-SCHAKEL
c
A.F.C. eerste klasseri
A
F.
A.F.C.
Dit is de Schakel die komt binden,
De oude club aan d'oude vrinden.
Wnd.-Redacteur: A. Waaijer. Olympiaplein 23, Amsterdam z., telefoon 79 89 12
Administrateur: O.J. v.d. Heul. Hobbemakade 115 3. Amsterdam-z, tel. 714194
Typografie: Drukkerij Joh. Meijer. Kanaalstraat 132. Telefoon 80710. Amsterdam-v
39e Jaargang
Mei 1961
No. 10
Ha een reeks ze-
nuwslopende
wedstrijden heeft ons
eerste elftal op 22
mei 1961 - 2de Pink
sterdag - door een
3—1 overwinning op
Celeritudo het pre
cies veertig jaar ge
leden verloren gega-
ne eersteklasseschap
herwonnen.
Wat een spanning is daaraan vooraf
gegaan! Allereerst de wedstrijd thuis
tegen Ripperda. Na een aarzelend begin
kwamen wij met 1—0 achter; vlak voor
rust werd het in enkele minuten 2—1.
Na de rust kwamen wij op 3—1 en wij
gingen er eens rustig voor zitten om een
flinke overwinning van ons elftal te zien.
Maar jawel! Ripperda maakt 3—2 en
kwam onstuimig opzetten, zoals dat heet.
Maar verder dan een afgekeurd doelpunt
(overigens een beauty) brachten zij het
niet en de zwaarbevochten overwinning
was binnen. De week daarop moesten wij
naar D.W.V., dat, ook lang niet veilig
stond. Vlak voor rust kwamen wij met
1—0 voor; ons elftal liet ons de overige
drie kwartier in hoogspanning zitten,
D.W.V. speelde in het veld heel aardig,
doch bracht er voor doel niets van te
recht. Resultaat: een benauwde overwin
ning, maar de puntjes waren weer bin
nen. De zondag daarop trokken wij naar
Jutphaas, waar het zeer moeilijk winnen
is. Opnieuw een zenuwachtig begin,
waarbij J.S.V. een goede kans om zeep
bracht. Na een kwartier kreeg Kees Bou-
wens, ver op eigen helft, de bal. Hij
ondernam een rush, passeerde een paar
tegenstanders en loste van minstens 30
meter afstand een kogel, die in de linker
bovenhoek verdween. Wat een doelpunt!
Even voor tijd schoot een J.S.V.-back in
eigen doel bij een mislukte poging tot
terugspelen en tevreden (behalve over de
meer dan schandalige opmerkingen van
het publiek) aanvaardden wij de terug
tocht, om bij aankomst op het clubhuis
te vernemen dat Celeritudo met 3—1 van
Baarn had verloren, waardoor we met
nog twee wedstrijden te spelen vier pun
ten vóór stonden! 2de Pinksterdag zou
den wij dus kampioen kunnen worden en
het bestuur, dat echt niet graag huiden
verdeelt van ongeschoten beren, was wel
gedwongen voorbereidingen te treffen
voor het geval dat Zou het nu luk
ken? Veertig jaar lang hoofdzakelijk in
de misère, een enkele maal met ander
half been in de eerste klasse, om dan toch
nog te falen. Wij dorsten het bijna niet
te geloven! Maar daar was de prachtige
mentaliteit van ons elftal, van een goed
stel vrienden, met een aanvoerder, die de
laatste wedstrijden speelde, terwijl hij
eigenlijk in bed had moeten liggen. Zou
den die jongens het niet klaren? Wij
hadden er vertrouwen in en troffen dus
de nodige maatregelen. Groter is de span
ning in A.F.C. nooit geweest dan die
week voor Pinksteren! In elk A.F.C.-huis-
gezin werd alleen voetbal gegeten, ge
dronken en geslapen (of gewaakt!).
Kortom we deden geen oog dicht, had
den nergens rust en hoopten maar, net
als kinderen, dat het gauw 2de Pinkster
dag werd. En toen die dag er eenmaal
was, hadden de meesten van ons het
helemaal niet meer! Om half twaalf be
gon het al druk te worden op het club
huis. Om één uur kwam het eerste pu
bliek, om half twee was de overdekte
uitverkocht en tegen twee uur, was het
ouderwets gezellig druk, met een paar
duizend toeschouwers, spandoeken, toe
ters en wat al niet. In de kleedkamer was
ons elftal gespannen tot het uiterste. Gé
van Dijk hield zijn zoveelste praatje,
maande zijn jongens tot kalmte. Tussen
een erehaag'van welpen kwamen beide
elftallen het veld op, filmcamera's deden
hun werk en daar begon de wedstrijd! O,
o, wat waren de jongens nerveus en wij
aan de kant niet minder. Celeritudo
speelde rustiger en kwam ongeveer hal
verwege de eerste helft met 1—0 voor.
Onze kelen werden dichtgesnoerd. Zouden
we dan toch weer Rust kwam met on
gewijzigde stand. Tweede helft. Zenuwen,
zenuwen, een knal van Celeritudo tegen
de paal. Harten stonden stil, begonnen
toch weer te kloppn Dat het geen 2,
3—0 werd, we mochten er werkelijk niet
over mopperen Maar dan komt ons elf
tal, in het besef dat zij er zó niet komen,
beter in zijn spel. En dan plotseling een
pass van Bouwhuis naar Hoogendoorn,
die van even buiten het strafschopge
bied, hard en effectvol op doel schiet.
Goal! 1—1. Zo heeft A.F.C. nog nooit
gejuicht! Onze jongens waren nu niet
meer te houden, speelden plotseling als
duivels. Het werd 2—1 door Duis en 3—1,
het mooiste doelpunt van de dag, door
Bouwhuis. Nog een paar minuten, waar
in ik weigerde al vast gelukwensen in
ontvangst te nemen. Daar klinkt het
eindsignaal! A.F.C. is kampioen en pro
moveert! Wat een geluk, wat een geluk!
Voor vele A.F.C.-ers is dit na huwelijk, ge
boorte, herstel van een ernstige ziekte, een
van de gelukkigste dagen van hun leven.
Van harte proficiat A.F.C. met een
elftal met deze mentaliteit.
G. H. H. KAPPELHOFF.
