Vier, negen en tien
10
PLIEGER
KEUKENS
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
DEZE maand laten slechts de captains
der bovengenoemde elftallen U de
len in hun vreugde en smart. De cap
tain van 9 zou zelf wel even zijn stukjes
naar de zetter brengen, hetgeen inhoudt:
le. dat hij weer te laat was;
2e. dat 9 nu elders in dit blad wordt
besproken.
Nog een klein rukkie en de competitie
zit erop, heren, aandacht derhalve voor
onze speciale verslaggevers.
Door „slechts" 5 punten van de zes te
behalen punten te verzamelen, raakten
we toch één punt op D.W.V. 4 achter.
De eerste wedstrijd was tegen een goed
en sportief spelend S.D.Z. 2. Onze top
scorer „hazewind" Paul den Dekker
schoot weer 3 maal raak. terwijl „Mer
cedes" Karei 2 doelpunten voor zijn re
kening nam. Beiden werden gelanceerd
door de goochelaars Bos en Boom. S.D.Z.
kon slechts 1 treffer tegenover deze 5
plaatsen.
Neerlandia was de volgende tegenstan
der. Een wedstrijd om gauw te vergeten.
Rust 0-0, 1-0 door weer Paul den Dekker
met een knappe boogbal over de uitge
lopen keeper, tenslotte toch nog 1-1 door
een strafschop, welke onze spil veroor
zaakte.
A.F.C.—D.C.G. 'as de derde wedstrijd
in deze serie. Na 1 minuut bracht een
handsbal van de D.C.G.-spil ons via een
strafschop van Bob van der Linden op
1-0. De geleende midvoor van het vijfde
Schot, pakte heel slim een stuiterbal van
de D.C.G.-keeper af. gaf een tikje in de
breedte aan Paul en dus na 5 minuten
al 2-0. Met een doelpunt van Bos en nog
twee van Paul kwamen we weer op 5
goals in een harde beslist onprettige
wedstrijd. De twee doelpunten, die D.C.G.
scoorde waren van geen belang.
Stand aan de kop:
1. Ajax 6 (kan niet promoveren 13—24
2. D.W.V. 4 16-24
3. A.l'.C. 4 18-24
Chris
Sinds mijn vorige melding hebben mijn
jongens al weer vier partijen in de ge
spierde benen zitten. Zo snellen wij het
seizoen uit en de zomer tegemoet. Wie
nu als een kil realist zich afvraagt wat
ons die vier wedstrijden in cijfers hebben
opgeleverd zal zich teleurgesteld voelen
bij het antwoord: 1 punt. Maar voor
zulke mensen heeft het negende A.F.C.-
elftal geen interesse. Zij missen de gave
door de cijfers heen te kijken. Kortom,
zij missen voor mij een dimensie en zijn
voor de A.F.C.-onderneming slechts van
waarde als eenvoudige contribuanten.
Voor alle anderen moge ik hier in kort
bestek enige karakteristiekjes geven van
vier maal anderhalf uur ballen, waarbij
aangetekend dient te worden, dat de pu-
bliciteitswaarde van mijn oprechte arti
kelen helaas slechts negatief is gebleken;
immers de elftalcommissie is door mij
attent gemaakt op talenten, die inmiddels
in andere zogeheten hogere elftallen
zijn overgeplaatst en daar ongetwijfeld
verloren zullen gaan in de massa. In mijn
negende elftal is de harde kern echter
overgebleven, die het voortbestaan van
het team uiteraard garandeert.
Slotervaart 3 kwam allereerst op visite,
scoorde viermaal, maar stond zelf niets
toe en de nederlaag is verklaard. Tijdens
deze strijd stond het vrijwel complete tien
de elftal langs de lijn te honen, hetgeen
voor velen als niet kameraadschappelijk
moeilijk te verteren was. Zelf denk ik daar
anders over. Maatschappelijk gezien is het
tiende elftal tegenover het negende te be
schouwen als een klasse, die nu eenmaal
onder ligt en sociologisch is verzet tegen
het onbereikbare dan ook alleszins ver
klaarbaar.
A.S.V.—Arsenal 6 was de volgende gast,
die meende een rustige middag tegemoet
te gaan. Ongetwijfeld hebt u deze hero-
ische wedstrijd gezien van achter de grote
ramen, zo u al niet naast het hoogste kies
college langs de lijn stond. Bob Hastman
scoorde 1—0 en kort voor tijd moest ik
zacht schreiend ter aarde de gelijkmaker
incasseren. Het leven kan nu eenmaal
soms hard zijn.
De Vliegende Hollanders 3 kwam weeks
daarop op bezoek. Na lange tijd trad de
boomlange van der Hoogen weer eens
voor ons aan en vanzelfsprekend werd hij
weer als hoogste mast midden in de circus
tent opgesteld. Maar succes kan niet altijd
worden afgedwongen en na een 1—1 stand
tot 10 minuten voor tijd bleek een 1—3
nederlaag toch niet te vermijden. Gastspe-
ler Schot noteerde onze treffer op zijn lei.
