Mixed Pickles
Kerstverhaal
II
fjf
Jonkheerlijkheden
DE SELL
KEUKEN
poolt allen mee, het is voor a.f.c.
i rrr
(vervolg)
Gelooft U dit ook? Eerlijk gezegd ben ik het met onze nestor eens geworden. Ik geloof dat in alle genoemde voor
beelden het gelijk aan de kant is van de man of de ploeg, die op winst speelde in het kader van laat ik het dan
maar een beetje cru zeggen niet verboden is.
Een van de aanwezigen zei, dat men toch ook moet denken aan „de geest van het spel". De tijd was te kort om
daarop nader in te gaan. Toch heeft die opmerking mij niet los gelaten. Wat is „de geest van het spel"? Moet dan
die cricket-captain, die wéét, dat zijn ploeg zwakker is dan de tegenpartij, „all out" gaan spelen? Mag de rallye-rijder
geen beroep trachten te doen op een man, die hem wegwijs kan maken?
Het lijkt mij een interessant debatpunl. Ge kent nu mijn standpunt. Maar zoudt U eens aan onze Redacteur willen
schrijven hoe U er over denkt? w
lVT'jn echtgenote, goede vrienden en
J-'-i- vriendinnen, meer bekend als de
Jonkvrouwe van Rossum etc. etc. heeft
iets gedaan, wat zij eigenlijk 20 jaren
eerder had moeten doen. Zij had de
adellijke wens te kennen gegeven, dat
zij onze goede oude club wilde steu
nen met stoffelijke blijken. Zijnde 20
gulden (en 15 cent voor het zegeltje)
per jaar.
Haar getreuzel dit moet tot haar
ere weer worden gezegd bespaarde
ons huisgezin 400,—, nog niet te
spreken van de daaruit voortvloeiende
rente.
Op zichzelf mag haar daad thans als
een verblijdend gebeuren worden be
schouwd, voornamelijk in die kringen,
waar de Jonkvrouwe bekend mag wor
den geheten te zijn en men in meer
genoemde kringen ons de schijn heeft
doen verwekken, dat haar rentree
blijdschap opwekte in wanhopige har
ten.
Doch, in officiële termen gesproken:
wat is er daarna administratief en or
ganisatorisch geschied?? Het antwoord
wil ik U hieronder van hartelust geven.
Er kwam vervolgens een brief van de
A.F.C. Een brief die gericht was aan
deze nieuwe donatrice. In die brief
werd mijn gade opgewekt zoveel moge
lijk aan het clubleven deel te nemen.
Straks komt er nog meer „inhoud" uil
die brief. Laten we eerst eens genoemd
punt met bepaalde ernst gaan behan
delen: een vrouw wordt opgewekt om
aan het clubleven zoveel mogelijk deel
te nemen. Is dit niet een gevaarlijk ad
vies? zo vraag ik mij verdrietig af.
Er lopen behoorlijk veel mannelijke
leden rond, die zich af en toe vervelen.
Het lijkt mij beter op zijn plaats om
de mannelijke afdeling met wat pit-
gebr. plleger
heerlen, amsterdam
tigs op te beuren. Gaat men dan ook
zeker niet verder en laat de andere
sexe verstandiglijk met rust. Het zou
anders een vrij ongeregelde boel wor
den op ons zo mooie sportpark.
Meer verdacht wordt genoemde brief,
wanneer men de opwekking besluit met
het verzoek of zij óók op de clubavon
den wil komen. En dan komt DE klap
op de vuurpijl: zij heeft tot het club
huis pas toegang 's avonds na achten
Kijk, goede vrienden en vriendinnen,
daar ben ik nu het ernstigste over ge
vallen. Wat kan dat betekenen, dat onze
dames pas na achten het clubhuis mo
gen betreden.
Is het dan niet zó gesteld, dat men
zich afvraagt: wat gebeurt er in he
melsnaam dan wel vóör achten???
De Jonkvrouwe heeft eveneens de in
houd aandach ig gelezen en nog eens
overgelezen. Zij wil nu a.s. maandag
naar clubavond. Zij heeft zich bereid
verklaard de reglementen in acht te ne
men en in de hall te wachten, totdat
het carillon 8 uur slaat. Maar dan komt
ze binnen nadat ze haar hoedje heeft
afgezet. Dan gaat ze aan de ronde ta
fel zitten en bestelt iets te drinken. Ze
oefent al hier en daar om biljarten te
leren.
Daar houdt geen mens haar meer van
tegen, beloofd is beloofd, zegt ze venij
nig, als ik het waag er weer over te be
ginnen. En triomfantelijk zwaait ze het
authentieke bewijsstuk heen en weer.
Ondertussen heb ik heimelijk het be
stuur van onze voetbalclub er over in
gelicht. Het schijnt een abuis te zijn.
Er is voor haar een verkeerd briefje
gebruikt.
Alles best, maar maak dat mijn Jonk
vrouwe maar eens wijs. En wat zal de
toekomst ons gaan brengen?? Als er
één vrouw over de drempel is, volgen
er meer.
Of dit nog tegen te houden is, kan
geen mens met benadering voorspellen.
Eén ding staat echter wel vast. Tot
acht uur kunnen we ons gang gaan. Na
achten zullen we geconfronteerd wor
den met de snel voortschrijdende eman
cipatie.
Houdt moed, goede vrienden!!! En
blijft het clubhuis bezoeken. Hoe laat
of het ook moge zijn!!!
Jhr. van Rossum de Gaulin
/"klympisch Stadion een jaar of tien
geleden. Het was tweede Kerstdag
en Blauw-Wit speelde tegen Stormvo
gels uit IJmuiden. Wij zaten op de
Marathon diep in onze winterjas ge
doken, want koud was het.
Achter ons zat een echtpaar. Hij
heette Wim en zij Corrie. Niet dat
wij hen kenden, dat niet. Doch de
conversatie tussen deze beiden was der
mate duidelijk, dat de hele tribune
wist wie Corrie en haar Wim was, al
vóór de aftrap was verricht.
„Zeg Wim, wie is nou Ko Bergman?"
„Zeg Wim, wat is offside?"
„Zeg Wim, wat is hands?"
Als Wim een beetje lang met het
antwoord uitbleef, dan kwamen vele
omzitters te hulp. Zo zijn Amsterdam
mers wel. Altijd bereid om een Corrie
een beetje te helpen. Bovendien was
de wedstrijd weinig opwindend.
Vlak na de rust zorgde een ver
dwaalde haas voor wat deining. Hoe
het beestje in het Stadion verzeild
raakte, zal wel altijd een raadsel blij
ven, doch het was er. Het arme dier
rende van het ene doel naar het an
dere en voelde zich tussen de voetbal
lers blijkbaar niet erg op zijn gemak.
Het publiek joelde en kreten van
„Daar gaat de haas", waren niet van
de lucht.
Het plezier met de haas was kort
maar hevig, want de snelvoeter zocht
snel een heenkomen en de rust in de
Stadionkuip keerde weer. Er ging een
kwartier voorbij. Het voetbal bleef
eentonig en bijna was de Marathon
in slaap gesukkeld, toen Corrie weer
aan de bel trok. „Zeg Wim, nou moet
je me toch eens vertellen, ik zoek al
een kwartier in het programma, maar
de Haas staat in geen der beide op
stellingen!"
Moraal: Met Kerstmis gaat er niets
boven wild.
Adje
