Het zevende elftal kampioen!
*x jr*x.
Bequnstiqinq van onze adveutee&deRS, houdt öe schakel in stand
jiK.nin.nni.i.imiiu'B'iii
werd de schitterende kans op het kam
pioenschap verspeeld en is het S.D.VV. 2
geworden, die met de eer ging strijken.
De E.C. is wel van mening, dat de vele
blessures, die wij te verwerken hebben
gekregen, een belangrijke rol hebben ge
speeld. Tevens moest voorrang worden
verleend aan het eerste elftal. Het is na
tuurlijk bijzonder spijtig voor het 2e elf
tal, maar zo blijft er voor het komende
seizoen een schone taak weggelegd. Het
2e elftal eindigde niettemin in de kop
groep van haar afdeling en mag zeer
zeker op een goed seizoen terugzien.
Het 3e ELFTAL uitkomende in de re
serve 3e klasse K.N.V.B., heeft wel een
heel merkwaardig seizoen achter de rug.
De E.C. had voor de aanvang van het
seizoen, in nauw overleg met het Bestuur
en betr. E.C. een bepaalde planning ge
maakt, waarbij in het kort gezegd het
accent gelegd zou worden op 1—4—6. Voor
2/3 is deze planning tot een goed einde
gebracht. Het eerste lukte volledig en het
7e nam de plaats in van het 6e elftal. Al
leen het 4e elftal mocht niet lukken.
Door de goede resultaten van zowel het
eerste tweede, mede door het accent
op 4de daarna 5e, en later opnieuw
het 4e (om aan degradatie te ontkomen),
is het 3e elftal het elftal geworden,
dat het grootste contingent aan spelers
te verwerken heeft gekregen. Rondom
een vaste kern. wisselden de gezichten
regelmatig, zodat meer dan 45 spelers
hiervan deel hebben uitgemaakt. Ondanks
dit alles, bleef het derde elftal tot op
het laatste moment kanshebber voor de
bovenste plaats. Het eindigde eveneens in
de kopgroep. Proficiat jongens. Het was
vaak hartverwarmend om te zien met
welk enthousiasme jullie partij hebben
gegeven. Dat Spartaan 3 tenslotte het kam
pioenschap in de wacht sleepte, was wel
verdiend, omdat zij het meest constant
hebben gespeeld.
Rest nog de elftallen, spelende in de
Afdeling Amsterdam:
Het 4e wist zich, hoewel met moeite te
handhaven.
Het 5e eindigde in de bovenste helft.
Het 6e werd 2e met minimaal verschil
op nummer 1.
Het 7e elftal werd kampioen in haar
afdeling, na een beslissingswedstrijd, wel
ke overtuigend werden gewonnen.
Het 8e eindigde in de middenmoot, na
een wisselvallig seizoen.
Dan het Zaterdagmiddag Elftal (de
ZATTEN). Dit elftal kon zich opnieuw
handhaven in de le klasse. Volgens onze
mening, zou het aanbeveling verdienen,
indien enkele senioren van de zondag-
Competitie, die zich daartoe voelen aan
getrokken, de gelederen wat kwamen ver
sterken.
Het was bijzonder prettig te kunnen
constateren, dat de door dit elftal ge
pleegde investeringen (na afloop van
thuiswedstrijden bieden de A.F.C.-ers de
tegenpartij een consumptie aan) vruchten
beginnen af te werpen. Niet zo zeer om
die vruchten, maar wel om het feit, dat
hiermede is aangetoond, dat de tegen
standers het toch wel op prijs weten te
stellen, om na afloop even gezellig onder
het genot van een cola o£ ander vocht,
na te bomen. Verschillende tegenstanders
hebben ons initiatief overgenomen.
Al met al een lang enerverend en
toch succesvol seizoen.
Hopelijk zien wij elkaar bij de aan
vang van het nieuwe seizoen, gezond en
wel door de zon gebruind en bla
kend van energie, weer op ons „AROL-
TOERNOOI" terug.
De Elftalcommissie:
C. KERKER
A. v. d. VALK
F. HEINEMAN
m
Gelukkig is mijn wens, geuit in het
laatste (dacht ik) stukje over het
zevende in de Schakel, bewaarheid ge
worden. Het eerste is inderdaad kam
pioen geworden. Nogmaals, namens alle
spelers van het zevende, van harte pro
ficiat!
Ik hoop alleen nooit meer zo een sei
zoen te behoeven meemaken. Onze voor
zitter deed ik daar in Jutphaas al een
voorspelling over: nog zo een seizoen en
zij kunnen mij naar Groot-Batelaar bren
gen.
U kent ze wel die mensen, die heel
belangstellend aan je vragen of je ze
nuwachtig bent. Je zegt dan heel dapper
„nee" of „een beetje" en ondertussen
die vlinders maar in je buik ronddarte
len. Graag het ene kampioenschap na
het andere, maar nooit meer met een
dergelijk zenuwslopend verloop.
Ik kan mij voorstellen, dat u mis
schien zegt: „O, ja, het zevende is ook
kampioen geworden; toch leuk voor die
jongens." De jongens (nou ja, jongens:
de oudste is 47 en de jongste 19) vonden
het inderdaad reuze leuk. Ondanks het
feit, dat je de meesten alleen maar
zondags op het veld ziet, was het toch
wel een hecht vriendenploegje, te meer
daar, zoals eerder genoemd, de leef
tijden nogal uit elkaar liggen.
Volledigheidshalve, zij het dan ook
aan de wat late kant, zal ik hen, die
het afgelopen seizoen op enige wij
ze deel uitmaakten van het zevende, aan
u voorstellen. Misschien vindt u nog be
kenden.
Het waren: Ronald Vingerhoed, Rob
Molenaar, Gerard van Poorten, Hans
Galavazi, Ger de Vries, Wim Bottelier,
Hans(je) Becker, Rob Bernard, Ton de
Haan (ex-veteraan), Rob de Jong, Dick
Hesseling, Wim Telle, Wim Endel, Wil
lem van Oort, Marcel Koster, Ab de
Jong, Wim Stenvert, Bob Hastman, Ton
van der Ven, Ger Bosma, Barend Groen
en Eugène Briedé. De eerste 10 en on
dergetekende vormden het team, zoals
het in de beslissingswedstrijd tegen Wils-
kracht/SNL, geformeerd was. Bij voor
baat clementie voor de namen van die
genen, die ik onverhoopt overgeslagen
mocht hebben.
Nu er toch namen gevallen zijn: de
topscorer was Hans Becker met 16
goals, waarna Ton de Haan met 11
stuks (van de in totaal 60 gemaakte
doelpunten). Een naam vergat ik bijna
nog, nl. die van Vrouwe Fortuna. Zon
der haar hulp waren ook wij er waar
schijnlijk niet gekomen.
Hopelijk komt de heer Waaijer niet
meer bij mij om toch nog één keer over
het zevende voor de Schakel te willen
schrijven (ik vind het tenminste altijd
een karwei), zodat ik nu werkelijk kan
besluiten met u allen een prettig kam
pioensfeest te wensen, alsmede succes in
de zomersporten en een prettige va
kantie (goed voor het zenuwgestel).
JAN VAN DIJK.
11
