Iflar^hall
Resultaten van de groene velden
1
(Dames- en
berenschoenen
BecjunstiQinQ van onze aöveRteeRÖeRS, houöt öe schakel in stanö
Misschien zeiden wij het al eerder.
Misschien heeft U het van een ander
al gehoord, maar mogen we nog één
keer. Wij hebben een seizoen achter de
rug, dat klink als een klok. Zeven kam
pioenselftallen en geen degradanten. Zij
het dan, dat het zesde dank zij een
papieren maatregel mag blijven, waar het
was.
Deze resultaten leggen ons verplich
tingen op voor het volgend seizoen. In
het volgende nummer (augustus) spre
ken we daar verder over. Nu gaan we
zomersporten beoefenen en/of met va-
cantie.
Nog even aandacht voor de aanvoerders.
Een verklaring voor het feit, dat U
mij de afgelopen 10 maanden zo weinig,
in deze voor mij qualitate qua bestemde
kolom, heeft kunnen aantreffen, is aan
het eind van het voetbalseizoen, geloof
ik wel op zijn plaats. Aan de nimmer
aflatende ijver van uw onvolprezen club
bladredacteur is dit zeker niet te wijten.
Al zijn pedagogische kwaliteit heeft
hij maandelijks in de strijd geworpen om
althans enige lettertjes, betreffende de
prestaties v/h eerste elftal, van mij los
te peuteren. Hij heeft mij daarbij op ver
schillende wijzen, variërende van vrien
delijke schouderklopjes tot meer hard
handige klapjes, benaderd. Het mocht
niet baten, copie bleef uit. Beste Jan, er
werd door mij heel slecht „geschakeld
Mijn improductiviteit op dit stuk be
rustte echter niet zozeer op onwil als wel
op het feit, dat de competitieresultaten
van ons elftal nu niet direct van dien
aard waren om over naar huis te schrij
ven. Het is een verre van aangename
taak voortdurend als ongeluksbode te
fungeren. Nu kun jij me tegenwerpen:
„wie van zichzelf een kameel maakt,
moet niet protesteren tegen de last".
Dan is mijn enige verweer: het beest is
door zijn poten gezakt en bleek niet tegen
de hem toebedeelde taak opgewassen.
Wil echter mijn excuses aanvaarden, ik
zal pogen mijn leven te beteren (lees:
jouw leven niet te verzuren) en in ieder
geval in dit opzicht niet meer te zon
digen. Dit ter inleiding en tot jouw
geruststelling.
Een oude wijze Chinees schijnt eens
gezegd te hebben: „het verleden is dood,
de toekomst een speculatie (o, drukker,
maak hier geen speculasie van!!), het
heden is alleen de moeite waard".
Deze philosophie arrogant negerende,
plaats 'ik thans de schijnwerper nog even
op de voetbaltonelen, die vlak achter ons
liggen en vraag tevens uw aandacht voor
het komende, voor A.F.C. zo belangrijke
65-jarige jubileum. Ja, het afgelopen
seizoen, het had zo mooi kunnen zijn,
maar het werd weer hommeles. Eerst
onze schitterende, onvergetelijke tour
naar Bretagne. Physiek en mentaal ge
sterkt door ons paradijselijk verblijf al
daar, komen we nog net op tijd, als
briesende leeuwen, ons veld opstormen,
om voor de 2e maal in de historie van
onze vereniging de A.R.O.L.-beker voor
een jaar mee te nemen.
Dan die onbegrijpelijke, erbarmelijk
slechte start der competitie. De Ooster
ling zegt: „De ene dag geurt naar rozen,
de andere stinkt naar uien". Desniette
min zitten we acht wedstrijden achter
elkaar in de stank, vele A.F.C.-ers raken
al bijna bedwelmd, als plotseling een
beetje rozengeur komt opdagen in de
vorm van de eerste winstpuntjes. De
geest wordt weer vaardig over de elf en
binnen twee maanden tijd wordt voor
goed afgerekend met het degradatie*
spook. Met de inspiratie is het kennelijk
ook weer gedaan, we gaan op onze
lauweren rusten, ons zelfgenoegzaam ver
meiend in 2 maanden productieve arbeid,
met het gevolg, dat de puntenmeter stil
staat en de 4 laatste wedstrijden verloren
gaan. We sluiten het seizoen af met een
gezellige trip naar de BATA-BEST (een
charmante ontvangst valt ons daar ten
deel, we delen verder dan ook maar de
punten 1—1 en vertrekken 's avonds pl.m.
