sa
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöeRS, houöT öe schakel in stanö
komt (21). Bij een aanval van
Q.P.R. schiet linkshalf Angell hard
in; Joop stelt zich goed op om het
schot te keren, Coen Colijn kan de
bal echter niet ontwijken en via zijn
lichaam verdwijnt de bal in onze
goal. Wederom een gelukkig doelpunt
voor Q.P.R. en even daarna fluit
scheidsrechter Bond voor half time.
Tweede helft
In de rust heerst er vanzelfspre
kend een opgewekte stemming; het
is goed gegaan en vol vertrouwen
wordt aan de tweede helft begonnen.
Q.P.R. zet er alles op om de score
op te voeren; een corner op ons doel
wordt slecht voorgezet, maar belandt
ten slotte bij de midvoor Clark, die
met een hard schot Joop het nakijken
geeft (41). Onze jongens gooien er
een schepje op en weten het spel van
tijd tot tijd te verplaatsen naar de
vijandelijke helft. Bij één onzer aan
vallen wordt de bal door één der
Q.P.R. spelers met de hand bewerkt
en de scheidsrechter wijst onverbid
delijk naar de witte stip. Feldmann
plaatst zich achter de bal en onhoud
baar gaat de bal in het doel (42).
Nog is alles mogelijk en wij denken
op een ogenblik onze achterstand te
zien verkleinen, maar op onverklaar
bare wijze wordt de bal toch uit het
doel gehouden. De tijd verstrijkt en
meer en meer komt Q.P.R. opzetten.
Enkele corners zijn daarvan het ge
volg; onze jongens blijven echter
van zich afbijten met Luc Bijker en
Joop den Dekker aan het hoofd. Joop
krijgt meerdere malen een handje of
een schouderklopje van de Q.P.R.
voorwaartsen voor zijn formidabele
saves. Uit een scrimmage scoren de
Rangers het 5e doelpunt en weinige
seconden nadat weer is afgetrapt,
fluit de referee voor de laatste maal.
Een vermoeid A.F.C. verlaat, om
ringd door toeschouwers, het veld en
wij allen zijn uiterst tevreden en ver
heugd met het bereikte resultaat.
Maar ook het publiek is tevreden en
heeft een interessante wedstrijd ge
zien met vele goede momenten van
onze zijde, waarvoor allen zich zonder
uitzondering tot het uiterste hebben
gegeven. Dat ik hierbij slechts enkele
namen heb genoemd, vindt zijn oor
zaak in het spelverloop; het goede
resultaat werd door het gehele elf
tal bevochten en liet overduidelijk
zien wat eendracht vermag. Weli-
played boys!
Na afloop
Na de wedstrijd vinden wij de jon
gens in de kleedkamer in uitgelaten
stemming terug en allen gaan ge
zamenlijk in 't grote bad, dat men in
Engeland bij alle prof. clubs aantreft.
Intussen roept mijn plicht mij naar
het kantoor van Q.P.R. voor een tele
foongesprek met Eggers. Ik word
natuurlijk voor de eerste maal ver
keerd verbonden; Mijnheer zegt de
stem van een Mokummer, U heeft
het verkeerde nummer gedraaid. Ik
weet niet of U wel eens hebt mee
gemaakt, maar ditmaal klonk het mij
toch wel een beetje vreemd in de
oren. De tweede keer herken ik ter
stond de stem van Wirn van Teunen-
broek, die ik een kort verslag geef.
Dan is ook bij mij de rust weerge
keerd en met mijn vriend George, die
het ,,a very good show" vond, begeef
ik mij naar het clublokaal onder de
tribune. De stemming is daar prima
een ieder is tevreden. Wij hebben een
goede en uiterst correcte indruk ge
maakt. Staande worden de nodige
sandwiches genuttigd en de secreta
ris, die als barkeeper fungeert, voor
ziet ons rijkelijk van drankjes. Wan
neer onze jongens allen aanwezig zijn
verkrijgt „Manager Woedstra" het
woord en overhandigt met een toe
passelijke speech aan de Chairman of
the Board of Directors of Q.P.R.,
Mr. A. Hittinger, een Delfts bord met.
herinneringsinscriptie aan deze dag,
hetgeen zeer in de smaak viel. Mr.
Hittinger spreekt een hartelijk dank
woord en hij hoopt A.F.C. weer terug
te zien; de kennismaking is best be
vallen, aldus Mr. Hittinger.'
