A.F.C.'s bezoek aan Londen
BESTE BEURT TEGEN QUEENS PARK RANGERS
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt 6e schakel in stanö
„Hallo Lou, how are you, are you able to bring over a team of Amsterdam
Football Club for a floodlit game against Queen's Park Rangers on March
15th;' please let me know your answer on Monday night by phone". Het
komt er bij George Wodehouse, één van de Directors van Q.P.R. zo eenvoudig
uit alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, even komen voetballen in
London. Prompt op de afgesproken tijd op Maandag krijgt hij het bevestigend
antwoord, hetwelk door George met enthousiasme wordt ontvangen.
Voorbereidingen worden getroffen
en zo staat dan ons team, veertien
dagen later, versterkt met Hein Win
ter en Cees de Nijs van H.F.C. om
klokslag kwart voor twee in het
K.L.M.-gebouw op het Museumplein
gereed voor de overtocht; allen zijn
op tijd, hoe bestaat het! Uitgeleide
gedaan door de heren Holtzappel,
Van Teunenbroek, Jaap van Nek, Jan
van Gessel, Papa Dekker en de dames
Timmerman en Woudstra, stappen
Joop den Dekker, Henk van den
Bergh, Harry Smit, Henk Kappel,
Luc Bijker, Coen Colijn, Hein Winter,
Wim Feldmann, Wim Tjepkema,
Cees Bouwens, Paul Meijer, Tonny
Beekman, Tonny Bookelman, Cor
Sluyk, Cor Kerker, Joop Hurwits,
Jaap Zwaag en schrijver dezes in de
K.L.M.-bus. De stemming onder de
jongens is vrolijk, maar toch een
beetje onzeker, want voor de mees
ten betekent dit het begin van hun
eerste vliegtocht. Nadat Cees de Nijs
zich op Schiphol bij ons heeft ge
voegd, wordt de douane-hindernis vlot
genomen; een korte verpozing in de
wachtkamer en dan worden we opge
roepen voor het vertrek. In het vlieg
tuig zoekt iedereen zijn plaats, de
motoren gaan draaien, maar blijkbaar
niet zoals het moet. Er zal worden
overgestapt in een ander toestel,
maar intussen is het euvel ontdekt
en wij mogen rustig blijven zit
ten. Inderdaad, na 10 minuten zijn
wij startklaar en weinig minuten la
ter zijn wij los. De lucht is bewolkt
en ook meerdere gezichten zijn niet
vrij van „bewolking", die echter spoe-
die verdwijnt als wij boven de wolken
uit in de heerlijke zonneschijn belan
den. Een ieder leeft op en wij voelen
ons, gedragen door de wolken op ons
gemak. De stemming is nu opperbest
en er heerst in het toestel een opge
wekt verkeer; A.F.C. heeft thans be
zit genomen van de Convair 240
„Rembrandt". Na een rustige vlucht
duiken wij de bewolking weer in en
landen vlot op London Airport. De
Engelse douane-ambtenaren zijn als
altijd sportief; ons wordt veel succes
toegewenst en daarmede zijn de for
maliteiten vervuld.
Welkom
Ter verwelkoming zijn aanwezig:
vanzelfsprekend onze goede vriend
George Wodehouse (met zijn vrouw
Molly), de manager en secretaris van
Q.P.R. Football and Athletic Club
Limited, resp. Mr. J. Taylor en Mr.
G. L. Hurley. Wat een organisatie
toch van A.F.C. zijde, want uitgeleide
gedaan op het Museumplein door de
Voorzitter, staat daar zo waar tussen
al wat Engels is onze Vice-Voorzitter
Max de Bruin, gesecondeerd door zijn
zoon Max, die in Londen werkzaam
is, om ons te ontvangen. Handen
worden geschud, vrienden blij elkaar
weer te zien en dan in een speciale
bus op naar het keurige Hilton House
Hotel met zijn vele goede kamers; 8
tweepersoons- en 3 enkele kamers
zullen ons gezelschap de nacht ber
gen. De „slapies" worden uitgezocht,
de kamers geïnspecteerd, een kleine
opfrissing en dan verzamelen wij ons
voor de tea, die meer weg had van
een lichte lunch.
