lafMl
Saté aan de Saté
Groeten aan Jan...
Fietsen
{Dames- en
hterenschoenen
BecunstiQinQ
n onze aöveRteeRöeRS, houöt öe
ESGE - standaard
HAHA-en REN-slot
schakel in stAnö
2raterdagochtend 22 december trok een
1 zaterdagmiddagelftal (enige spelers
kwamen direct van de kienavond) in de
richting van Den Haag om deel te ne
men aan het Insulinde-toernooi, georga
niseerd door onze aloude vrienden van
H.B.S.
De moeilijkheid was echter dat op de
kienavond het elftal nog maar uit 3 a I
spelers bestond gezien de vele afschrij
vingen. Rein Akkerman (vertegenwoor
diger van beroep) was het praten niet
vreemd zodat men met een volledig elf
tal de reis naar Den Haag kon aanvaar
den.
In Den Haag op het H.B.S.-terrein
deelde de voortreffelijke lijder (graag
een lange ij, red.) de Heer Arnold Bos
het H.B.S.-bestuur mede dat wij een
buitenlander in de gelederen hadden.
Deze buitenlander, Carlo Rouge, een
vriend van de in het zaterdagmiddag
team debuterende Mannus Kinsbergen.
speelde wel eens voor het 9e team van
Lausanne (Zwitserland). Een sterke voet
baller dusVan de zijde van het
H.B.S.-bestuur werd ons weer meege
deeld dat deze speler mee mocht doen
als hij niet te sterk speelde. Welnu, het
zaterdagmiddagteam heeft niet te sterk
gespeeld, want 3 maal gingen onze zat-
ten met 3—0 ten onder. Voor mij, als
neutrale toeschouwer, nou ja neutraal,
waren de zatten niet zat want er werden
toch prachtige combinaties op de harde,
koude grasmat gelegd. Onze eerste
tegenstander was Olympia (Gouda). Het
resultaat? 3-0. Tegen H.B.S. werd er
slecht gevoetbald (waarschijnlijk miste
het team Charlie en Arthur die een
selectiewedstrijd voor het A'damse zater
dagmiddagelftal moest spelen. Arthur wel
te verstaan). Na 2—0 achter trok zelfs
Johan de Bie naar voren... het resul
taat van Johan's dappere poging? 3—0
dat tevens de eindstand was. De spelers
Speciaal adres voor
NIC. LELOUX
ZEILSTRAAT 46
TEL. 715356
SCHELDESTRAAT 8
TEL. 713870
gingen inmiddels lunchen en het voltal
iige team zat op de barkruk het systeem
voor de eerstvolgende wedstrijd (tegen
Quick, Den Haag) te bespreken. Het werd
tenslotte een geheel nieuw systeem daar
de achterhoede voor ging spelen en de
voorhoede acher. Keeper Joop Zimmer
man (ook gestrikt door Akkie) stond mid-
voor. Met enig optimisme werd de koude
strijd (het vroor buiten 10°C en in het
H.B.S.-clubhuis 2°C) tegemoet gezien
maar nee, de bekende stootkracht ont
brak.
Wiin de Zwart, uit Madrid voor dit
toernooi overgekomen, werd vervangen
door Rein Akkerman, die alhoewel een
lichte(?) pijn in het hoofd hebbend, aar
dig speelde. Het werd voor de verande
ring eens 3—0! A.F.C. dus uitgeschakeld.
De finale tussen Olympia (Gouda) en
V.O.C. bracht geen beslissing zodat V.O.C.
na strafschoppen winnaar werd van het
voor de 11e maal georganiseerde Insulin
de-toernooi. De prijsuitreiking was voor
ons een hoogtepunt daar Arnold Bos na
mens de A.F.C. de Houtrustbewoners een
oliespuitje overhandigde daar de deur
ran de kleedkamer zo verschrikkelijk
piepte. Ons cadeau werd in dankbaar
heid aanvaard. Als we zo het koude
clubhuis van H.B.S. zagen dan mogen
we wel extra blij zijn met ons kasteel,
dat van alle gemakken is voorzien.