Diner
Met de speciale bus gaan wij terug
naar Hilton House Hotel, waar ons
een diner wordt aangeboden, dat wij
ons goed lieten smaken; alleen Paul-
tje Meijer had nog wat meer willen
hebben. Intussen is het middernacht
geworden, hetgeen betekent dat de
Londense straten uitgestorven zijn. In
een groot gezelschap is er altijd wel
één die nog een „adresje" weet en
zo was het ook bij ons. Gezamenlijk
togen wij naar een restaurant
cabaret, waar wij nog geruime tijd
genoeglijk bij elkaar zaten. Om twee
uur is het ook hier afgelopen en
enpassant verleenden wij nog assi
stentie aan een beetje slap geworden
Engelsman, die wij als een plantje
de trap opdroegen en boven in een
hoek op de grond deponeerden bij een
knaap wiens zoon in „Hilversoem"
was; inmiddels deze knaap van een
grote fles met inhoud beroofd en
weer leeg in zijn zak gestopt. Terug
naar het hotel in taxi's met veel la
waai; heel Londen weet vast en zeker
dat Luc Bijker er bij was. Hij dacht
zelf eerst dat hij in Steenwijk was,
maar toen hij 's morgens ontwaakte,
bleek het dat hij in de verkeerde trein
was gaan zitten.
Dinsdagmorgen moesten de jongelui
uit bed worden getrommeld om tijdig
gereed te zijn voor een flinke wande
ling. Tijdens het ontbijt bleek, dat één
onzer een ernstig verlies had gele
den; Sluyk met snor naar bed ge
gaan, verscheen aan het ontbijt ge
heel „clean shaven''. Zou hij mis
schien met Jaap Zwaag de kamer-
hebben gedeeld?
Londen „doen"
Klokslag 10 uur meldde George
Wodehouse zich weer en toog met ons
op weg. Wij deden op zijn Amerikaans
Hyde Park, Buckingham Palace en
St. James Palace, beide laatste voor
het aanschouwen van de aflossing
van de wacht, een sprookje gelijk.
Nog even een kopje koffie gebruikt
bij Mr. Churchill op 10 Downing-
street, op afstand het House of Par
liament bekeken met de Big Ben en
aan de zijkant The Westminster
Abbey en toen in de underground
terug naar Hilton House Hotel voor
lunch, wederom aangeboden door
Q.P.R. Des middags gezamenlijk
naar de wereld vermaarde „Madame
Tussaud's Exhibition" met als slot
een bezoek aan de gruwelkamer,
waar wij de „prettige" martelwerk
tuigen uit vroeger jaren in ogen
schouw namen. Een vlugge drink en
om 6 uur voor de laatste maal ge
zamenlijk aan tafel, ditmaal voor
eigen rekening. Nog even verzamelen
in de lounge waar captain Bouwens
namens zijn jongens een hartelijk
dankwoord sprak en ook vice-voor-
zitter Max de Bruin zijn functie niet
vergat, waarna Uw onderdanige
dienaar het gezelschap zijn erkente
lijkheid betuigde voor de alom onder
vonden medewerking en de hoop uit
sprak dat deze korte trip, waarin
zo vele indrukken werden opgedaan,
zal mogen bijdragen tot onze weg
naar succes.
Thuisreis
Precies 7 uur startten wij, weder
om per speciale bus, voor de terug
reis naar London Airport. Een harte
lijk afscheid en een tot weerziens, en
voor wij het goed en wel beseften
waren wij zonder enige moeilijkheden
de douane gepasseerd en in de Jac.
van Ruysdael op weg naar Schiphol,
waar wij ongeveer 10 minuten voor
twaalf landden. De Nederlandse
douane-ambtenaren toonden zich niet
zo vlot als hun collega's aan de over
zijde; de koffer van één onzer werd
aan een inspectie onderworpen, ter
wijl de bekende vragen over sigaret
ten e.d. moesten worden beantwoord.
Aangenaam waren wij verrast dooi
de hartelijke ontvangst welke ons ten
deel viel door de aanwezigheid van
Jaap van Nek en Ben Eiserman met
hun echtgenoten, mevrouw Kerker en
mevrouw Woudstra. Er werd bij Van
Tuyll nog even en petit comité na
gepraat en deze korte, maar allerge
noeglijkste en interessante tour be
hoorde tot het verleden. Queen's Park
Rangers hartelijk dank voor het ge-
bodene en als het aan ons ligt zien
jullie ons het volgende jaar weer.
Ik wil dit verslag niet beëindigen
alvorens onze beide H.F.C.-gasten
hartelijk dank te hebben gebracht
voor de prettige kameraadschap door-
hen betoond en voor de wijze waarop
zij zich in ons gezelschap hebben aan
gepast. Ook hebben zij door hun ac
tiviteit en beweeglijkheid in niet ge
ringe mate bijgedragen tot het goede
sportieve resultaat. Het was de
vriendschapsband H.F.C.A.F.C. op
zijn best.
L. W.
