i -
A.C.C.
iMHIMFi
Een matig mens is zijn vrijheid woord
I
I
r
I
KEUKEN
Steenstra
Va rfumeriën
pooLt Allen mee, het is voor a.C.c.
mm
m
A?
f m .-i
L
TTostelijke slogan van de Bond van Dis
tillateurs. Ouwe jongens die Bokma,
die Schade, die Ouwe Vlek en die goeie
ouwe Blankenheym. Slogans zijn vaak
meesterlijk bedacht: Breng uw vrouw in
extase!! Die heeft indertijd mijn grote
vriend Jan van Ees bedacht. Ik heb daar
laatst nog aan gedacht, toen op dat af
scheidsfeest in het oude clubhuis.
In brede A.F.C.-kringen is men het er
wel over eens, dat wij zo nu en dan onze
vrouwen in extase moeten brengen. Dat
doen wij dan door middel van een gezel
lig feest. En wanneer dat óns niet zo best
lukt, dan inviteren wij de Brandweer
mannen uit Bergen.
Deze stoere kaerels ontpopten zich, na
eerst aandoenlijk mooi hun lyrische gaven
ten toon gespreid te hebben, als ware
waterhaters. En dit niet alleen symbo
lisch, doch ze vatten de gevulde glazen
met dezelfde vaste greep als ze de brand
spuit in Bergen hanteren.
We hebben wel iets van deze Bergenaren
geleerd; Miep Hauber deed er goed aan
deze vrienden naar Amsterdam te bren
gen en wij kregen de indruk, dat zij zelf
het ook niet zo naar vonden in ons club
huis.
Hun zang bezorgde hen en ons bepaald
droge kelen. En Joop Bakker had alles
in huis. Een dikke 200 man waren er die
avond bijeen. Verzameld rond een flink
gat in de vloer van het clubhuis. Daar
beneden waren de intieme bars opge
steld. Infiltraties aan de lopende band.
Persoonlijk heb ik een intense afkeer van
alcoholisme. Maar of nu alle matige men
sen juist verenigd zijn in A.F.C., A.B.C.
en A.C.C. dat meen ik oprecht te moe
ten betwijfelen. Inmiddels bleef de
Brandweer uiterst actief op dit gebied en
er werd beweerd, dat zij, zó doorgaande,
geen spuit meer nodig zouden hebben
om een simpele brand met natuurlijke
middelen afdoende te blussen.
Ja, dat gat in de vloer!! Het vooronder
van A.F.C. Want wie zich daarin liet
zakken (vandaar het gezegde: je laat je
maar zakken) kwam in de feesthel te
recht. Het heilige der heiligen. Daar op
die plek immers heeft Gerrit Stallmann
wel 1000 keer zijn schoenen uitgedaan.
Het rook er soms nog naar schichtige
elftalcommissieleden, zenuwachtige voor
zitters en zwetende voetballers.
I och mogen we niet beweren, dat met
deze feestelijke invasie van jonge en oude
re clubgenoten, alle luister" van deze
kleedlokalen afviel. Het ontwikkelde zich
in een angstig klimmend tempo van: alles
of niets, want tegen zulk een geweld van
energie, clubliefde, tempo, taktiek en
feeststrategie is geen Bakker zelfs bestand.
Het werd een feest, zoals in lange tijd
niet beleefd. Zelfs Herman, onze onvol
prezen groundman, vond het nodig in de
prille ochtenduren het klimaat van een
douchecel op te zoeken. De kraan was
gelukkig dicht, zodat zijn dromen niet
gestoord werden.
En wanneer we dan ons oude clubhuis in
zijn laatste dagen deze kwaliteit van
„hotelruimte" gunden, was het niet eens
zo vreemd, dat enkele late feestgangers
hun ontbijt verlangden, aan welk ver
zoek mevrouw Bakker gaarne voldeed.
Jacques Kohier ging touwen doorsnijden.
Het waren echter geen touwen, doch dra
den, waardoor heen de Gemeente be
paalde energie geleidt. Jacques bleek be
stand tegen een „flink opdondertje", doch
bleef wijselijk verder van ieder draadje
maar af.
Inmiddels hadden aangrijpende gebeurte
nissen plaats gevonden, die de symboliek
van het „voorlopige" afscheid moesten
onderstrepen. Een brandstapeltje van
oude stoelen etc., het hijsen van een
schone nieuwe vlag van Goed Genoeg en
het afschieten van tientallen vuurpijlen.
Het zingen van ons clublied en het suc
cesvolle optreden van Thontasvaer en
Pieternel, die op tekst van Wildeboeihet
verleden van de velden bezongen.
Het was een unieke avond en de weg
blijvers hebben ongelijk gehad. Misschien
hadden ze gelijk, want er was geen stoel
meer voor ze om op te zitten.
JHR. VAN ROSSUM DE GAULIN.
gebr. plieger
Heerlen, amsterdam
IJ1en verzoek van redacteur Jan om iets
over de A.C.C. op papier te zetten is
waarlijk geen pretje want de verrichtin
gen zijn over de gehele linie wel aan de
zeer magere kant gebleven.
Eind juli stonden de eerste drie elf
tallen op een na onderaan, maar gelukkig
brachten de eerste twee competitiedagen
van augustus aanzienlijke verbetering
voor het eerste en het derde.
Het eerste.
A.C.C. 1 onderging dit jaar een aan
merkelijke verjonging. Dolf Oostra, Frits
Pil en Hein v. Waesberge kwamen uit
de jeugdgelederen naar voren en vooral
eerstgenoemde kwam reeds tot redelijke
battingprestaties.
Voorts kreeg het elftal versterking van
Rob v. d. Maas die al spoedig een be
langrijke steunpilaar van de battingside
bleek te zijn.
Het grote probleem bleef ook dit jaar
weer de aanval, hetgeen wel blijkt uit
het feit dat wij slechts driemaal onze
tegenstanders all out kregen.
In het belangrijke treffen tegen
H.C.C. I kregen onze bowlers echter plot
seling weer eens de geest en ze zetten de
tegenpartij voor 64 runs aan de kant. De
grote man was Wim v. d. Hurk die met
5 wickets voor 29 runs (en een fabel
achtige catch) weer eens ouderwets voor
de dag kwam. Wellicht werd hij ge-
inspireerd door de Hagenaar Ernst
Vriens, die zich in deze match onder de
allergrootsten van onze vaderlandse
bowlers schaarde door 10 wickets voor 41
runs te nemen! Een waarlijk grootse
prestatie wanneer men bedenkt dat dit
feit sinds 1900 slechts negen maal eerder
in de eerste klasse plaats vond!
Dankzij deze goede overwinning kon ons
N.V. LOODGIETERS BEDRIJF v/h W. GELDERLAND
DIR. C. VAN PEPERZEEL
VALCKENIERSTRAAT 35
AMSTERDAM
v. Baerlestraat 1 60
tel. 794120
IV