t
Tijdig wordt met dezelfde bus naar
het terrein gereden, waar aan de in
gang onze jongens worden bestormd
door autogrammen-jagers. Ik begrijp
maar niet waarom ik er zo zielig bij
moet blijven kijken, want niemand
vraagt mij om een handtekening. Een
inspectie van het veld vindt plaats en
het bedrijf van Q.P.R. wordt nader in
ogenschouw genomen. George toont
ons op het kantoor een elactrisch
tableau, verdeeld in een viertal vak
ken, waar iedere op het terrein bin
nenkomende bezoeker wordt geregi
streerd; ontvangt de eerste bezoeker
zijn ticket b.v. voor de open tribune,
dan verschijnt in het daarvoor be
stemde vak het cijfer 1, bij de tweede
bezoeker de 2 en zo vervolgens voor
elke rang afzonderlijk. Terstond is
dus af te lezen van het tableau hoe
veel bezoekers op elke rang aanwezig
zijn, een apparaat om van de water
tanden, waarvan er slechts een vier
tal in Engeland wordt gebruikt.
Afgesproken was, dat niets offi
cieels op het veld zou geschieden en
als om precies half acht onze jongens
het veld betreden in smetteloos rood
zwart, worden zij met veel applaus
begroet, gevolgd door het team van
Q.P.R., gekleed in een keurig wit
zijden shirt met zwarte boord en
manchettenwaaronder een wollen
hemd wordt gedragen. Het veld
waarop alleen in de uiterste hoeken
wat gras staat, is van een soort op
gedroogde klei, goed gerold en uit
stekend bespeelbaar; de verlichting
volgens het systeem zoals wij dat van
het Olympisch Stadion kennen, is
prachtig en het lijkt wel dag.
De elftallen stellen zich als volgt
op van recht naar links:
J. W. den Dekker
H. Smit H. P. van den Bergh
C. Colijn L. Bijker H. Kappel
W. Tjepkema W. Feldmann
C. Bouwens C. de Nijs Hein Winter
Referee: mr. A. Bond (Fulham)
linesmen: mr. R. Osborne
mr. W. Potts
Kerrins Clark Pounder
Smith Cameron
Angell Powell, M. Nicholas
Ingham Taylor
Brown
De wedstrijd
Zo is dan het ogenblik gekomen,
waarop onze eerste wedstrijd op En
gelse bodem een aanvang zal nemen.
„Vol verwachting klopt ons hart",
hoe zal het gaan en hoe zullen onze
jongens zich houden tegen deze pro
fessionals. Vlak voor mij, op het be
kende bankje op het veld, zitten C.
Kerker, Sluyk en onze reserve-spelers
en de spanning is van hun gezichten
te lezen. Maar wat een verrassing
voor ons en voor de aanwezige Hol
landers ais wij kunnen constateren,
dat onze jongens de professionals
zonder enige schroom tegemoet tre
den.
Er wordt door Q.P.R. fors, maar
eerlijk gespeeld, forser dan wij in
Holland gewend zijn, maar reeds
spoedig dienen onze jongens van re
pliek, alhoewel enkele vrije schoppen
tegen ons daarvan het gevolg zijn.
Een geanimeerd op en neergaand spel
ontwikkelt zich. Het bij uitstek zo
deskundige Engelse publiek begint
zich te roeren. Het juicht onze jon
gens toe bij de fraaie staaltjes voet
bal die zij weten op te brengen en
inmiddels schreeuwen de Hollanders
op de overdekte: Hup A.F.C. 15 Mi
nuten zijn er gespeeld als Hein Win
ter, die handig op de linkervleugel
manoeuvreert, voorzet; Wim Feld
mann wil ineens inschieten, hij mist
evenwel, doch weet de bal toch te be
machtigen en met zijn rechterbeen
onhoudbaar te scoren (01). Een
fraai doelpunt, dat de handen van de
5696 toeschouwers op elkaar brengt
en ook het bankje voor mij laat zich
vanzelfsprekend niet onbetuigd. Kort
daarna schiet Cees de Nijs uit een
snelle aanval hard tegen de deklat in
de hoek, een schot dat zeker beter
lot had verdiend.
Q.P.R. zet alle zeilen bij om gelijk
te maken; een hard schot van rechts
wordt ingezonden, Joop den Dekker
valt reeds uit in de richting van de
bal, maar op het laatste moment doet
Luc Bijker ongelukkigerwijs de bal
van richting veranderen en onhoud
baar gaat de gelijkmaker laag over
de doellijn. De Rangers komen terug
en weten door hun centre forward
Clark de leiding te nemen wanneer
Bijker onze keeper het uitzicht be
neemt en in plaats van de bal weg
te schieten laat Luc, vlak voor de
keeper staande, de bal lopen, zodat
hij langs de veraste Joop in het net
4
