TTS55KFTF
Mixed Pickles
A
poolt allen mee het is voor a.f.c.
Maar Leo!
I Ac avonturen en dc zienswijze van Leo Horn zijn teboek gesteld en de Sportkroniek heeft hiervan grote uittreksels gepu-
bliceerd. In een van die uittreksels lazen wij een interessante vergelijking tussen de toeschouwersaantallen bij verschil
lende amateurverenigingen en semi-profclubs. In dit verband wordt als voorbeeld aangehaald de wedstrijd A.F.C.—Kon.
H.F.C. die dan het vorig seizoen bezocht zou zijn door 4.000 betaalde bezoekers. Nu: onze gewaardeerde penningmeester
zweert dat dit niet waar is en dat hij nog nooit bezoekers van onze thuiswedstrijden heeft betaald. Wij kennen geen betaal
de bezoekers, maar gelukkig wel betalende bezoekers.
V.V.A.
Vele clubgenoten hebben ongelovig het hoofd geschud toen zij lazen dat V.V.A. naar de derde klasse was gedegradeerd.
Hoe was dit nu mogelijk? Wel, het blijkt weer eens dat een ongeluk in een klein hoekje ligt. Onze kleurgenoten uit West
hadden na 14 wedstrijden 15 punten en dan heb je toch geen centje pijn. Maar de resterende 8 wedstrijden gingen verloren
en met 1 punt verschil was V.V.A. het haasje. Een schip op strand is een baken in zee. Uitkijken, eerste elftallers!
A.R.O.L.
Zelden is er in de A.F.C.-Schakel zulk een uitstekend artikel verschenen als van Charlie over de A.R.O.L.-beker. Men be
hoeft het met de door hem aangegeven terapie niet helemaal eens te zijn om gaarne te erkennen dat zijn diagnose volkomen
juist is. Wat schort er aan ons tournooi?
Het is historisch gezien een allermerkwaardigst geval geweest met ons A.R.O.L.-bekertournooi. De opzet was name
lijk helemaal niet om Amsterdam een interessante seizoensopening te bieden zoals Rotterdam die kende met de Zilveren Bal,
maar om het tweemaal achtereen gedegradeerde eerste elftal aan nuttige oefenwedstrijden te helpen. Tot ieders verbazing
sloeg het tournooi enorm aan bij het publiek en bij de pers en in slechts enkele jaren kwam het A.R.O.L.-bekertournooi
voornamelijk dank zij de organisatorische gaven van I. Galavazi en Dick Bessem op één niveau met het Zilveren Bal-
tournooi. Wij kunnen rustig stellen dat met uitzondering van het kampioensjaar 1946 A.F.C. 30 jaar lang financieel gedre
ven heeft op de A.R.O.L.
Met het invoeren van het semi-profvoetbal veranderde dit. Wij konden de clubs die tot het semi-professionalisme waren
overgegaan niet meer uitnodigen omdat dit financiële consequenties met zich zou hebben meegebracht die te zwaar
waren daar wij aan de Wandelweg maximaal 7.500 bezoekers konden bergen. Terecht werd besloten het tournooi te hand
haven voor amateurclubs en de eerste jaren na de splitsing deed het tournooi het bijzonder aardig. Wel hadden wij de
grote handicap dat de pers o.i. ten onrechte het tournooi verder negeerde. Als men nagaat wat een grote steun de
leidende Haagse bladen als Het Vaderland en de Haagse Courant aan het amateurvoetbal geven dan is de Amsterdamse
pers tegenover het amateurvoetbal tekort geschoten.
Maar dit is zeker niet de enige reden waarom ons tournooi om de voorzichtige terminologie van voorzitter Kappel-
hoff te volgen „kleurloos" is geworden. Wij hebben namelijk de indruk dat voetbaltournooien noch bij de clubs, noch
bij het publiek die belangstelling hebben die zij vroeger hadden en dat er ook hier sprake is van een klimaatsverandering.
