7
De Veteranen
HET „APOLLO-PAVILJOEN"
Wat iedere A.F.C.-er behoort te weten:
Ook voor besloten diners, lunches of partijen
poett Alten mee, het is voor A.f.c.
uur goed VQetbal in de tweede helft,
tot een 42 overwinning te brengen.
Er werd echt voor gevochten, en
wanneer U zich dit niet kunt vooi-
stellenoch, komt U eens kij
ken. We zitten lekker in de running.
Uit de laatste 5 wedstrijden9
punten. Moet er nu toch een A.F.C.-
elftal kampneen, maar niet te
voorbarig zijn hè?
R.
Vorige maand besloot ik mijn bijdra
ge aan het Novembernummer met op
uiterst sobere wijze de resultaten van
het zevende.te openbaren. De verrich
tingen in die verslagperiode waren er
dan ook wel naar om de publiciteit
ten deze zeer bescheiden te houden.
De vele tekortkomingen onzerzijds
(voor een opsomming daarvan moge
ik U verwijzen naar genoemde No-
vember-editie) waren voor onze te
genstanders in de betreffende twee
wedstrijden een gerede aanleiding
om een zgn. „schuttersfeestje" te
organiseren, waar ze met welbeha
gen aan terug zullen denken.
Door ons werd hierover ook na
gedacht, zij het met gemengde ge
voelens. Er werd niet van gedachten
gewisseld op een inderhaast belegde
vergadering, er werd ook geen actie
comité in het leven geroepen, neen,
niets van dat alles. Men dacht al
leen na, ieder voor zich. En wij be
dachten hoe prettig het zou zijn als
over niet al te lange tijd in A.F.C.-
milieu's het zevende elftal onder
werp van gesprek zou gaan worden.
„Heeft het zevende wéér gewonnen?
Geweldig! Hoeveel punten hebben
ze nog nodig om kampioen te wor
den?
Ja, lezer, het moet even gezegd,
U leest goed. U kunt echt merken,
dat ik iets te vertellen heb. Dat ge
denk van ons allen in het zevende
was helemaal niet zo gek, want wat
gebeurde er op 18 November 1956
om ongeveer tien minuten voor twee
des middags Op dat tijdstip dan
verliet het zevende elftal zijn plekje
dierbare grond, het derde veld, moe
gestreden, maar dolgelukkig, met
een 30 overwinning.
Kunt U zich nog herinneren wat U
deed op 2 December 1956 tussen
14.00 en 16.00 uur?
Stel deze vraag op Uw beurt nu
eens aan een speler van het zevende.
Als hij zijn ontroering meester kan
blijven zal hij U met trots vertellen,
dat in die twee uren zijn elftal een
30 overwinning wist te behalen
op het 4e elftal van Trainen Is Win
nen. Moegestreden, maar wederom
dolgelukkig.
Het lijkt mij ook wel op zijn plaats
om langs deze weg de Elftal Com
missie dank te zeggen voor hun me
dewerking (hoeft niet hoor, niets te
danken), want het is toch ook door
hun wijs beleid, dat het zevende elf
tal nu twee overtuigende overwin
ningen behaalde op zeker niet zulke
zwakke tegenstanders.
Gewonnen wedstrijden stemmen
uiteraard meestal tot voldoening,
maar dat niet alleen is de reden van
mijn verheugenis, die de lezers door
deze regelen gewaar zijn geworden.
Sprak ik in de November-uitgave
van ons vakblad over „elftallen met
goede persen en pennen", het is met
grote blijdschap, dat ik over het ze
vende elftal thans kan schrijven als
„het elftal met de goede geest". En
mocht U van mening zijn, dat ik een
beetje de spot heb gedreven met de
belevenissen van het zevende en dat
de lichte toets te veel door mij werd
aangeslagen, dan heeft U gelijk.
Maar nu is het dan ook afgelopen
met de scherts en ik ben zeer ern
stig als ik dit artikel besluit met U
er op te wijzen, dat de vastberaden
heid en de wil om te winnen van het
zevende» elftal in zijn huidige for
matie opmerkelijk zijn, terwijl het
bepaald prettig is te ervaren, welk
een hechte band de spelers bindt.
Het is in A.F.C. dus blijkbaar toch
mogelijk, dat een elftal in het veld
werkelijk een eenheid is.
WILLEM.
ER is de laatste maand door de
veteranen niet gevoetbald. Wij
zijn zo gelukkig het seizoen zelf te
kunnen sluiten. Dat is half Novem
ber geschied. Faterdag a.s. 15 Dec.
zullen wij ondi r zekere drang doch
met pleizier nog een keer in Tiet veld
komen, omdat Charles Lungen
die weer eens uit Rhodesia is over
gekomen te kennen heeft gege
ven gaarne een wedstrijd onder oud-
A.F.C.'ers te spelen. Dat kan niet
geweigerd worden. Gaat dat dus zien,
entrée vrij, vermakelijkheidsbelasting
boven aan „de Witte" af te dragen.
(Afgekeurd, helaas. Red.)
Ondanks dat er niet is gevoetbald,
zijn de Veteranen veel bij elkaar ge
weest. Zij hebben enige weken gele
den wedstrijd geklaverjast en wel op
uitnodiging en tegen „de Club van
Tien".
„De Club van Tien" wordt gevormd
door sportmensen, die vroeger zeer
op de voorgrond zijn getreden en nu
nog gaarne er over praten. Zij ko
men wekelijks bij elkaar en zij heb
ben de originele gewoonte op hun
avonden tegen Blookertijd invi-
té's te ontvangen. Na onze wedstrijd
hebben reeds enige paren van onze
Klaverjassers het genoegen gehad
's Maandags bij „Boer" hun gastvrij
heid te ondervinden. Men was wer
kelijk heel erg gastvrij, geheel naar
onze trant.
„De Club van Tien" kwam met
rugnummers binnen en door deze uit
dossing wisten wij meteen met wie
wij te doen hadden, 't hinderde niet
wie er zou winnen. Dat was voor
mij, die een serieus klaverjasser wil
zijn, maar dat niet lukt, een grote
geruststelling. De Club van Tien
won en hun voorzitter bood de win
naars een eeuwigdurende wisselbe
ker aan, hetgeen een goede gedachte
was. Siem dankte als leider dezer
A.F.C.-ploeg voor de prettige ont
vangst en het sympathieke initiatief.
Harry „Vier" was mijn medespeler.
Hij had vele redenen mij te vergui
zen, hij bleef mild en begreep mijn
falen, als ik door mijn enthousiasme
uit mijn concentratie gleed.
Tot op heden telt A.F.C. gelukkig
nog leden die mijn dwalingen mense
lijk weten te verwerken, ook al kost
hun dat geld. Zelf blijf ik smeken
om de bekende gouden handjes en cle
pinkstiertjes op de achterhand, om
met Ben te spreken. AREND.
©e weg naar
APOLLOLAAN 2 TEL. 712410
