Resultaten van de groene velden
1
9
jTLa
BeQunstiGinG van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
T~|e weergoden hebben onze club toch
nog een beetje op dieet gesteld deze
maand. Niet dat diëet van „kussen en
krabben" (d.z. schaaldieren) waarvan de
Griekse zangeres pleegt te zingen. Neen,
ik bedoel gewoon te zeggen, dat we niet
elke week, allemaal gevoetbald hebben.
(Toch was dat vroeger makkelijk, Je
zeilde met de Zuidenwind van Kreta naar
Athene; je haalde je verloofde van de
kade en je zeilde met de Noordenwind
weer naar Kreta terug).
Met het eerste zag het er direct na
de rustperiode somber uit. Drie wedstrij
den, drie nederlagen, 14 goals tegen en
vijf voor. Gelukkig en uitgerekend tegen
de leiders van de afdeling hervonden we
het goede pad. We brachten de spanning
in de afdeling terug. Wat was er voor
H.R.C. en De Spartaan nu nog aan ge
weest als we weer hadden verloren.
Erevoorzitter Van Houten van K.H.F.C.
meent, dat men in onze afdeling met 14
punten veilig staat. Laat ons het zekere
voor het onzekere nemen en er 18 of 20
pakken. Kunnen we nog eens juichen.
De Junioren A I hebben na Blauw
wit voor de tweede maal te hebben ge
klopt, een steek laten vallen door tegen de
zwakker geachte Yellow Black Boys met
1-0 te verliezen. Het team draaide niet
lekker, zei men mij. Goed, dat kan voor
één keer. De tweede plaats dient Loek
Beuke zijn vrienden echter sterk in het
geheugen te planten.
De andere teams spelen met redelijk
succes. Veel kampioenen behoeven we
niet te verwachten. Een overwinning van
het tweede op D.W.S. en een gelijk spel
van het vierde tegen Ajax, om maar een
paar wapenfeitjes te noemen, spreken
toch wel lekker aan.
IK heb als de meergenoemde Anna
niets zien komen van de aanvoerders.
Vooral van II en III is dat spijtig,
omdat deze teams inmiddels een bij
zonder redelijke plaats zijn gaan innemen.
De standen van deze elftallen worden
hier of elders in dit blad afgedrukt. U
had echter zo graag iets gelezen van de
wijze, waarop een en ander tot stand is
gekomen.
Nu blijft het woord slechts aan Gerrit
en aan de aanvoerders van Adjes Toer-
team en de Zatten. Teams, die, u leest het
af uit het gemiddeldenlijstje, het minst in
de melk brokkelen. Gein blijken ze echter
wel te hebben.
Aandacht voor die Mohicanen derhalve.
(Voor de goede orde zij opgemerkt, dat
mijn verwijten niet alle ontbrekende aan
voerders betreffen. Niet allen vonden een
uitnodiging in de bus).
Sinds mijn laatste stuk in, ik meen, de
december-Schakel, speelden wij 4 wed
strijden waaruit wij slechts 2 punten
behaalden; na een alleshoopgevende stand
van 9-10 stonden wij plotseling 12-10 en
niet meer dan 2 punten voor op K.H.F.C.
en O.V.V.O. Deze 3 gespeelde wedstrijden
tegen resp. H.R.C. thuis en D.C.G en
Hollandia uit gingen m.i. volkomen kans
loos verloren, niet door superieur spel
van onze tegenstanders, maar meer door
een volkomen ontbreken van enige vecht
lust bij nagenoeg alle spelers. Toegegeven
dat het ons sommige momenten niet mee
zat, doch hier werd een elftal volkomen
gewillig geslachtofferd aan een niet bijster
sterke tegenpartij, al mogen wij wellicht
een uitzondering maken voor H.R.C., dat
m.i. toch wel de sterkste ploeg van onze
afdeling bezit. Onze achterhoede vergat
in deze wedstrijden volkomen haar rug-
dekkende taak en, geen wonder, dat elke
aanval van de tegenpartij voor onze aan
hang momenten waren om even de ogen
te sluiten.
Stonden wij tegen H.R.C. en Hollandia
met de rust nog slechts met 1-0 achter,
daarna werd snel een 3-0 achterstand op
gelopen, die niet meer was in te halen.
Met 3-1 en 4-2 kwam de eindstand.
Van de wedstrijd tegen D.C.G. (7-2)
kan uw scriba weinig verhalen, daar hij
door griep liever niet op de koude Velser-
weg aanwezig was, doch ook hier een vol
komen zonder fut spelende ploeg die
reeds gauw de moed door een opgelopen
achterstand liet zakken. Jammer dat wij
dit moesten meemaken na een promotie
seizoen waarin dit wel ons sterkste wapen
was; van diverse kanten hoorde ik de
laatste maanden vertellen, dat wij vorig
seizoen beter voetbalden dan dit, doch ik
meen dit ten stelligste te moeten ontken
nen, alleen ondervinden wij meer tegen
stand en lacht Vrouwe Fortuna ons dit
jaar niet zo toe.
