Het zakboekje
Anton Goedhart
CEINTUURBAAN 276
AMSTERDAM
TEL. 791847
BequnstiGina van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
Veertig jaar geleden
Mr. William Reynolds.
Gelukwensen met het behaalde kam
pioenschap kwamen van alle zijden
en op allerhand wijzen bij het Bestuur,
A.F.C.-ers en ons binnen, te veel om te
vermelden.
Aardig was de brief, die ons erelid
Jacques van Ooy ons ter inzage gaf van
Mr. William Reynolds, 40 jaar geleden
trainer bij A.F.C. Hij is de broer van de
ons ook zo sympathieke Jack, de bekende
trainer van Ajax Hij vraagt „Kindly
remember me to any members of my
time", hetgeen wij volgaarne doen.
Mr. Symen L. Wit.
Zeer tot onze spijt ontvingen wij de copy
van Symen te laat voor opname in het
Kampioensnummer. Hij was meer dan
40 jaren geleden onze Schakel redacteur
en Picklesschrijver. Hij noemt ons een
zondagskind en hij vindt het maar „een
zwaar te verstouwen kluif", dat wij als
blauwe-maandag redacteur (en dan nog
wel ad interim) dit zo maar meemaken.
Nou Symen, wij gevoelen ons ook bevoor
recht, wij zijn te „benijden" zoals je
schrijft. Mogen wij je bij de eerstvolgende
gelegenheid een drankje aanbieden om
over je pech en teleurstelling heen te
komen, het zal ons beiden deugd doen.
Vertel dan meteen eens over je verblijf
in de Russische steppen, over de tijd, toen
je bijna een jaar later nadat A.F.C. in
1917/18 kampioen werd dat heuglijk
nieuws vernam. Verbleef je daar in een
zout- of in een zandsteppe? Vermoedelijk
zal het wel een zoutsteppe zijn geweest,
vanwaar anders de eeuwige dorst.
Symen schreef o.a.:
„Om onze zwaarbeproefde zenuwen wat
te kalmeren gaan we nu weer varen. De
idee is niet zo erg origineel, want een
goed A.F.C.-er schijnt nu eenmaal een
groot affinement tot het water te hebben.
Varen, vissen en alles wat daarbij behoort
is voor hem een probate kuur na een
enerverend voetbalseizoen. We hebben de
roemruchte bottertochten gehad en ook
vele geslaagde boottochten. Vooral de
tocht met de „Baron van Dedum" naar
Hoorn in 1937 (naar aanleiding van de
promotie van het 2e elftal), wil ik vermel
den, die velen onder zich zich nog wel
met veel genoegen zullen herinneren. Het
verslag van deze tocht was mijn zwanen
zang als redakteur. Het was een groots
gebeuren en ik spreek de hoop uit, dat
onze nieuwe kampioensboottocht een
even groot succes zal worden."
Nou wij voeren dit keer met de „Waal-
stroom" en het was ook voor de deelne
mers een onvergetelijke dag. Wij kunnen
nu schrijven, dat je er zelf bij was.
Symen, en tevens dat wij op onze beurt
jou op deze zwoele warme dag hebben
„benijd" vanwege je onlesbare dorst.
Nationale Reclasseringsdag.
Het Nationaal Bureau voor Reclassering
verzocht ons gedurende de actieperiode
dit jaar van 18 september tot en met
1 oktober mede te werken om aan de
reclasseringsgedachte zoveel mogelijk be
kendheid te geven. Dat doen wij vanwege
haar doelstelling zeer gaarne en daartoe
hebben wij uit de ons toegezonden arti
kelen en gedichten er één gekozen „We
tenschap en Wijsheid" en elders in ons
blad geplaatst. Vanzelfsprekend doen wij
allen mede om op 30 september a.s. op de
Nationale Reclasseringsdag, de collecte
bussen voor dit goede doel vol te krijgen.
Otto van der Heul.
Otto, de administrateur van de Schakel
onze advertentiejager heeft 10 hele
weken met „Hernia" in bed gelegen. De
gevolgen zijn, dat hij nog maar halve
dagen kan werken. Wij wensen hem vol
gaarne spoedig zijn oude lichaamssou-
plesse toe. Dat zijn bewegingen weer zul
len vloeien gelijk aan de woordenstroom,
die zijn lippen zo rijkelijk kan passeren.
Medewerkers.