Uit-spelen bleek na zoveel tijd wat on
wennig en zeker om 10 uur aan de Ouder-
kerkerdijk tegen Fokke IV. Deze goedmoe
dige Neanderthalers bleken voor ons
lichamelijk gedegenereerde A.F.C.-ers
te sterke tegenstanders. De tegenstrevende
middenvoor schijnt eens op een kermis bij
wijze van proef een heiblok van 10 meter
hoogte op het hoofd te hebben opgevan
gen. Het heiblok spleet in stukken en is
thans opgesteld in de Hall of Fame in Het
Kalfje. Onze Fokke-man kreeg zijn welver
diende prijs: een beer (Knopf im Ohr).
Het werd in onze voetbalwedstrijd, waarin
wij met 10 man moesten aantreden, een
6—0 nederlaag. Een fraaie safe verrichtte
Paul Deken. Dat werd dus een penalty,
maar geen doelpunt. Ik keerde immers het
schot, maar dat zal u stellig niet meer ver
bazen
AD ONDERDELAT
plastic uitvoering
plaatstalen uitvoering
Wanneer A.F.C. 10 een profploeg was,
dan zou het in de A.V.B. een ideaal werk
gever gevonden hebben: de tweedaagse
werkmaand halen wij nauwelijks. Enfin,
ter zake. De verpletterende 6—2 overwin
ning op het negende behaald, was eigen
lijk het laatste heldenfeit van uw tieners
voor het begin der ijstijd. Adjes A.O.W.-
ers, uit hoger regionen versterkt met
„dure" jongens als Gerry Smit en Frit-
sche, gingen gruwelijk ten onder. Na af
loop hebben wij de handenwringende en
jammerende elftalkommissie gerustgesteld
met pils èn met de verzekering, dat onze
ambities niet verder reikten dan een
gelijkspel tegen het zevende. Ad Lat was
overigens zo perplex, dat zijn verzoek om
revanche nu nog niet binnen is.
Eind april ontmoetten we de eerste
tegenstanders op Goed Genoeg in 1963
en aangezien no. 10 op het nieuwe ter
rein nog ongeslagen is, begrijpt u, dat er
tegen Blauwe Vogels fel werd gekleund.
De vogels lieten dan ook menig veertje,
al weerden zij zich dapper. Ger v. Caspel
gaf het voorbeeld: 1—0, maar de vogels
wierpen per omgaande een vuiltje in ons
doel. Gebruikmakend van windkracht 12,
promoveerde Eddy Posthuma (fotografisch
scherp) een hoekschop tot doelpunt!
Even later liet Wim Stokvis één van zijn
maanlanceringen voor het goede doel
mislukken: 3—1. Na de thee, orkaan te
gen. Onze veste wordt benauwd! Doelman
v. Wees doet het (on)mogelijke. Links
achter Marius v. Wetering, alias de Beul,
alias de Verschrikkelijke, trekt alle regis
ters open: enkele blauwe worden nu don
kerblauwe vogels. 3—2 is niet te voorko
men evenmin 3—3. Langs de lijn sterft
Joop Stokvis, de Leider, duizend doden.
Dan op de vleugels van o.a. Japie El-
lerbroek en Leo v. Hilst brengt v. Caspel
redding: 43 èn 53. Eindelijk signaal
de traditie is ongeschonden! Bewogen ke
ren wij naar de buffetten, waar lauweren
en koele pils ons wachten.
Op 12 mei was W.M.S. 7 de gastheer.
Beide ploegen waren niet van plan zonder
meer de vlag te strijken en omdat de
tegenstanders zich reeds eerder als „good
sports" hadden gepresenteerd, wachtte ons
een sportieve strijd. Het duurde een stief
kwartier voordat v. Caspel het eerste
streepje aan de balk bracht. Helaas bleef
het daarbij, aangezien de heren voor
hoedespelers hun toelatingsexamen voor
het Ned. Ballet repeteerden. Rob Spruit,
ambitieus solist, miste een elfmeterschop
en de anderen deden wie de bal zo dicht
mogelijk over de lat kon schieten. De
winnaars kregen mooie prijzen. Zoniet
W.M.S.dat driemaal korte metten met
ons maakte. 1-3 dus. In de achterhoede
schitterde Pim Been, die, met zeer snelle
rushes en de periscoop 10 cm boven A.P.,
gevaarlijke torpedo's van zijn voet liet
vertrekken. Al met al, goede A.F.C.''ers,
is het nieuws van uw 10e niet slecht. De
volgende keer hopenlijk eenzelfde toon
in het tienersproza van
TOON VAN TIEN
3
