U/etenschap
Ov/er de toto gesproken
öe piLseneR cLub
Fa. FRED SAX
mix *pv- jt*%r
DE SELL
KEUKEN
T. VAN VEEN
J. SUURBEEK
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöeRs, houöt öe schakel in stanö
*£jftN8£S iHfüÏK Ih:'.^ :"Ul::'' -
Dij mij op school zat een knulletje,
■"-* dat alsmaar beweerde, dat hij „op-
zeker" wist hoe je een voetbalwedstrijd
kon winnen.
We waren samen 16 jaar. Ieder acht.
Het jongetje vertrouwde mij toe met
een zeker zakelijke inslag later werd
hij minister van financiën dat hij het
geheim wel bereid was voor twaalf gave
stuiters te onthullen.
Ik dacht er echt diep over na. Ten
slotte waren twaalf gave stuiters een rijk
bezit, dat je niet zó maar over wenste
te geven. Ik zwichtte diep zuchtend,
waarna het jongetje zei, dat ik dan maai
de volgende dag om half vijf bij het
tweede berkenboompje moest komen in
het Parklaantje.
Om kwart over vier was ik er al.
Mijn nageltjes waren tot „op de ran
den" afgeknabbeld. Met rode koontjes
wachtte ik met spanning. Hoe geweldig
zou het zijn, als ik wist, hoe je een voet
balwedstrijd zo eenvoudig kon winnen;
ik brandde van nieuwsgierigheid en
vreselijk verlangen.
Precies om half vijf ministers van
financiën zijn altijd zo fantastisch op
tijd kwam het knulletje aankeutelen.
Hij had een brilletje op met ijzeren
montuur. Hij verdiende toen nog niet
zó ontzettend veel namelijk.
De twaalf stuiters werden verwisseld
van eigenaar; stellig onder het voor hem
later zo geldende motto: Boter bij de
vis, en toen zei ik: „Nou, zeg het maar
eens". Het jongetje zei toen: „Kijk, je
moet meer ballen in de andere goal
schieten dan ze in jouw goal doen, dat
is alles!!!"
Ik antwoordde: „Nou, dat is nog al
wiedes, dan win je toch altijd!!!"
En toen zei het jongetje: „Oh, maar
ik dacht, dat ie dat nog niet wist".
Ik heb daar gezeten naast mijn grote
vriend Siem de Waal, over zitten na
te denken, toen bij de wedstrijd tegen
D.W.V. „uit" over het IJ.
Eén gulden had ik geofferd voor de
pont heen en één gulden terug, omdat
de wegenbelasting natuurlijk niets heeft
te maken met het water.
Volgens mijn bescheiden mening zou
den de 22 spelers van D.W.V. en A.F.C.
het offer van de twaalf stuiters ruim
schoots hebben verdiend als ze die stui
ters maar eens hadden gegeven voor die
ernstige waarheid, die dat bovenge
schetst knulletje had verkondigd.
We zijn wel wat gewend bij A.F.C. In
de loop van de jaren. Dokter Stallmann
stond 'na de rust naast mij achter de
goal, die A.F.C. zou gaan „beschieten".
Het is niet ondenkbaar, dat er hier en
daar wat hartverzwikkingen hebben
plaatsgevonden. Dokter Stallmann stelde
de diagnose als volgt: „Een hevig ver
langen naar de toptitel, een tè over
aan concentratie leidt deze jongens naar
een verlammende stilstand in kuiten,
dijen en middenrif. Van doping is er
volgens mij geen sprake. Eerder ben ik
geneigd aan sterke slaapmiddelen te
denken".
Ik zag hem sluiks naar enige voor
hoedespelers gluren. Naderhand heb ik
die twee spelers gevraagd of zij wel eens
gebr. plieger
heerlen, amsterdam
twaalf stuiters hadden geruild voor eni
ge wetenschap inzake overwinningen.
Zij braken in snikken uit. „Misschien
wel" zeiden zij „maar vandaag hele
maal niet".
Jhr. VAN ROSSEM DE GAULIN.
Cinds enige tijd is bij ons thuis de
zondagmiddag de heerlijkste middag-
van alle dagen. Meestal komt het meren
deel van ons thuis als een verzopen kat.
In Augustus was het een keer een droge
dag en ik herinner me levendig dat we
toen allemaal ook droog thuiskwamen.
Wat doen we dan op die Zondagmid
dag? zult U vragen. Nou, eigenlijk niets.
Dat klinkt bespottelijk. Maar laat ik het
U zeeffijn uitleggen.
We zijn dat is dus eigen kweek,
verloofdes en wat aangetrouwd spul
met zijn tienen. Om kwart over vier
zitten we allen met ons poolformuliertje
te wachten op de resultaten. En dan be
gint de lol pas goed wanneer de pool-
uitslagen bekend worden gemaakt. Een
klein prummeltje voor ons op tafel
zorgt voor meerdere gezelligheid.
Iedere keer, als er iemand eentje fout
heeft, klinkt er een schel en honend
gelach door de kamer. „Jó, Opa heeft
er al 8 fout. Reuze, zet hem op, Opa!!"
En het ouwetje lacht gelukkig. Opa heeft
altijd in zijn leven geluk gehad en als
je hem dan, zijn kleine spleetoogjes
turend naar het formulier, alles ziet
doorkrassen, dan gun je hem dat zo
echt helemaal.
Minder gelukkig was oom Frans laatst,
toen hij er 11 goed had. Gelukkig viel
hij maar net buiten de prijzen.
Nu zult U niet geheel ten onrech
te hier denken aan een geval van
lichte verstandsverbijstering. Een flauw
begin van zwakzinnigheid. Ja, ja!!! Maar
wij weten wel beter.
Jaren lang hebben we het pooltje
ingevuld en trouw onze twee gulden en
tien centen geofferd. Nóóit bereikten we
de zóne der prijzen. Geen spatje hebben
we ooit verdiend.
Toen is Neef Hendrik, die econoom
is, gaan rekenen en hij vond een jaar
lijks bedrag van: 34 maal 10 maal twee
gulden en tien cent. Hij liet dat op zijn
kantoor nog even op de telmachine con
troleren en het bleek hetzelfde bedrag
te zijn als wat hij zelf had uitgerekend.
We hebben toen krijgsraad gehouden
en besloten ons formuliertje wél in te
vullen, doch leverden het lekker niet in.
En wij maar op die waardeloze papier
tjes loeren naar fouten. Gelukkig vullen
we het allemaal even stom in als voor
heen, in de tijd van barre verkwisting.
Laatst de enige dissonant had
tante Mientje ze alle 15 goed. Er is
natuurlijk wel door deze en gene met
Onze Lieve Heer gesproken.
Maar tenslotte hadden we elkaar
plechtig beloofd sportief te zijn als het
eens mis zou gaan. En een nieuw prum
meltje in het kleine glaasje deed deze
tegenvaller weer vlug vergeten.
We lachen ons kapot zondags. Alleen
tante Mientje moet niet zo flauw meer
doen. Dat kan alleen maar onze pret
vergallen.
„FRUMMEL".
BEGIJNENSTEEG 4
AMSTERDAM
OFFICIAL
REMINGTON DEALER
N Z. Voorburgwal 1 35,
Amsterdam, telefoon 247272
Remington Cicero
f. 275.-