23.00 uur na een uitstekende Brabantse
koffietafel in prima stemming naar
A'dam) en rennen, voetbalmoe, naar huis
om cricket-bat en honkbalknuppel uit
de mottenballen te halen.
Kortom een veelbewogen seizoen, dat
al diegenen, die ons op de voet volgden,
een groot aantal onnodige hartkloppin
gen en stuiptrekkingen heeft bezorgd. Ik
kan U verzekeren, dat wij er spijt van
hebben en dat wij vast van plan zijn om
ons het a.s. seizoen te revancheren. En
dan ben ik meteen beland bij de korte
slotopmerking, die ik wilde maken in
verband met ons komende jubileumjaar.
Enkele weken geleden is er door pl.m. 25
prominente A.F.C.-spelers een vergade
ring belegd. Uit de zeer vruchtbare dis
cussie op deze bijeenkomst bleek, dat al
deze spelers zich een grote inspanning
willen getroosten om het komende jaar
tot A.F.C. waardige resultaten te komen.
Met dit goede voornemen, een flinke
dosis doorzettingsvermogen en een beetje
veine, moet het mogelijk zijn A.F.C. op
die plaats te brengen, waar zij krachtens
traditie en sterkte recht op heeft. Mijne
Heren, (excuseert u mij even voor het
feit, dat ik me nu tot de spelers richt)
laten wij ons aan het begin van het
a.s seizoen realiseren, wat wij onlangs
afgesproken hebben, laten wij pogen
onze woorden in daden om te zetten.
Dat wij. om een grote prestatie te ver
richten de steun van de hele vereniging,
van jong tot oud, niet kunnen ontberen,
spreekt van zelf. Wij hebben een roem
rijke vereniging, wij zijn iets aan onze
vele voorgangers verplicht. Wij zijn lid
van A.F.C. een club met grote traditie,
dat brengt ook extra verplichtingen met
zich mee, want vergeet niet het woord
van de wijze Brahmaan: „al wie iets
schijnen wil, die trachte het ook te zijn,
want zonder zijn, is ook de schijn een
ijdele schijn". Mijne Heren, tot op de
barricade! Rest mij nog alle bestuurs
leden, elftalcommissie-leden, trainer en
allen, die zozeer met ons meeleefden, te
danken voor de door hen aan ons ver
leende diensten.
Een prettige zomer(vacantie) niet veel
zon wenst U
H. J. N. BOSKAMP.
Bij Krommenie begon de victorie
Zaterdag 30 mei 1959. Het A.F.C.-club
huis trilt op de grondvesten. Swingend
en zingend viert A.F.C. de promotie van
het derde elftal. Na twintig jaar einde
lijk weer een K .N .V .B.-el tia I, dat de
„weg terug" heeft gevonden. Hartelijke
toespraken, prachtige eetprestaties. Uit
stekende platenjasserij van Eddy Blote.
Maëstro Steensma achter (of voor?) de
piano. Niemand denkt meer aan Krom
menie
Het K.V.V.-veld ligt stil en verlaten,
alleen gebleven met zijn kuilen en hob
bels. Slechts hier en daar ziet men nog
een enkele verdwaalde berg: dat zijn de
ponden zweet die door A.F.C.-ers die
avond zijn verloren. Een paar uur geleden
hebben hier mensen gekopt en geschopt,
geschreeuwd en gejoeld, gevlagd en ge
floten. Er is gefilmd, er zijn bloemen
aangeboden en vele vriendelijke woorden
gesproken. Daarna is men weggegaan; de
K.V.V.-ers een beetje teleurgesteld, de
A.F.C.-ers moe, maar voldaan. De buit
was binnen.
Zaterdag 23 mei waren alle promovendi
braaf op tijd naar bed gegaan, behalve
nou ja, in ieder geval bleken de K.V.V.-
ers hun draai niet te kunnen vinden, en
terwijl zij zochten scoorden wij. Dankzij
een enorme vrije trap van Henk Sonne-
veld (nu bij K.V.V.) en een rare „flodder
bal", werd het tenslotte 3—2 voor ons.
Een gemakkelijke overwinning. Hans
Rooze en Rob Duis zorgden voor de
treffers.
Eén punt uit de tweede wedstrijd is
niet veel voor een elftal, dat uit de
laatste 15 wedstrijden 29 punten heeft
gehaald. In de week ervoor werd er druk
Speciaal adres voor
NIC. LELOUX
ZEILSTRAAT 46
TEL. 715356
SCHELDF.STRAAT 8
TEL. 713870
3
