Impressies van de bondsvergadering
P. F. Eskes
Het gaat prettig
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
ZATERDAG 14 Augustus 1954 zalgeboekstaafd worden in de geschiedenis
van het Nederlandse voetbal als de dag der onvergeeflijke blunders.
Een machteloos voetbalparlement moest er beslissen over de toekomst van
het Nederlandse voetbal.
De eerste blunders werden gemaakt door het lagere voetbal. De heer J. A. W.
Bergvelt vroeg het woord en las eeni motie voor, die het gevolg was van het
gezamenlijk overleg tussen de eerste klassers en het lagere voetbal op de
Donderdag voorafgaande aan de Bondsvergadering. Eilacie, de heer Bergvelt
liet een paar alinea's weg1, die ik hier niet behoef tp herhalen omdat ge eenl
en ander reeds in de dagbladen hebt kunnen lezen.
Gevestigd
Arts
Descartesstraat 45
hoek Socrateestraat
Tuinstad Slotermeer
Spreekuur: 12-13 uur
en volgens afspraak
Telefoon 130099
Wat heeft de heer Bergvelt bewo
gen om die motie egenhandig te ver
anderen? Hij verdedigde zich met te
zeggen, dat zijn lezing van de bewuste
motie het wezen van de inhoud niet
aantastte. Dit was echter wél het ge
val, want zowel de tijdsbepaling als
de beperking van vergoedingen tot de
eerste klas werd door hem wegge
laten. Waarom In de hoop dat de
eerste klassers het niet zouden bemer
ken? Kom, kom.
Maar goed, dit zal geen analyse
worden van de bondsvergadering,
maar een impressie. Een impressie,
die met de beste wil van de wereld
niet gunstig kan uitvallen omdat de
demonstratie van wanbegrip en door
zichtige slimheid van de Nederlandse
voetballeiders (en dat zijn de afge
vaardigden in de allereerste plaats en
niet het bestuur, dat alleen maar de
wetten mag uitvoeren, welke de ver
gadering voorschrijft) zo triest, zo
pijnlijk naakt ten toon werd gespreid.
Uitzondering
Op een enkele uitzondering na
(Dirk Nijs bijvoorbeeld!) leden de
meeste sprekers aan dat betreurens
waardige geestelijke een-richtings-
verkeer, dat vruchtbare samenwer
king onmogelijk maakt. Als Don
Quichottes vocht men voor zijn eigen
volmaakt niet ter zake doende club
belangetjes. (De afd1. Dordrecht en
het Zaterdagvoetbal!) Het algemeen
belang van de KNVB, het voortbe
staan van de Bond als enig leidingge)
vend lichaam op voetbalgebied in Ne
derland bleek een veel te wijdse con
ceptie om te begrijpen. Dat Nederland
internationaal gezien op voetbalge
bied het hoon-object is vond geen en
kele belangstelling in de harde hoofi-
den van hen, die hun club of groep
„bedreigd'' zien.
Natuurlijk, dat zei Ir. Hopster en
dat zei Nijs en dat zegt iedereen, na
tuurlijk is amateurisme te preferen
boven professionalisme, maar het is
voor de KNVB nu eenmaal onmogelijk
geworden om een ideaal te handhaven,
dat bij het grootste gedeelte van de
jeugd niet leeft. Wanneer het semi-
professionalisme in zijn voorgestelde
vorm wordt afgewezen, dan betekent
dit, dat andere organisaties op voet
balgebied dan de KNVB langzaam
maar zeker leidinggevend zullen wor
den. Dan krijgt de NBVB eerst met
recht zijn grote kans en zal hij zich
niet langer behoeven te redden met
veteranen, die ook nog een graantje
willen meepikken uit de ruif van het
betaalde voetbal.
Egoïsme
Maar neen, de Bondsvergadering is
een arena geworden waar eerste klas
sers en lagere klassers met de wapens
van het egoïsme elkaar te lijf gaan.
Op de muren staat te lezen: MIJN
HAAN ZAL KONING KRAAIEN!!!
Welnu, hun uitgeteerde haantjes
hebben koning gekraaid. De eenheid
in de KNVB is gebroken en er zal een
Salomo aan te pas moeten komen om
de brokken aan elkaar te lijmen. 28
Augustus wordt er verder gekwezeld.
Met eerste klassers, die hun eigen weg
willen gaan omdat de NBVB dreigt,
met lagere klassers, die zich in hun
bestaan bedreigd voelen door betaalde
eerste klassers.
En de Nederlandse Beroeps Voetbal
Bond lachtschatert
G. W.
EEN genoeglijk hoofd om mee te be
ginnen in het nieuwe seizoen voor
ons Jubileumjaar.
De training is evenals vorige jaren
op tijd begonnen; de animo is in de le
groep (Dinsdag en Donderdagavond)
uitstekend; steeds zijn er tussen 20 en
29 spelers aanwezig. Ook wordt er
menige speciale afspraak gemaakt in
de morgen of middaguren en trainer
Sluyk doet dit op zijn nu welhaast be
kende voortvarende wijze. De gang zit
er dus in en wat het allervoornaamste
is: alles gaat op prettige manier. De
avond dat ik dit schrijf is Donderdag
11 Aug. en wij hebben als Elftalcom-
massieleden de training weer bij
gewoond en contacten met spelers ge
had. Het was een werkelijk ge
noegen die training op het 3e veld
bij te wonen en daarna nog een
geanimeerd „partijtje" te zien, waar
fris voor de vuist weg werd: ge
speeld op een manier, zoals wij dat
zo graag zouden zien in competi
tie-wedstrijden. Laat iedere speler, die
dit leest dit eens goedi in zijn oor kno
pen, dat het vooral voor hen, maar
ook vöor alle AFC-ers zo bijzonder
prettig is, indien alles verloopt zonder
enige wanklank. Een van de figuren,
die door zijn opgewektheid en lachen
de opmerkingen bijzonder opviel bij
mij was Jacq. Mellegers. Er is zo veel
te bereiken met een kwinkslag, maar
tegelijkertijd ook met de wil om iets
tot stand te brengen.
De Woensdagavonden waren min
der goed bezet met de opkomst doch
ook hier gaat het al beter; de spelers
opkomst was resp. 3, 6, 8, 18 en 13
spelers; altijd nog te weinig maar
toch wel bemoedigend; ook hier moet
toch menigeen proberen zijn club eer
aan te doen dan wel ook zelf hoger
te komen.
Het begin is gemaakt: Zaterdag en
Zondag a.s. de eerste wedstrijden,
waarvoor wij als nieuwe E.C. de
proefformaties hebben opgesteld en de
eerste puzzles wegens afwezigheid
door vacanties, militaire dienst, her
halingsoefeningen te boven zijn geko
men.
Het kan een opgewekt artikel dit
keer zijn; er valt geen enkele schaduw
aan te wijzen; oppervlakkig gezien
lijkt de basis gezond om moedig door
te werken. Mogen de e.v. vier Zonda
gen uitwijzen dat wij startklaar ver
schijnen op 12 September.
De Elftalcommissie voelt zich a son
aise, ook met vijf man en Tonnie Glas
zal als nieuw commissie-lid in de e.v.
Schakel zijn visie op het geheel geven.
Moge het hem gegeven zijn de opti
mistische, maar vooral ook prettige
toon, die ik deze keer kan laten horen,
in zijn artikel te kunnen vervolgen.
Namens de E.C.
v. N.
3
