De v/eteranen
Honkbal
„£a
Provence
Parting is
such a sweet sorrow
poolt allen mee, het is voor a.p.c.
wordt naar de dagen van bet vete-
ranentoernooi uitgekeken als naar
't avondje van Sinterklaas.
Nog elk jaar is dat toernooi geslaagd.
Dat is al zó gewoon, dat men eenvou
dig niet anders verwacht of het slaagt
elke keer weer. Dat is dan ook precies
wat er dit jaar gebeurde in Rotterdam
aan de zo vertrouwde Kleiweg, bij de
geestelijke vaders van het hele toernooi,
ons V.Ó.C.
De regie was perfect en zoals dan al
tijd, practisch onmerkbaar, zodat je
eigenlijk vergeet, hoe een gezwoeg er
voor de opofferende organisatoren indi
vidueel aan vastgezeten heeft.
Van deze plaats nog eens uitdrukke
lijk: V.O.C. ons compliment en ons al
ler dank. Ten slotte is het geen kaantje
het stel heren in het gareel te houden.
Zo bij aankomst lijken het allemaal wel
flesjes champagnepils onder hoge druk,
die ontkurkt wensen te worden om van
hun ontembare energie te getuigen, ter
wijl je weet te gelijk wel een aantal flessen
zuurstof bij de hand te moeten hebben
om de amechtige restanten uiteindelijk
weer op te kalefateren.
Het is de vraag, wie het meeste ge
noegen beleefde aan de herrijzenis van
A.F.C., de A.F.C .-veteranen zelf, die nog
een jaar tevoren aan bloedarmoede dreig
den te bezwijken (als elftal dan altijd)
of de andere verenigingen, die tenminste
weer een volwaardig partner in hun
midden hadden, waarop ze tenslotte recht
hebben.
Stel je het omgekeerde voor, als b.v.
een H.B.S. of U.D. of Middelburg het
zou moeten laten afweten voor de toe
komst. Alsof ons een arm of been ge
amputeerd werd. Brr.
Nee, deze keer verschenen we indruk
wekkend, qua aantal, qua omvang (som
migen) qua niveau (een erelid, een
veteranenvoorzitter, verder DE A.F.C.-
voorzitter himself) qua reserves en zelfs
qua supporters, kortom, volledig her
steld en jong (althans van hart).
Als beloning mochten wij spelen zoals
de successievelijke tegenstanders ons toe
lieten. Die lieten tussen haakjes alleen
supervoetbal toe zodat U kunt nagaan
tot welk peil A.F.C. zich vermocht op
te trekken om op Zondag de finale van
U.D. te winnen.
Westerheide 2
Laren (N.H.)
Tel. 02953-3905
aan de hoofdweg Laren-Hilversum
dir. John
Eylders
Niet alleen de wedstrijden op zaterdag
konden als training voor Zondag gelden,
ook op Zaterdagavond heeft een ieder
zich terdege op de dag der finales voor
bereid en dat is merkwaardig goed ge
lukt. Het peil van De Zondagwedstrijd
was dan ook uiteraard hoger dan de
vorige dag.
Trots als een pauw namen de prijswin
naars met dankwoorden hun trofee over
van de immer welbespraakte Hans van
Everdingen, die nog een speciaal woord
richtte tot Tinus Welle van Kampong
memorerend dat deze in 1910 zijn eerste
eersteklassewedstrijd tegen V.O.C. speelde
en nu in 1961 zijn club begeleidde naar
's vijands aloude veste.
Opvallend is, dat door de voetbalrela
ties heen onmiskenbaar een draad loopt
van contacten der voetballende cricket
ers, waardoor met recht gesteld kan
worden, dat dit toernooi toch ook sterk
gedragen wordt door de banden der
cricketvriendschap, die de cricketspelen
de clubs van dit toernooi hebben weten
te leggen.
