Mixed Pickles
poolt allen mee, het is voor a.p.c.
Lief en leed
I Viar liggen dan weer de competitiestanden van de K.N.V.B. met die koude en toch zo opwindende eindstanden die „ge-
*-* stremde emotie". En de lectuur van die standen geeft weer ruimschoots aanleiding tot overdenking.
In de profsector zijn Blauw Wit I en II gedegradeerd en Ajax I kon in de tweede helft van het seizoen weinig goed
doen. Ge denkt aan het Bijbelwoord: „Want het Koninkrijk dat tegen zichzelf verdeeld is, kan niet bestaan". Meer
huiselijk gezegd: „Als de kok met de keukenmeid kijft, weet de huisvrouw waar de boter blijft". Geef mij maar D.W.S.
Geen „grote ploeg" maar wat een sfeer bij D.W.S. Elf vrienden hebben zich naar het kampioenschap „geknokt".
Bij de amateurs werd ook een rasechte „volksclub" k impioen van Nederland: C.V.V. uit Charlois (Rotterdam-Zuid)
een prachtclub, goed geleid en goed voetbal spelend.
Weet U wat mij bij de televisie-uizending van dit kampioenschap zo opviel? Dat de voorzitter van C.V.V. gevraagd
of zijn club nu als amateurkampioen van Nederland naar het semi-professionalisme zou overgaan volkomen onbevan
gen antwoordde: „Wel neen, het gaat ons veel te goed." Zonder dat hij zich bewust was, heeft hij de meest vernietigende
analyse gegeven van de situatie in het Nederlandse semi-profvoetbal die mogelijk was.
Ik mag nu even mijn stokpaardje berijden, dat de competitiestanden per saldo de koek en de gard eerlijk verdelen.
In onze eigen eerste klasse A werd Purmersteijn kampioen en H.F.C. en Watergraafsmeer degradeerden. Dit is
„after all is said and done" een eerlijk resultaat. De Purmerenders zaten pas twee jaar in de eerste klasse en zij
gooiden als troef goed voetbal op de groene wei. Watergraafsmeer was bij voorbaat geslagen (evenals H.B.S. in de
tweede klas) omdat de reserves al waren afgezakt. Een club kan zich niet handhaven met haar eerste elftal, als de
afstand tussen „het eerste" en de reserves te groot wordt. Daarom ben ik ook zo blij dat ons tweede reserve eerste
klas geworden is en ons vierde terugkeerde in de K.N.V.B.-competities.
Immers: Geen enkel eerste elftal bereikt de eindstreep van de competitie in de opstelling zoals die door een wijze
elftalcommissie of een wijze trainer aan het begin is opgegeven. De tegenwerkende krachten zijn: blessures, griep, mili
taire dienst, examens. Ga er maar aan staan, als je naar Hoorn moet of naar Den Helder en je moet spelers opstellen
die gewend zijn tegen derde of vierde elftallen uit te komen.
Dit gold uiteraard niet voor H.F.C. En tóch is H.F.C. gedegradeerd De oudste voetbalclub in Nederland, nog spelende
aan de aloude Spanjaardslaan, gedragen door de sympathie van duizenden, beschikkende over een onuitputtelijk jeugd-
reservoir
En tóch.Toen wij terugkwamen in de eerste klas, was ik gebrand op de wedstrijden tegen onze „dear enemy" en
het spel van H.F.C. viel mij toen tegen. Ik hoorde na A.F.C.-H.F.C. (1-3 in het begin van dit seizoen) van de Haar
lemse vrienden, dat de ploeg getraind werd op „felheid". Ik dacht aan de beroemd geworden slagzin van Nico Holtz-
appel: „Techniek is veel. de geest is alles", en was bang dat die zin uit haar verband werd gerukt. Wordt „techniek
is veel" dan niet opgeofferd aan „de geest is alles"?
Felheid kun je 22 zondagen fel spelen? Ik geloof het niet kwaliteit is toch ook een heel belangrijke factor.
Onze beste wensen vergezellen H.F.C. in de tweede klasse, maar het zal héél moeilijk zijn terug te komen. Felheid? Hoe
kan men op de beslissende dag een 2-0 voorsprong uit handen geven als de ruststanden A.F.C.—de Spartaan (4-0) en
J.O.S.-H.R.C. (2-0) worden doorgegeven en de beslissingswedstrijden op een presenteerblaadje worden aangeboden?
H.B.S. naar de derde klasse. Verdreven van het legendarische Houtrust. En nu kan H.B.S. wel zeggen dat het eerste
een buitengewoon ongelukkig seizoen achter de rug heeft maar verleden jaar degradeerden het derde en het vierde
naar de Afdeling Den Haag. De „afstand" werd te groot.
Maar H.B.S. komt terug. Ik heb U al eens verteld dat de bewoners van de Sportlaan en omgeving in Den Haag
heftig protesteerden dat de Ijsbaan zou worden omgeploegd voor H.B.S. Dat was gezien de tegenwoordige lange en
strenge winters heus wel begrijpelijk. Maar dat protest was niet bepaald elegant geformuleerd en daarop heeft H.B.S.
gereageerd op een wijze, H.B.S. waardig. Als een club zó kan reageren dan is men niet een derde-klassertje in West
Twee, dan beschikt men over de allure, die ooit tot nieuwe successen zal leiden.
En H.V.V. dan? Op het laatste nippertje kampioenschap en dus promotie naar de tweede klasse gemist. H.V.V., nóg
ook door de H.C.C. een magneet op de jeugd in het Haagse Bezuidenhout. Maar toen ik daar bij de kapper een
speler van H.V.V. I hoorde zeggen: „Ja, zeg, ik ben amateur, dus ik train niet zo best, ik doe het voor mijn liefheb
berij" toen wist ik dat H.V.V. geen kampioen zou worden.
Nog even verder bladerend: Z.V.V. (Zaandam) is terug. Een van onze oudste tegenstanders. Z.V.V. kreeg haar „knock
out" op 21 maart 1948, toen A.F.C. en Z.V.V. de beslissingswedstrijd moesten spelen voor de laatste plaats in de tweede
klasse. Uitslag: 9-1 voor A.F.C. Z.V.V. duizelde, verloor de degradatiewedstrijden en duikelde via de derde klasse naar
de vierde. En laat nu Z.V.V. in twee jaar zijn teruggekomen. Verleden jaar naar de derde en nu naar de tweede klasse.
De „Mysterieuze krachten in de sport?" Wat is er met Z.V.V. gebeurd?
En na die „success-story" een „sob-story". D.E.C. is afge zakt naar de Afdeling. D.E.C. een van „de" clubs in de
aloude Watergraafsmeer. De club van Domburg. Adrie Kooyman, die herhaaldelijk vocht om promotie naar de Westelijke
Eerste klas (D.E.C.—Haarlem—H.V.V.) en toen afzakte. Een „pechclub'. Het clubhuis woei weg en recentelijk ging de
penningmeester er vandoor met de gelden van de voetbalpool. Die heeft toen gezegd, dat van dat geld de spelers bij
D.E.C. waren betaald, waarop Lo Brunt in een interview deze voortreffelijke opmerking maakte: „Als ze hun spelers
betalen, zouden ze niet onderaan in de vierde klasse staan."
Lief en leed in seizoen 1963/64. Nog even dan gaat het doek op voor seizoen 1964/65. En alle teleurstellingen en
alle successen zullen volgend jaar weer geïncorporeerd zijn in die competitiestanden bij het einde van het seizoen. Even
koel, even eerlijk als steeds.
Nummer één is kampioen, nummer laatst degradeert. En geen gedonder.
4
