U/at iedere A.F.C.-er behoort te u/eten Drukkerij Joh. Meijer Zoon Begunstiging van onze aöveRteepöeqs, houöt öe schakel in stanö T^nkele weken geleden kwam mij ■"-i een merkwaardige personeels advertentie in een onzer grote sport bladen onder de ogen, zo merkwaar dig, dat het mij de moeite waard lijkt op de daaruit blijkende verslap ping en vervlakking dier normen en beginselen te wijzen, welke de basis onzer samenleving zijn geweest. In die advertentie werd dan op 3 vacatures bij de gemeentelijke diensten in een provincieplaats op merkzaam gemaakt en de plaatse lijke, zeer bekende, 1ste klasse prof voetbalclub verklaarde zich bereid haar bemiddeling aan eventuele sol licitanten te verlenen, op voorwaarde echter dat deze hunnerzijds zich ver plichtten voor die prof-club uit te komen. Nu weet ik natuurlijk niet of en in welke mate het bestuur van de club werkelijk invloed op de ge meentediensten kan uitoefenen, doch men kan er veilig uit concluderen, dat bij de vervulling van die ge meentebetrekkingen goede voetballers de voorkeur hebben, ja dat het juist om de zo broodnodige versterking van die club te doen was. Nu wil het mij voorkomen, dat het een der grondslagen van ons staat kundig bestel nog altijd is, dat bij vacatures voor overheidsdiensten de capaciteiten der candidaten tot ver vulling dier betrekkingen de doorslag moeten geven en dat iedere burger daarbij gelijke rechten moet hebben. Bij deze advertentie komt echter een verrassend nieuw element naar vo ren, nl. dat goede voetballers een streepje voor krijgen, waarbij we voor de goede gang van zaken bij die gemeentediensten maar zullen ho pen, dat ze voor die betrekkingen ook de vereiste bekwaamheden zullen bezitten. Men begrijpe mij goed. Wat een particulier met het oog op de een of andere hobby met zijn personeel wil doen, staat hem volkomen vrij, want hij moet er zelf de kosten van dra gen, doch wanneer het om overheids gelden gaat welke door de gemeen schap worden opgebracht, dan gaat het niet aan om deze direct of in direct tot versterking van het spe lersmateriaal van een plaatselijke voetbalclub aan te wenden, hoe be langrijk deze voetbalclub ook voor die gemeente moge zijn. Ik vraag mij af wat men met eventuele, als werk nemer uitstekende, candidaten uit de gemeente zelf zal doen, wanneer die helaas niet zo best kunnen voetbal len? Staatsamateurs Wij schrijven wel steeds honend over die staatsamateurs uit zekere landen die tot zulke uitzonderlijke prestaties komen, doch ieder zinnig mens zal mij moeten toegeven, dat de voetballende gemeentedienaren, die met zulke advertenties worden aangetrokken, in wezen bedroefd weinig, ja, ik mag wel zeggen hele maal niet van die staatsamateurs verschillen. In beginsel is er geen verschil. Ik weet niet of er anderen met mij aan deze advertentie aanstoot hebben genomen, noch of er door bevoegde instanties tegen is geprotesteerd. Misschien is het ook dwaas van mij en het strijden voor een verloren zaak, om mijn stem tegen die ver vlakking van normen te verheffen. Ik weet wel, dat er in het verleden al veel is gebeurd en bij de onstui mige ontwikkeling, welke wij thans in de voetballerij meemaken, onge twijfeld in sterkere mate gebeuren zal, doch waar het om gaat is dit, dat men in het verleden toch altijd zoveel respect voor normen had, dat men het kwade trachtte te camou fleren, terwijl deze normen blijkbaar thans zo vervaagd zijn, dat men er openlijk per advertentie voor uit komt. Men zal wellicht vragen waarom ik dit merkwaardige onderwerp in ons clubblad bespreek. Welnu, het wil mij voorkomen, dat wij amateurs ons er niet toe moeten bepalen om alleen maar met verbazing en misschien zelfs met heimelijk leedvermaak deze zonderlinge bokkesprongen in de strijd op leven en dood bij de prof clubs gade te slaan. Bij de revolutio naire ontwikkeling van ons prof voetbal zijn excessen nu eenmaal niet te vermijden. Maar als men ook de overheid op m.i. ontoelaatbare wijze daarin gaat betrekken, bestaat er alle aanleiding om in het geweer te ko men. Al was het alleen maar om een principiële beslissing van onze Koninklijke N.V.B. uit te lokken, ten opzichte van deze openlijke poging om de burgerrechten te beknotten. Vind U ook niet dat de gemeente besturen de overheidsgelden beter kunnen besteden met sportterreinen aan te leggen, dan om voetballers ten behoeve van een speciale club in dienst te nemen? Van die sportter reinen kunnen de amateurclubs met hun minder excellente doch minstens zo enthousiaste sportbeoefenaren ten minste ook nog plezier hebben. Juist in het ongemerkt afzakken, stap voor stap, naar toestanden, welke men naar buiten heet te ver afschuwen, schuilt het grote gevaar. Allegretto. Maar genoeg van dit nare onder werp. Ondertussen is het al weer een jaar geleden dat wij op zo luister rijke wijze ons 60-jarig bestaan heb ben herdacht. Wij staan er niet slecht voor in de, wel is waar afge roomde, 2de klasse. Bij onze 61ste verjaardag wens ik bestuur, spelers en overige leden van ganser harte veel succes in het komend jaar. Als het kan, de nodige kampioenschap pen. I. H. GALAVAZI. Kanaalstraat 132, Amsterdam-W. Telefoon 807 I 0 Uw adres voor beter drukwerk gebruikt, koopt U dan ook een Als U reeds een

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Schakels (clubbladen) | 1956 | | pagina 9