Het smeren van de deur was dus ge
regeld maar na al die kou kregen de
spelers en supporters (op één hand te tel
len) ook wel zin in een hasse-bassie. Al
dus geschiedde. Wie dacht dat de pret
hiermee was afgelopen zat er naast want
de spelers die nog over waren (voor de
kenners behoef ik geen namen te noe
men) wilden eens heerlijk gaan eten. Wat
kon Saté nu anders eten dan saté? Zeg
nu zelf eens Zodoende werd er met
behulp van de Heer Herman Schepen
naar een Chinees uitgezien en deed het
gezelschap zich te goed aan Indisch-
Chinese lekkernijen. Nog was de pret
niet op daar we in Scheveningen onze
krachten wilden meten op het pas ge
opende Bowling-centrum. Akkie blonk
uit door zijn poedels terwijl de Heer Bos
zich een goed leider toonde door goed te
bowlen. Winnaar van het Bowling-toer
nooi werd mevr. Zimmerman.
De spelers die de kleuren van de A.F.C.
verdedigden waren: Joop Zimmerman,
Johan de Bie, Wim de Zwart, Elkan Pais,
Ger Smit, Bob v. d. Bergh, Rein Akker
man, Carlo Rouge, Mannes Kinsbergen,
Ton v. d. Ven. Heynen en Jan Nefkens.
JACQUES KÖHLER.
Dit wordt een historisch verhaal,
vrienden en vriendinnen, dat zijn ont
staan dankt aan het afgelasten van de
buitentraining, waaraan ik naar u
reeds weet regelmatig deelneem. Maar
die avond was het kwik te diep gezakt
en ging de pret niet door, zodat ik door
vorstverlet genoodzaakt was een andere
activiteit te zoeken.
Nu is zulks voor een dynamische figuur
als ik mij bewust ben geen probleem-
scheppende zaak en na korte inkeer en
beraad besloot ik mijn goede oom Berend
op te gaan zoeken. Te voet, om wel te
verstaan. Tweeledige voldoening zou al
dus mijn deel zijn, want nu kwam het
er dan van een circa vijf jaren geleden
geleend boek met dank voor vruchtge
bruik terug te geven, en bovendien zou
de wandeling stellig bijdragen tot de in
standhouding van de (overigens voortref
felijke) conditie.
Oom Berend bleek het nog goed te
maken, want ik mocht hem niet thuis
aantreffen. Vroeger dan ik had geschat
aanvaardde ik mijn weg terug, (!:e mij
evenwel veel langer scheen dan de heen
weg, zodat ik meende er goed aan te
doen op de hoek van de staat de tram
te nemen. Ik hoed mij tenslotte graag
voor overdrijving.
Wachtend in de vrieskou realiseerde ik
mij te staan voor het benedenhuis van
mijn A.F.C.-vriend Jan, die ik geborgen
wist in de schoot van zijn gezin achter
de overgordijnen, die nog juist een streep
lamplicht overlieten. Omdat ik nu een
maal mild en liefhebbend tegenover elk
medemens sta kon ik niet nalaten even
tegen het raam te kloppen, in de ver
wachting het gordijn te zien wegschuiven
en dan tegen het hoofd van Jan met
hartelijk handgebaar een groetbeweging
te maken en het daarbij verder dan te
laten. Het gordijn bleef echter onbewe
gelijk en ik concludeerde, dat Jan dan
wel in bad zou zitten, waarop ik mij
weer omdraaide en mij op de tram con
centreerde. Alsnog hoorde ik toen een
huisdeur openen en omkijkend bleek in
plaats van Jan een oude heer te zijn op
gekomen, die mij ongemakkelijk opnam
en vroeg: „Had meneer geklopt?"
Het strekt mij tot eer, dat ik dit on
middellijk toegaf, maar omdat ik nogal
verbouwereerd was door de verschijning
van de mij vreemde oude baas, miste ik
de juiste voortzetting van het gesprek.
is een gezonde beweging
Gebruik daarbij een
en een
