerd wordt, deze
straf.
Ja, en dan komen wij bij de biljart
afdeling. Zo langzamerhand ook een ge
settelde organisatie. Het is de niet-offi-
ciële club van de Metsjes, van de
Adriaansentjes en de Sierhuisjes. Het zijn
de jongens met de vaste voorhand, de
vloeiende rappels, de uitgekookte klosjes,
de onmerkbare touché-tjes. Het zijn onze
Ivoorjagers.
Mets heeft de leiding. Is volmaakt,
veelzijdig, partijdig. Hij is onbetwist en
onaanvechtbaar en totalitair dictator van
deze betrekkelijk in toom gehouden hor
de.
Mets is entrée, blijft soms dedans lig
gen, wordt afgeteld, gaat nochtans dóór
en krijgt de handen van vriend en vijand,
zo hij deze laatste mocht bezitten steevast
bij iedere séance op elkaar. Hij regelt, dic
teert, tutoyeert, correspondeert, sjikaneert
en deelt ten slotte met overvloed aan
humor en gepast cynisme wel of niet be
staande prijzen uit.
Zijn organisatie is bepaald uniek te
noemen. Mij liet hij spelen tegen een
vrijer, die voorgaf 12.00 moyenne te spe
len. Enfin, toen hij in de derde beurt
een serie van 199 jammerlijk af
brak, had ik het gevoel op een zeker
lichaamsdeel wat eelt te hebben zitten.
In 1963 was deze tegenstander kampioen
van Nederland libre geworden met een
tournooigemiddelde van.... 56,24 en een
hoogste serie van 433.
Er was er ééntje, die zijn satanische
lach op kans van wederom geschorst
te worden door Mets tijdens deze af
schuwelijke slachtpartij luide en puur eer
lijk gemeend liet schallen. Dat was U
zult het wel begrepen hebben de heer
Jan Scheepstra. En hij had nog groot ge
lijk, toen hij zei: „Zie zo, Willem, nu zit
jij óók eens lekker een uurtje met je
keu tussen je knieën, dat flik je mij zo
dikwijls en nou weet je eindelijk ook eens
wat wachten betekent."
27 november, op een vrijdag gaan wij
weer biljarten. In ons clubhuis tegen
HBS met zijn onvolprezen Klaas van Rijs
wijk. Dan zal het er weer gezellig toe
gaan. Het loopt dan tegen Sinterklaas en
in die periode zijn verrassingen niet on
mogelijk.
Ik heb zo een idee, dat ik nu tegen
iemand moet spelen, die de partij in één
beurt uitmaakt. Ik zal tenminste maar
een luchtkussen meebrengen
Jhr. van Rossem de Gaulin
gebr. plieger
heerlen, amsterdam
De blanke schoener spleet geruisloos het
blauw zwarte water van een verre tro
pische zee. Een zwoele nacht koepelde
zich over het tafereeltje op het voordek.
Een gebruind, James Bond-achtig figuur,
lag op een luchtbed, terwijl het ijs in
zijn whiskey-glas tinkelde. Met een trage,
toch lenige blik, liet hij zijn ogen dwalen
over het meisje, dat in stille verrukking
al zijn bewegingen gadesloeg.
Het meisje, dat van Miss World een kost
schoolfiguurtje maakte, lag gedrapeerd
aan zijn voeten.
„James.... (zou het inderdaad de James
zijn lispelde zij zachtjes, „wat ga
jij doen vanavond
De schoener was automatisch. Radar,
kompas, het hele schip was automatisch;
behalve de twee personen op het voor
dek. Zij waren de enigen aan boord. Haar
handen streelden zachtjes zijn linkerkuit.
Haar ogen waren als diepe vijvers, waar
in van alles mogelijk was. Zij wachtte zijn
antwoord in volle overgave. Het strelen
bezorgden hem kleine electrische schokjes,
die correspondeerden met het getinkel in
zijn whiskey-glas.
Een vliegende vis wierp een indiscrete
blik op de idylle onder hem. James trok
zijn been zachtjes terug; het geluid in
het glas verstomde. Het was nu doodstil
op liet lied van de golven na. Met moeite
maakte James zijn blik los van het meisje
en voor een kort ogenblik ontmoette zijn
ogen die van de vis. De vis explodeerde
in de lucht.
„Honey", zei James, hij herstelde de
houding van zijn linkerbeen, „honey
zou jij nog wat whiskey in willen schen
ken?" Terwijl het meisje soepel als een
luipaard naar de bar draaide, de bewon
derende blikken van James in haar rug
voelend, koepelde de nacht zich nog iets
zwoeler over de blanke schoener, die nog
steeds geruisloos en automatisch het
blauw zwarte water van de verre tropische
zee spleet.
Met het gevulde glas in haar hand
keerde zij terug naar James, die met
langzame gebaren een sigaret opstak, zich
uitrekte, waardoor zijn gehele Bond-
achtige figuur in alle luister tot haar
kwam.
De sterren in de tropische nacht vier
den feest. Van verre kwam Hawaiïaanse
muziek. (De schoener passeerde blijkbaar
op dat moment een eilandje, waar Ha
waiïaanse muziek werd gespeeld). Het ijs
tinkelde hevig in het glas toen zij zich
voorover boog om het James aan te rei
ken. Hij hield haar hand vast, waarin
het glas zat. Ondanks de warme nacht
zag hij hoe kippevel bezit nam van haar
glanzende huid. Een huid, die de huid
van Miss World tot een verschrompelde
maakte.
Zij boog zich nog dieper naar hem
over. Haar schitterende nabijheid deed de
sterren verbleken.
„James .?!?-?!?"
„Ja honey zeg het eens honey".
Hun gezichten waren slechts door een
dunne streep nacht gescheiden. Met de
soepelheid van een luipaard had zij zich
naast hem genesteld op het luchtbed.
James rekte zich nogmaals uit en doof
de zijn sigaret. De lucht zinderde op het
hagelwitte voordek, waar alleen nog een
enkele schub herinnerde aan de vliegen
de vis.
Zij waren alleen op de wereld.
„James, liefste, wat doe je vanavond.
Zijn arm sloot zich om haar heen en
hij kuste haar op het voorhoofd.
„Honey, ik ga mijn pool invullen van
avond. Ik wil graag nog zo'n blanke
schoener hebben
Fiction? Voor mijn part. Ik weet alleen
dat slechts 25% van onze leden en dona
teurs meepoolen. Zij hebben die schoener
plus die juffrouw elke week binnen hun
bereik. Die andere 75% kunnen hun hart
ophalen in de bioscoop.
Het is maar wat je prefereert.
CHARLIE
plastic uitvoering
plaatstalen uitvoering
4
