van öen qun's
Het zakboekje
n
Uit de commissies
Hoezee
pooLt allen mee, het is voor a.f.c.
45-urige werkweek.
T"|e invoering van de verkorte werk-
tijden in de grafische industrie zul
len geen stagnatie veroorzaken bij de
uitvoering van de Schakel, deelt Jan
Meijer ons mede. Wij zijn met deze
mededeling zeer gerustgesteld. Wij ho
pen maar, als er binnenkort een vrije
vrijdag bij komt, dat wij dan eveneens
zo prompt kunnen rekenen op onze
drukkers als voorheen.
The old men and the sea.
Woensdag 3 mei zijn wij met zijn
achten naar de Wadden getuft op uit
nodiging van de visafdeling van A.F.C.,
algeheel „lijder" Sjaak de Bolle. Vier
leden van het gezelschap, zij die het
vroeg opstaan verfoeien, waren dinsdag
avond reeds naar Den Oever vertrokken,
waar zij de volgende ochtend nog slie
pen toen de anderen arriveerden.
Voor de leken onder U, delen wij
mede, dat er gevist is met een speciale
lijn, paternoster en werphengel. Een
paternoster is een bidsnoer met 3 haak
jes. De vis die zich hieraan vasthecht,
krijgt hierna nog gelegenheid om zich
zorgvuldig en uitgebreid voor te berei
den op het hiernamaals, vandaar dan
ook vrij vertaald de naam „Onzevader".
„Mats" viste voor het eerst van zijn
leven met een werphengel. In het be
gin wist hij er niet veel raad mee, maar
aan het eind der dag ook niet. De
schipper van de botter zag Mats onbe
holpen klungelen en met medelijden
vervuld heeft hij de gehele dag aan zijn
zijde „vertoefd" en de hengel in de zee
voor hem uitgeworpen. Wij geloven ook,
dat hij niet één pier zelfstandig geregen
heeft. Nauwelijks hoorbaar betuigde hij
onafgebroken de schipper zijn dank, zich
zelf wijsmakend, dat wij zijn gewurm
niet door hadden.
Toen hij inplaats van bot en schar
zoals wij die regelmatig ophaalden
een verdwaald snorhaantje aan één van
zijn drie haken zag hangen lachte geheel
zijn Groc-gezicht.
Onze eerste aanlegplaats min of meer
onder de kust leverde geen grote vangst
op, dat was de reden waarom werd be-
AGENTEN
AUTOBEDRIJF N.V.
Verkoop Service Stalling
BART. RULOFFSTRAAT 5
BRONKHORSTSTRAAT 24-26
TEL. 722622-795754
sloten het zeegat te kiezen, want daar
„wachtte rijke buit". Het weer was
droog* doch winderig, vandaar dat er
nogal golfslag en deining was. Te mid
den van woeste baren werd geankerd en
opnieuw ingelegd; nu met meer succes.
Zelfs Mats ving een scharretje, hij draai
de zo lustig en vergenoegd door aan zijn
molen, tot dat de schar met de wormen,
in zijn hengel, aan het mastklimmen
sloegen.
Het zoute zeewater maakte dorstig.
Wij dronken hete koffie van het schip
pertje en tegen de frisse wind verwarm
den wij ons met ons eerlijk onversneden
echt nationaal produkt uit Schiedam.
Na een half uur stug rijgen, werpen
en oogsten zagen wij niets dan schar en
bot en tevreden gezichten, totdat plots
de wind opstak, kuilen rondom de boot
zich verdiepten en het moeilijker werd
stand te houden. Een rij ruisende gol
ven stuwde met felle stromingen over
onafzienbare afstand met geweldige aan
drang op de botter .af.
De enige die zich geen zier van het
cakewalkgeschommel aantrok, doch rus
tig aan zijn stoel van eigen fabrikaat
bleef verankerd de pet joviaal op het
oor, type van een kaasboer op markt
dag dat was Ton met zijn onaf
scheidelijke hangsigaar tussen de lippen
loerde hij maar naai zijn dobber en
zouden wij het dichterlijk willen zeggen,
dan zag je aan hem. „op het Wad, daar
vang je wat".
