Onze ridders aan het u/oord
BeGunstiqinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
Graag geef ik hiermede uiting aan mijn
vreugde dat A.F.C. in de 1ste klas
is teruggekeerd. Mijn hulde en dank gaan
vanzelfsprekend in de eerste plaats uit
naar onze spelers. Maar in deze hulde en
dank wil ik toch ook onmiddellijk be
trekken ons bestuur en alle anderen die
deze prestatie hebben mogelijk gemaakt.
Gelukkig moeten wij ons prijzen, dat het
ons steeds gelukt is bekwame en bona
fide mannen te vinden die met zoveel en
thousiasme de belangen van onze club
willen behartigen.
Nog steeds geldt het bekende gezegde,
dat de bezetting van de groene tafel even
belangrijk is, als die van het groene veld.
Kijk naar de jaarverslagen van onze pen
ningmeester, waaruit duidelijk blijkt de
goede en zakelijke wijze waarop onze
vereniging wordt geleid.
Wij hebben thans de hoogste afdeling
in de K.N.V.B. bereikt. Laten wij begin
nen met de bescheiden wens dat wij ons
daarin zullen weten te handhaven en
uiteindelijk de top zullen weten te be
reiken op de grondslag van zuiver ama
teurisme. Het streven naar succes mag
nooit en te nimmer ten koste gaan van
het karakter onzer vereniging.
J. C. A. VAN OOY.
Wat een dag vol spanning. Zou voor
ons A.F.C.-ers, die vanaf 1921 in de
tweede klasse N.V.B. geploeterd hebben,
nu eindelijk op deze tweede Pinksterdag
het succes komen
Ja, verdraaid, 't is gelukt. A.F.C. is
kampioen en promoveert naar de Eerste
Klas Amateurs.
Bravo, jongens, dat is best werk! 't
Heeft mijn oude A.F.C.-hart goed ge
daan.
Minder goed doorstonden 't mijn kuit
spieren. Wat doe je toch soms mal, als
een wild enthousiast mannetje zit je
net zo hard mee te trappen.
Een half uur voor het einde staan we
nog met 0-1 achter. Een scrimmage
voor ons doel. Tot drie keer toe wordt
er tegen de paal geschoten. We komen
er gelukkig goed doorheen. Nu zeggen
sommigen in A.F.C.: Wat hebben we ge
boft. Toegegeven. Maar toch zou ik het
graag anders willen zeggen: Celeritudo
had pech, het zat hun echt niet mee.
Maar wat drommels, hoeveel keer
heeft A.F.C. jaar in, jaar uit steeds
maar weer pech gehad en dan volgde
soms de ene theorie op de andere....
en maar zwammen.
We hebben de winstpunten waarachies
niet cadeau gekregen. De spandoeken van
Celeritudo spraken toch wel een geheel
andere taal.
De ene aanval na de andere volgde
toen en het samenspel van ons was in
eens veel beter. Alles sloot beter in el
kaar. Op de tribune horen we een hoog
stemmetje luidkeels roepen:
Nu ook doelpunten maken, jongens.
We hebben geen eten in huis. We heb
ben erop gerekend niet thuis te eten
vandaag. Er wordt hartelijk om gela
chen en meteen daarop zien we Rokus
een moeilijke aanval onderbreken; hij
doet of hij de bal wil plaatsen, maar
dribbelt er verder mee door en lost dan
een onverwacht schot, dat doel treft. Het
wordt dus 1-1. Grote vreugde en ge
juich. Zou het toch nog lukken, 't Is all
in the game! Twintig minuten zijn we
nog van het einde af. Weer trekt A.F.C.
ten aanval, 't lijkt nu of onze jongens
ineens overal zijn. Ze werken hard en
combineren goed. De achterhoede van
Celeritudo wordt wat onzeker en hun
lange passes zijn niet meer zo zuiver op
maat als in het begin. A.F.C. zet nog
alles op alles en zowaar 't wordt 2-1
door Duis.
Heel Celeritudo trekt dan naar voren
en onze verdediging krijgt het nu echt
wel moeilijk. Bij een van deze aanvallen
komt Cees Bouwens als overwinnaar
uit dit duel, hij geeft dan een ferme
cross-pass naar rechts waar Kootje een
van zijn allersnelste rushes laat zien; hij
zet goed voor en Bouwhuis is er als
de kippen bij en jaagt de bal in het net.
Een zeer goede combinatie was dat en
een prachtig doelpunt. De vreugde is
onbeschrijfelijk; tot op de Stadionkade
klinkt het luide gejuich door (heb ik
later gehoord). Enkele minuten zijn nog
te spelen en dan klinkt het eindsignaal.
