Van Es
Open brief
Ook dat
BLOEMEN
poolt Allen mee, het is voor a.f.c.
aan mijn vriend Jan Tjailing Steensma,
Beste Jan,
TJIJ mijn weten ben jij een zachtmoedig
■*-* mens. Een man, die de wereld met
een mild en van humor twinkelend oog
beziet.
Dat illustere beeld, dat ik in de loop
der jaren van je gevormd heb, heb jij
met een paar woorden ler helle gestuurd!
„Hoe is het mogelijk", dacht ik, toen
ik je naschrift las onder de Saté van de
vorige maand. „Is dat mijn vriend Jan
Steensma, die mij een lijssie misgunt, om
dat ik zonder opzet van een gehavend
leam spreek, waarin hij toevalligerwijs een
bescheiden partijtje heeft mee mogen hol
len? Is dat de Jan Steensma, die erkenning
wil hebben omdat hij zich 45 minuten
door een lekker zonnetje heeft laten brui
nen? Die zijn voetballaarsjes mocht zet
ten in het malse voorjaarsgras op een
plaats, die zeker in het Saté-systeem van
totaal ondergeschikt belang is?"
Laat ik duidelijk zijn Jan. Door de ma
nier waarop jij je funktie in de wedstrijd
naar voren bracht je sprak over mid-
denvoorrol heb ik geloof ik al de
quintessens te grazen, waarop jouw ran
cune is gebaseerd. Ik heb getracht het
woord uit te spreken zonder me te ver
slikken. Probeer het zelf nog eens! Het
is net alsof je een hele Bamibal tegelijk
in je mond hebt. De hap is voor mij te
groot. Onwillekeurig denk ik aan de
eeuwwisseling toen lang-gebroekte, zwaar
beknevelde mannen met het shirt over
de broek, zich wellicht tegoed deden
aan dit woord. „Gij Floris, gij vertolkt
hedenmiddag de middenvoorrol". „Goed
Balthazar, zo gij wilt".
Jan, laten wij elkaar recht in de ogen
kijken. Anno 1963 is een middenvoor
nergens meer. Hij is geabsorbeerd door
liet systeem. Je vindt hem niet meer te
rug, tenzij hij bruin wil worden, zoals jij
op die bewuste middag. Ik zie je nu al
stijgeren in je stoel om mij talloze maar's
naar het hoofd te slingeren. Jan, hou op.
Ik ken je. Ik heb lang genoeg met je ge
voetbald. Ik weet heus wel dat je niet
schrikt als de bal op je afkomt. Als wij in
je lange voetballoopbaan de gave passes
optellen heb ik de vingers van allebei
mijn handen nodig. Ik zou de laatste zijn
die jouw prestaties zou kleineren. Maar nu
op de man af.en eerlijk zijn.waar
etaleerde jij je schone kunsten? IN DE
ACHTERHOEDE, JANNEMAN111I Vol
gens mij moet een voorhoede altijd een
abstractie voor je geweest zijn. Je wist
wel, dat zij uit 5 mensen bestond, maar
wat zij uitvoerden ging je begrip te bo
ven. Nogmaals, je taak in de achterhoede
verstond je. Door de jaren heen was dat
gaan leven voor je. Het werd een afge
rond geheel. In moeilijke wedstrijden
was het een lust om je te zien boenen en
vegen. Nog een paar weken geleden sprak
ik op een ver weiland een vroegere tegen
stander van je. „Is Jan de Veger nog
steeds Zat?", zo vroeg hij mij. Uit piëteit
wachtte ik even met mijn antwoord. „De
Veger is thans Vet", gaf ik hem ten ant
woord. Met ontzag lichtte de man zijn
petje. „Een gezonde ontwikkeling", zo
hoorde ik hem nog mompelen toen hij
zijn weg vervolgde. Echt Jan, jouw speel-
trant leeft door voor velen van ons.
Nimmer ben ik je afgevallen.... en
wat heb jij mij thans aangedaan?
In gedachten had ik alles al geprojec
teerd. Artikeltje, foto'tje en als finishing
touch het moyenne-lijstje. Goed, het was
niet vrij van enige opschepperij, maar
elke goed geaarde A.F.C.-er had het geno
men. Per slot waren wij de eerste kam
pioen van dit seizoen. „Niks lijstje", is
jouw kort en scherp antwoord geweest.