Toen de koffie voor de tweede maal
rondging en een ieder even pauzeerde,
werden wij plots geconfronteerd met een
geestverschijning. Een geest, waaraan je
nauwelijks kon zien, dat het Willy uit
Bennebroek was. Zijn ogen stonden
dwars in zijn leikleurig kinderlijk ge
zicht. Om het zo maar eens te zeggen,
hij lag gewoon voor Pampus, hetgeen
geografisch natuurlijk onmogelijk was.
De vader van ons viscollege Sjaak de
Bolle schopte eens tegen het wrak en
zei: „Laat maar liggen, er is niks meer
aan te doen". Op het ritme van de gol
ven was zijn kreunen hoorbaar. Wij
moesten erkennen, dat hij van zijn on
evenwichtigheid niets had laten mer
ken, geen onderbreking van de visserij
had gevorderd, zodat wij het voorstel
van Cor konden goedvinden naar rusti
ger water terug te keren. Meeuwen vlo
gen boven het zog van de botter, de
sfeer werd lichter, Cor kreeg praatjes,
waarmede hij zijn doorgestane angst
verried en Mats schepte op over zijn
snorhaantje, die volgens hem tot de
culinaire aristocratie behoorde. Lang
bleven wij niet liggen want de voetbal
wedstrijd Hamburg—Barcelona werd in
ons Hotel in Den Oever uitgezonden
op de T.V. Anderhalf uur hebben we
daar met vele polderbewoners naar zit
ten kijken, alvorens wij via Hotel Stut-
tenburgh te Monnikendam, in Schiller
op het Rembrandtplein. belandden en
daar gezamenlijk onze afscheidsmaaltijd
nuttigden.
Vissen op de Wadden is een schone
belevenis.
A.
SKODA
TVTa mijn laatste opwekking over de zo
langzamerhand „beroemd" geworden
loterij is het natuurlijk storm gelopen
bij de heer Bakker en onze secretaris
Jan van Dijk.
Werkelijk, beiden kwamen handen te
kort om de nog resterende loten aan
te dragen.
Door dit werkelijk overweldigende
resultaat hebben we dus unaniem be
sloten de trekking, welke met groot
ceremonieel gepaard zal gaan, te hou
den op zaterdag 3 juni des middags om
4.30 uur in ons clubhuis. Onnodig na
tuurlijk te vermelden, dat er nog „eni
ge" loten achter de tapkast zijn blijven
liggen, en eigenlijk bewaard zijn, voor
diegenen die door omstandigheden zo ver
nog niet gekomen waren. Het is toch
altijd reuze prettig als je bij onze goede
A.F.C. zo iets doet, gewoonweg omdat
de enthousiastelingen niet tegen te hou
den zijn. Ik zeg dit heus niet als opwek
king om nog wat van die loten kwijt te
raken, maar het zou toch „zeer fijn
zijn" als we van die laatste paar door
ons zo zuinig bewaarde loten, af kwamen.
Laten we nu nog even zorgen, voor
de laatste mei nog wat „af te zetten",
want dan is de termijn (met het oog op
de notariële controle) onherroepelijk ge
sloten.
Verder nog namens de clubavondcom
missie de verheugende mededeling, dat
onze Jan de Vries het ziekenhuis weer
heeft mogen verlaten en thuis nog wat
moet uitblazen. Wij hopen van harte dat
het niet lang meer zal duren, dat Jan
zijn functie bij ons weer gaat vervullen,
want met alle respect voor de activitei
ten van „Karei", missen wij het „ge
degen optreden" van Jan bij onze club
avondevenementen wel erg.
Zo menigte, tot aan onze trekking op
zaterdag 3 juni, of zou er nog in die
tussentijd iets groters gebeurd zijn, „als
u begrijpt wat ik bedoel"
C. v. 1'.
i
7ou ik de juichkreet willen smoren
die blij mij naar de lippen welt
en die de harteklop versnelt,
kreet die ik jaren nog zal horen.
Spaar mij kritiek, spaar mij de blikken
vol van verwijt, zo cynisch koud.
Op ongeverfd blank timmerhout
tracht men het angstig af te tikken.
Zo zijn w ij niet, w ij doen daar niet
aan mee.
Geloof in hen, rotsvast vertrouwen
op wie er week aan week aan bouwen,
doen n u al juichen ons: VOOR A.F.C.
EEN DRIEWERF DONDEREND
HOEZEE!!!
CALVUS.
6