Na deze feiten, die u alle in meerdere
of mindere mate hebt meegemaakt, was
het logisch dat, ook al in verband met de
a.s. verhuizing naar ons nieuwe complex,
de zaken somber werden ingezien. Van
een stemming „De alarmklok luiden" en
„Het is weer zover", was nog wel geen
sprake doch als je met A.F.C.-ers over het
eerste sprak werd er somber gekeken. Ook
de E.C. en trainer vonden dat er eens iets
moest gebeuren en afgelopen zondag tegen
lijstaanvoerder J.O.S. werd het elftal be
hoorlijk gewijzigd. En ziet, zonder iets
tekort te doen aan de capaciteiten van
sommige spelers, met een herstelde Henne
op z'n vertrouwde spilplaats, waardoor een
groter vertrouwen in de achterhoede, een
Rocus bevrijd van captainszorgen, enfin
er werd weer voor geknokt en het resul
taat een 3-2 zege was de verdiende belo
ning. Een zeer verdiende zege die groter
uit had kunnen vallen als onze doelver-
dediger niet enkele minder gelukkige mo
menten had gehad; maar ja, die van J.O.S.
ging ook niet bepaald vrij uit bij onze
doelpunten. Mag ik nog even de, voor mij,
grote uitblinker noemen: Paul Meyer.
Wat deze jonge vader presteerde was
geweldig, en het mag wel eens gezegd
worden, een jongen die elke keer het
eerste gepakt wordt doch ook, precies
als in dat liedje „die kat", steeds weer
terug komt.
Daar O.V.V.O. en K.H.F.C. verloren
staan wij thans 4 punten voor met nog
5 wedstrijden te spelen. Hier zitten zeker
nog 7 punten voor ons in waardoor wij
met een gemiddelde van bijna 1 een prima
plaats zouden innemen op de ranglijst,
doch met 4 punten komen wij een knap
eind en dat vindt de
„LINESMAN"
(Adjes Toerteam)
Alhoewel de zondag van 26 november
1961 weer ver achter ons ligt moet toch
terwille van de documentatie nog de he
roïsche strijd van A.F.C. IX worden op
gehaald tegen lijstaanvoerder Muiderberg
III in het Kocherbos.
Van de voorafgaande afspraak in de
Wibautstraat kwam slechts weinig te
recht. De mist was zo dicht, dat je er te
gen kon leunen. Vermoedelijk heeft wel
iedere A.F.C.-er daar staan wachten op de
voltooiing van de collectiviteit, die er
achteraf stellig bleek te zijn geweest, maar
alleen niet was opgevallen. U begrijpt de
ontroering, die zich in Muiderberg van
ons meester maakte, toen na het voorstel
len van de gastspelers een steeds weer
kerende ceremonie wel degelijk een vol
ledige equipe aanwezig bleek. Uw best-
geklede elftal, bovendien zonder twijfel
het enige A.F.C.-elftal door de jaren heen
waarvoor nimmer een leider behoeft te
worden aangewezen omdat het zo voor
treffelijk op zichzelf past, kon aan zijn
krachtmeting gaan beginnen.
De weersomstandigheden waren ideaal:
windkracht 0, geen termiek en een zicht
van zeker 12 meter. Hoewel het zeer tal
rijke publiek niet was te zien, was het
toch duidelijk hoorbaar, hetgeen de afba
kening van het veld zeer ten goede kwam.
Persoonlijk verkeerde ik in de bevoorrech
te positie vrijwel de gehele wedstrijd dui
delijk te hebben kunnen volgen doordat
deze zich nagenoeg uitsluitend in het
A.F.C.-strafschopgebied afspeelde. De na
zaten van Floris V en zijn rotgenoten
bleken het schieten nog niet te zijn ver
leerd. Voor belangstellenden liggen mijn
keepershandschoenen uit die wedstrijd
nog gaarne ter inzage. Schroeiplekken en
gaten spreken in deze duidelijke taal.
Desondanks was er een flutgoal voor no
dig om ons met een 1-0 achterstand naar
de thee te drijven. Na de doelwisseling
ging er op grote afstand een gejuich met
een onmiskenbaar A.F.C.-accent omhoog,
ten teken, dat uw 9e de gelijkmaker had
gescoord. Een mooie traditie wil, dat onze
gastspelers in scoringspositie worden ge
bracht en dit keer was het Fritzsche, die
ons niet voor het hoofd stootte: 1-1.
Hierdoor werd echter de toorn der slotho-
rigen eerst goed opgewekt, zodat een 2e
en kort voor tijd nog een 3e doelpunt
ons met 3-1 de nederlaag definitief de
den aanvaarden.
Hierop ging A.F.C. 9 met kerstreces.
Reeds op 28 januari 1962 werden de
3