Nu je zal het weten! Ik zal de ogen van
elke A.F.C.-er openen. Ik zal ze de Mr.
Hyde in je laten zien. Trouwens voor
werkelijke insiders zal dit niet eens no
dig zijn geweest. Die hebben je na het le
zen van je naschrift al veroordeeld. Zij
zullen gegrinnikt hebben toen jij je mond
vol had met die Bamibal. Zij zullen elkaar
aangekeken hebben en gezegd hebben:
„die Jan toch.... geeft Charlie niet
eens z'n lijstje, omdat ie zelf per ongeluk
verdwaald was". Volgens mij zit het er
al dik in dat je koeler begroet wordt
op A.E.C. Misschien heb je al gemerkt
dat, toen je boven in het clubhuis kwam,
de gesprekken verstomden wanneer je
een tafeltje passeerde. Misschien is het
zelfs al zover, dat wanneer je je met
een ruk omdraait je slechts meewarig
lachende gezichten ziet. Er zal een mo
ment komen dat je rustig denkt een
croquet te eten dat plotseling vanachter
de biljards een paar leden van de zil
veren ploeg .middenvoorrol, middenvoor-
rol...." gaan scanderen. Je croquet zal
je een hoestbui opleveren en je zal
ijlings een goed heenkomen zoeken. Aan
Herma d'r schouder zal je proberen uit
te huilen maar zo gemakkelijk gaat dat
niet! Het ontluikende neuroosje zal snel
volwassen worden. Op een gegeven ogen
blik vertrouw je niemand meer. Als je
baas lacht verdenk je hem ervan dat ie
zinspeelt op je naschriftje. Wanneer
Herma lachende de kamer binnenkomt
met een dampende pan erwtensoep zal
je haar gefronst aankijken en waarschijn
lijk alleen maar zal je geplaagd worden
door Homerisch gelach, dat van alle kan
ten op je afkomt. Er komt een moment
dat je tegen het behang opvliegt en luid
zal gillen: „Charlie, Charlie.... wat heb
ik gedaanvergeef me, vergeef me
Als mens gevoel ik de behoefte om je
van een totale verwildering te redden.
Het is niet mijn bedoeling in één klap je
levenswerk te vernietigen, daarvoor is
mijn inleiding te eerlijk geweest.
Ik zie het, je staat nu te trappelen van
ongeduld om te weten te komen hoe je
je vege lijf kan redden. Ik zal je niet
lang op de proef stellen; wat je eventueel
te wachten staat is al verschrikkelijk ge
noeg.
Het geneesmiddel is afdoend en niet
duur.
GEEF MIJ MIJN LIJSTJE..1!
Groetjes aan Herma ook van Ada. Dag
Jan. Slap pootje
Charlie
(Per radio de Zondag door)
Hebt u op zondag Iwa-lef mei
de uitslagen beluisterd
Géén A.F.C. was er toen bij,
die uitslag bleek verduisterd.
Die dag wist ook het A.N.P.
niet hoe de strijd verlief)
bij D.C.G. met A.F.C.
Men sliepOf was hel griep
De hele pers had hel gemeld:
DRIE UUR op D.C.G.
Maar zoiets, heeft men mij verteld,
valt om de dood niet mee.
„Betaald" start in 'n provinciestad
om HALF DRIE weliswaar.
Voor „amateurs maar" (eigen stad!)
staat men niet zo maar klaar.
Zelfs toen om drieentwintig uur
de Tweede Klas aan bod was
bleek voor ons luisteraars hoe zuur
en hard die dag ons lot was.
Toen was 't nog mogelijk geweest!
Maar lijdzaam is de ether.
't Was niet in wijlen Tom Schreurs' geest.
Een volgend' keer graag beter.
Die keer kwam NU AL zeer ter snee
bracht d'A.V.R.O. een verslag
van een heel schietgraag A.F.C.
dat er weer wezen mag.
Nu 6—0 op een D.C.G.
niet zwakker in het veld.
En toch werd het door A.F.C.
als 'l ware uitgeteld.
Het radioverslag verhaalt
van die zo hoge scoor'.
„In tegenstelling tot „betaald"
„gaan amateurs maar door".
Voorts: „Ondanks hoge score bleef
„het een sportief gebeuren.
„Ook da t men week aan week beleeft
„bij onze amateuren".
II. S. l.E MARCHÉ
VAN BAERLESTRAAT 39
TELEFOON 720140