Dit ziet men wel meer. Als typisch voorbeeld moge gelden de Olympische Dag. Die sportdemonstratie werd uitgevonden
door wijlen Karei Lotsy om de financiering van de uitzending naar de Olympische Spelen mogelijk te maken. Een pracht
programma: Het puikje uit de atletiekwereld en van de wielrenners, een prachtige internationale voetbalwedstrijd en een
springconcours. Karei Lotsy schoot midden in de roos en onze toenmalige penningmeester Arie Mets kon met driekwart
van de leden ruzie krijgen over de verdeling van de kaarten. Zo groot was de belangstelling toen. En enige jaren geleden
is de Olympische Dag zacht en kalm overleden; men kon de kaarten aan de straatstenen niet meer kwijt.
Nu wil ik helemaal niet zeggen dat wij het A.R.O.L.-bekertournooi nu maar moeten opdoeken, maar ik wil er wel mee
zeggen dat smaken nu eenmaal veranderen en dat men zich bij de veranderde smaak moet aanpassen. De vraag rijst hoe
dit moet gebeuren en met alle respect voor het voortreffelijke artikel van Charlie geloof ik niet dat zijn terapie juist is.
Ik kan nu eenmaal niet geloven dat Ajax III en Blauw Wit III beschouwd moeten worden als eerste elftal. Er is om
een variant te maken op een bekend sigarenmerk maar één Ajax I. De bond gaat ook van dit standpunt uit, want
die rekent bijvoorbeeld Ajax II en Ajax III onder de reserve-elftallen. In de eerste plaats zou ik het een erge degradatie
van het A.R.O.L.-bekertournooi vinden om in de toekomst Ajax III uit te nodigen terwijl in het verleden Aiax I deel
nam. Als wij Ajax III uitnodigen zijn wij verder m.i. ontoelaatbaar inconsequent. De amateurclubs verzetten er zich
terecht tegen dat de derde elftallen van de semi-profs in de competitie worden ingedeeld bij de eerste elftallen van de
amateurclubs. Maar dan moeten wij niet proberen bij het A.R.O.L.-bekertournooi die derde elftallen wel met onze stan
daardelftallen te combineren omdat dat nu eenmaal in ons financiële straatje zou passen. Een deur moet open of dicht
zijn.
Wel geloof ik dat er bij de uitnodigingen een zekere lijn gevolgd moet worden en die heeft m.i. de laatste jaren ont
broken. Men kan verschillende kanten uit. Men kan bijvoorbeeld van het tournooi een „closed shop" maken. Daarmee
bedoel ik dat wij een aantal clubs met wie wij speciale banden onderhouden uitnodigen en ons altijd bij die clubs hou
den ongeacht de positie die zij in de competitie innemen.Men moet zich dan aan die clubs houden, ook al zouden zij
afzakken naar de vierde klasse. Men kan er bijvoorbeeld een soort revanchetournooi van maken tussen de afdelingskam
pioenen of men kan er principieel een Amsterdams tournooi van maken, zoals in het verleden het Gouden Kruis-tournooi
van de A.V.B. was. Wat het tijdstip aangaat, geloof ik dat het tournooi moet blijven gelden als de opening van het
amateurseizoen, maar dat het wenselijk is het tournooi op één dag te houden in plaats van op twee dagen. Op Goed
Genoeg kan men eigenlijk niet spreken van een hoofdveld en een bijveld. Men zou best het tournooi kunnen laten
spelen op twee velden. De huidige fout is dat het A.R.O.L.-bekertournooi een wedstrijdserie zonder meer geworden is,
maar dit tournooi was iets anders. De Elfstedentocht is iets meer dan een hardrijderij op de schaats. „De Kaag" is iets
meer dan een zeilwedstrijd. En de A.R.O.L.-beker was en behoort te zijn iets meer dan enkele voetbalwedstrijden. Aan
het bestuur zij Salomons wijsheid toegewenst om voor het A.R.O.L.-probleem een oplossing te vinden.
4