Node nam iedereen afscheid van ieder
een, en meer speciaal van de zijn club
toegevoegde gastheer, die zich die dagen
als een toegewijd vader over zijn ietwat
ongeregelde kudde kinderen ontfermde
opdat het de schapen aan niets zou ont
breken. Dat ze op tijd naar bed gingen,
niet van de Euromast vielen of over
boord op de boottrip, voor welke we
over tien jaar wellicht een hele dag
zullen dienen uit te trekken, doch welke
zelfde schapen van de vader zich na het
genotene wredelijks losmaakten, hem
achterlatend met de schillen en de do
zen. Zo zijn kinderen. Anton Bakker,
wij vragen vergiffenis.
TH. N.
Niet gunstig.
TV competitie is vooral voor de twee
hoogste negentallen niet zo gunstig
gestart. Beiden teams behaalden uit 3
wedstrijden slechts 2 punten. Het eerste
team verloor haar eerste wedstrijd tegen
W.V./H.E.D.W. met 2-1. Een homerun
van de tegenstanders bleek beslissend
voor deze nederlaag. Noch het vertoon
de spel, noch het gure klimaat konden
de toeschouwers bij deze wedstrijd ver
warmen. Ook in de tweede wedstrijd
tegen Sportclub Haarlem trokken we
aan het kortste eind. Ditmaal met grote
cijfers: 9—2.
Eerste winst.
Pas tegen H.C.K. werd de eerste winst
geïncasseerd. Met een 8-2 zege op zak
verlieten de A.B.C.-ers het honkbalveld
aan de Kleverparkweg te Haarlem. De
tot nu toe geleverde prestaties geven
nog geen aanleiding om de loftrompet
te blazen. Willen we echter dit seizoen
tot de koplopers van de eerste klasse be
horen en eert gevreesde tegenstander op
de velden zijn, dan zal de komende wed
strijden met een groter enthousiasme
gespeeld moeten worden.
Verrassend.
Ook het tweede negental kon slechts
één keer winnen, n.l. van De Meer met
6—3. De andere twee wedstrijden wer
den met grote cijfers verloren, t.w. van
O.V.V.O. 2 met 10—2 en van Water
graafsmeer met 8—2. Het derde team
kwam pas één keer in het veld. Quick 2
fungeerde als tegenstander en werd met
12—5 winnaar. De resultaten van het
vierde negental zijn verrassend. Drie
wedstrijden leverden reeds de volle winst
op. Achtereenvolgens werd gewonnen
van J.O.S. 2 met 12-11, van N.D.S.M.
met 21—8 en van De Meteoor met 10—9.
Geen pessimisme.
De start is over het algemeen dus niet
al te best. Reden tot ongerustheid of
pessimisme is er echter niet. De aan
loop mag misschien wat langer zijn dan
andere jaren, maar ongetwijfeld zullen
wij U in de volgende „Schakel" beter
nieuws kunnen brengen. Een „Schakel",
die U dan hopelijk ontvangt van een
club, die zich eerste klasser kan noemen.
HANS DE BIE.
In 't jaar VIERHONDERD ongeveer
zo leert ons de historie
ging een Attila hels te keer
en menige victorie
door drieste ruiters toen behaald
met steeds weer nieuwe horden
heeft onweersprekelijk bepaald
wie WIE hier is geworden.
Men weet hetde Geschiedenis
herhaalt zich telkens weer.
Een Grote Volksverhuizing is
er dan ook deze keer.
Alleen met dit verschil, het wordt
voor wie ervan gewagen:
EEN VOLKSVERHUIZING IN DE
SPORT,
tijdsbeeld van onze dagen.
Verhaalt ons de Geschiedenis
een trek van 't oosten uit,
in neeg'tieneenenzestig is
de trek van noord naar ZUID.
Eeuwen terug was eens de kreet:
Ai mij, daar zijn de Hunnen
Thans zonder angst staan we gereed
voor d'onzen en de hunnen.
Ik lees in „AS", het sportorgaan
van d'Amsterdamse sportraad:
Straks zal zelfs A.F.C. ook gaan,
burcht in de amateurstaat.
„Dag Wandelweg" zo heet het stuk
dat brok is van ons leven
en spreekt van weemoed en geluk,
aandoenlijk schoon beschreven.
B. S. LE MARCHÉ.
4