Zo langzamerhand hebben wij een goede
kern van vaste medewerkers aan de
„Schakel" verbonden. Wij zijn daarover
zeer verheugd, want op deze wijze leggen
wij met elkaar de geschiedenis van A.F.C.
enigermate vast. Ons geheugen geeft vaak
blijk van slijtage (hebt U ons wel eens
zien klaverjassen?) en hoewel de verha
len bij overlevering meestal schoner en
romantischer zijn, moeten wij ons zelf de
plicht opleggen de documentatie van de
belangrijkste gebeurtenissen in de A.F.C.
mede te helpen verzorgen.
Onze aanvoerders der elftallen of de door
hen te benoemen representanten zouden
wij bij deze willen verzoeken éénmaal per
maand een kort verslag over het wel en
wee van hun elftal te willen inzenden.
Van onze kant zullen wij de captains
tijdig waarschuwen vóór welke datum
inzending der copie wordt verlangd. Be
schrijvingen van malle, dwaze, zotte voor
vallen of gezegden worden zeer op prijs
gesteld. Spitst U daarop maar het meest,
dan voorkomen wij dat het droge kost
wordt. Wij A.F.C.-ers weten wel hoe dat
weg te spoelen, zo is dat niet, maar het
moet toch ook verteerd worden.
Melkmisbruik.
Vooruit met de geit, het moet maar ge
zegd worden. Natuurlijk is het beter de
vuile was thuis te behandelen, doch wat
op de 2e A.R.O.L.-dag is geschied kan
niet zonder meer onbesproken blijven, wij
zouden ons zelf niet meer zijn.
U kent allen de Tafel der Wijzen, de
ronde tafel in de hoek aan de linkerkant
van het buffet in onze Sociëteit. Aan deze
tafel nodigen onze bestuurs- en ereleden
onze gasten en het wordt als een voor
recht beschouwd er te mogen aanzitten.
Hier wordt de binnen- en buitenlandse
politiek besproken, de interne clubzaken
behandeld, vriendschap gesloten, elftal
len geprezen en gekraakt, hier wisselt men
op allerlei wijzen van gedachten, voor
zichtig en soms heftig. Wij kunnen niet
ontkennen dat vele bezoekers het pret
tig vinden in deze omgeving hun wijs
heid te spuiten. Zij drinken er hun jonge
jenevers en monteren er de zwartgalligers
op met een scheutje Underberg en zij
alleen weten hoe het moet.
Kortom aan deze tafel wordt steeds op
hoog niveau gediscuteerd.
Wat nu te zeggen van dat bestuurslid
dat daar op die bijzondere A.F.C.-dag de
euvele moed had U zult het niet kun
nen geloven een „glaasje melk" te be
stellen en argeloos op te drinken.
Eerlijk, wij gevoelden ons verontwaar
digd: de tafel was van zijn luister beroofd.
Als de man melk nodig heeft, goed dat
kan gebeuren. Na een late avond doen
wij er ook graag een voorzorgskuur mee,
maar wij timmeren dan niet aan de weg.
Wij doen dat heel rustig en zachtkens in
de keuken, voegen vaak bij de melk nog
een paar norits en aspirines en sluimeren
dan onschuldig en ongezien in. Het is na
tuurlijk mal en geheel niet flink, maar
toch wij generen ons een beetje om in
het openbaar melk tot ons te nemen. Het
is valse schaamte, wij weten het, en toch
vermijden wij het, gesterkt als wij ons
gevoelen door de Fransen, die de melk
van Mendes-France afsloegen.
Hoe het zij, ons geacht bestuurslid had
moeten aanvoelen, dat hij de Tafel der
Wijzen ontheiligde, hij had er ergens
anders van moeten genieten, maar nooit
daar waar wij om met Chroestsjef te
spreken „soms uit kleine glaasjes drinken"
„en nooit daar waar we ons uiten met
groot gevoel."
Leo, onze M. brigadier zal het dunkt ons
met ons eens zijn.
Hoe kunnen we ooit met een glas melk
in de hand onze stem verheffen en zin
gen van „Hooper the l'oop sat on the
stoop" of het schone lied van
That goes to the wood to
Sweet and gentle Gerritje
that goes to the wood to
sweet and gentle maid.
Och, laten wij toch onze tradities probe
ren te handhaven, er worden al zoveel
oude goede gewoonten los gelaten.
AREND
SIGARENMAGAZIJN
WIJ BEZORGEN OOK THUIS
5
