Het tu/eede kampioen!
In
H
oe warm
het
was
poelt allen mee, het is voor a.f.e.
Op 18 mei behaalde ons tweede elf
tal het kampioenschap van zijn
afdeling door de beslissingswedstrijd
tegen N.F.C. 2 gespeeld op het ter
rein van B.K.A.V.I.C. met 30 te
winnen.
Zo, daar staat dan in een enkel zin
netje samengevat het resultaat van
de inspanning van een seizoen. De
inspanning van een aantal spelers en
hun leiders. En nog zijn ze er niet. De
kroon op het werk dient nog te wor
den gezet. Nog twee wedstrijden, be
slissingswedstrijden, moeten worden
gespeeld en eerst dan mag de klep
geheel van de ketel. Maar goed, deze
twee wedstrijden worden een volgen
de keer behandeld; we houden ons nu
aan dit Kampioenschap.
Het tweede zou geen echt A.F.C.-
elftal zijn geweest als alles van een
leien dakje was gegaan. Men begon
tenminste maar vast met een neder
laag. Op eigen veld nog wel was een
32 nederlaag het resultaat van de
wedstrijd tegen K.B.V. 2. Dat K.B.V.
was toch kennelijk een lastige tegen
stander, want hoewel het in de on
derste regionen eindigde, stond het
ons tweede in de returnmatch toch
maar een benauwde 43 overwin
ning toe.
De tweede wedstrijd van het sei
zoen bracht ook nog niet het vereiste
herstel. Tegen J.O.S. 2, dat, naar
later zou blijken, èèn van onze con
currenten was, kon men het niet ver
der brengen dan 11.
Maar toen barstte het geweld los.
Laat ik het lijstje nog even afdruk
ken:
De Germaan 2A.F.C. 2 06
Swift 2A.F.C. 2 26
A.F.C. 2—T.I.W. 2 10—0
Toen kwam de tweede en laatste
nederlaag van het seizoen. Op 3 no
vember 1957 versloeg onze latere ri
vaal N.F.C. 2 ons. Wederom waren de
cijfers 32. De nederlaag was mis
schien niet geheel verdiend,.maar de
twee winstpunten bleven toch in
Nieuwer-Amstel.
Verder met ons lijstje:
A.F.C. 2—A.P.G.S. 2 1—0
K.B.V. 2—A.F.C. 2 3—4
A.F.C. 2—D.V.A.V. 2 2—1
A.F.C. 2—Swift 2 7—0
A.W. 2—A.F.C. 2 1—5
T.I.W. 2—A.F.C. 2 01
A.P.G.S. 2—A.F.C. 2 0—3
A.F.C. 2A.W. 2 2—1
J.O.S. 2—A.F.C. 2 0—1
A.F.C. 2—N.F.C. 2 2—2
Nu, op 26 april stonden we 1 punt
voor op N.F.C. 2. We behoefden dus
de laatste twee wedstrijden maar te
winnen om ons kampioen te mogen
noemen.
Wisselvallig
Jaap van Nek, de leider van dit
elftal, heeft het al in èèn zijner op-
pep-peeches gezegd „Dat tweede
doet mij zo nu en dan denken aan
mijn jongste dochter; intellect genoeg
en toch zo nu en dan een slecht rap
port; dan worden de duimschroeven
weer eens aangezet en het gaat weer.
Het tweede elftal is net zo; het
speelt goede tot zeer goede wedstrij
den b.v. tegen J.O.S. uit en tegen het
Amsterdamse Amateur elftal (11),
maar faalt weer tegen b.v. A.W. 2
(een benauwde zege) en tegen Ger
maan 2 een slechte 11."
En dus stonden we weer gelijk met
N.F.C. 2, dat een kleine overwinning
(10) op, alweer K.B.V. 2, behaalde.
Een der spelers zette met betrekking
tot de wedstrijd tegen De Germaan
het volgende gedicht op papier:
De trotse roem der kampioenen,
Zonk met de harten in de schoenen,
Toen bleek dat oeroude Germanen
Zo hard waren als eens Spartanen
De spelers hadden in elkaar wel trek
en waren niet te houden
Ze wierpen op hun naam een vlek
Helaas, 't was geen Oude!
Men liep voortdurend op elkaar
Te schelden, en met veel misbaar
Droeg ieder zo z'n steentje bij
Tot wat men (schertsend) noemt: rugby.
De rejeree bleef op zijn post
Slechts met één doel voor ogen:
De spelers, koste wat 't kost,
Niet ziel te laten togen.
Hij sprak al zijn talenten aan
Op redenaarsgebied,
Maar wat met woorden nog gedaan
Als men geen bal meer ziet?
Men schreeuwde brandmen schreeuwde
moord,
Zoals dat bij zo'n wedstrijd hoort
En dreigde straks van kant te maken
Wie ook nog maar een been zou raken.
Een kijker die zich kalm gedroeg)
Gaf lachend commentaar:
,,'t Is blijkbaar nóg niet warm genoeg,
Ze zijn pas half gaar!"
WIBO
De laatste loodjes
De laatste wedstrijd tegen D.V.A.V.
2 werd met 41 gewonnen. N.F.C.
versloeg A.P.G.S. met 70 en dus
eindigden we gelijk.
Het hier afgebeelde team bracht de
voorgeschreven beslissingswedstrijd
tot een goed einde, mede dank zij de
opoffering van trainer Van Dam, die
zijn vrije avond zijn vrije avond liet
en het tweede en vierde elftal nog
eens extra onder handen nam.
staand v.I.n.r.: Chris de Looper, Wes-
sel v. d. Wiel, trainer Van Dam, Bob
Wildeboer, Henk Teiwes, Lody Jo-
link, Joop Link, Eddy Blöte, Freddy
van Soomeren, Harry Smit, leider
Jaap Van Nek, voorzitter Kappelhoff,
gehurkt v.I.n.r.: Arthur Reddering,
Rolf Leeser, Tom Nooy, Duco Ohm en
aanvoerder Rein Akkerman.
Behalve de hier afgebeelde spelers
droegen o.a. Bram Arnoldus, Pim
Bakker, Bob v. d. Bergh, Paul den
Dekker, Pierre Eskes en Paul Meyer
hun steen bij tot het behalen van dit
Kampioenschap.
Het einde van dit artikeltje moge
zijn het slot van de reeds eerder aan
gehaalde speech van Jaap van Nek:
„Mannen: ik ken slechts èèn goed
advies voor jullie voor deze laatste
(beslissings)wedstrijd: tanden op el
kaar, monden dicht, prettig en goed
voetballen (dat kunnen jullie), elkaar
steunen waar mogelijk door een be
moedigend woord, elkaar niet afval
len, bedenken dat een wedstrijd 90
minuten duurt en veel vergt (dus fit
het veld in). Dan is er geen „missing
link" en kan A.F.C. 2 weer een mooie
bladzijde aan de geschiedenis toever
trouwen." J. T. S.
2