Er wordt gejubeld en daar is dan ook
alle reden voor. Captain Henne Bos
kamp en zijn mannen worden op de
schouders genomen. Op dat moment
kropte er iets in mijn keel. Ik dacht
terug aan onze heel oude glorietijd, toen
we in 1905 in de eindstrijd van de
Oostelijke Eerste Klasser U.D. (Serie
wedstrijden van Be Quick te Zutfen)
onze eerste Zilveren Lauwerkrans won
nen en wij ook op de schouders gin
gen; te midden van een grote schare
toeschouwers. Dat is een vreemd maar
ook een triomfantelijk gevoel. Een mo
ment in je leven om nooit te vergeten!
A.F.C. is nu Eerste Klasse Amateurs.
Een eresaluut aan de spelers, aan het
bestuur en elftalcommissie alsook aan
oefenmeester Van Dijk.
Proficiat, mannen. Kranig gedaan!
Good luck in het komende seizoen.
PEET SCHEEPENS.
Wanneer onze aimabele redacteur je
om een bijdrage voor de komende
Feestschakel verzoekt, dan helpt er geen
lieve moederen aan of je moet hem ter-
wille zijn. Zo is onze Arie wel. Hij ac
cepteert eenvoudig je tegenwerping niet,
dat hij al wel op voldoende bijdragen zal
kunnen rekenen. En ten slotte: eerlijk ge
zegd, vind je het diep in je hart nog pret
tig ook, om je bij deze heugelijke gebeur
tenis weer eens te mogen uiten.
Maar je weet tevens ook hoe verleide
lijk het voor een oud-gediende is, om bij
deze nieuwe glorie van onze A.F.C.-herin-
neringen aan goede en kwade momenten
uit een ver, soms reeds tot legende wor
dende verleden op te halen. Dit moge
dan bij jubilea e.d. begrijpelijk zijn, het
is JUIST NU niet het belangrijkste.
Zo ooit, dan gaat het NU om DE TOE
KOMST. Het is moeilijk te promoveren,
maar het is nog veel moeilijker om je op
het hogere niveau te handhaven. Dat
moet als de feestvreugde wat is geluwd,
onze eerste en grootste zorg zijn. Daarom
is het in dit verband zo verblijdend, dat
het prachtige kampioenschap niet is ver
kregen door uitzonderlijke prestaties van
een of twee cracks, doch het resultaat is
van een hartverwarmende samenwerking
tussen bestuur, commissie, trainer en spe
lers (u mag de volgorde gerust naar eigen
smaak veranderen!). De uit deze samen
werking resulterende kracht inspireerde
ons elftal en deed zo dikwijls een achter
stand uiteindelijk in winst veranderen!
Wellicht lachte daarom Vrouwe Fortuna
ons nu en dan zo vriendelijk toe. Ze had
kennelijk plezier aan zoveel goede wil.
Sta mij toe geachte lezer mijn
oude stokpaardje bij deze passende ge
legenheid weer eens te berijden: Eerst
proberen zo goed mogelijk te voetballen,
je superioriteit OP HET VELD te be
wijzen, dan volgt vanzelf de uit voldoe
ning geboren echte pure vreugde! Alleen
met spelen voor wat je waard bent kun
je kampioen worden, met lol alleen kom
je er nooit! Als de inhoud niet gezond
is, dan is de mooiste vorm waardeloos.
Wellicht meesmuilt ge: Daar heb je die
ouwe Galli weer! Maar hebben de laat
ste maanden u dan niet van die simpele
waarheid, dat voetbalspelen voor een voet
balclub primair is, overtuigd?
Welnu, een jaar van bijzonder hard
werken staat voor de deur. Als we in
1962 ons nieuwe veld gaan bespelen, moet
dat door een krachtige, op de velden ge
respecteerde le klasser geschieden. Dat zij
van hoog tot laag de absolute doelstel
ling. Het afgelopen seizoen heeft bewezen
dat het ook KAN! Dat is waarom ik zo
verheugd ben. Wij hebben bovendien een
veelbelovende voetbal-jeugd, die graag naar
voren wil komen en voor een solide on
derbouw van reserves voor het eerste elf
tal kan zorgen. Dat is ook noodzakelijk,
want een elftal zonder goede reserves zal
zich op de duur nooit kunnen handha
ven.
Het toeval heeft gewild, dat ik op deze
voor de A.F.C.-geschiedenis historische 2e
Pinksterdag niet persoonlijk van het glo
rieuze gebeuren getuige mocht zijn, zodat
ik met telefonische en telegrafische ge
lukwensen moest volstaan. Daarom maak
ik van harte gaarne van deze gelegen
heid gebruik om bestuur, trainer, spe
lers, commissieleden en alle A.F.C.-vrien
den mijn oprechte hulde te brengen en
geluk te wensen, dankbaar en trots op
de nieuwe glorie, welke onze oude club
weer siert en sluit met de heilwens, dat
dezelfde saamhorigheid en wil om te
winnen in het komende zware, belangrij
ke seizoen onder het motto „NIETS GOED
GENOEG VOOR A.F.C." ons naar nieu
we triomfen moge leiden.
Dan zal zich wederom van harte ver
blijden. I. H. GALAVAZI.
