U/at sinds 1945 verloren ging
BequnstiQinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
Naar aanleiding van ons artikel
Waarom het ging" in de Septem-
ber-Schakel hebben verschillende le
zers gevraagd, eens nader uiteen te
zetten, hoe het nu eigenlijk met de
degradaties van onze KNVB-reserves
sinds de bevrijding in hun werk ge
gaan is. In onderstaande tabel heb
ben wij daarom verwerkt, in welke
afdelingen onze KNVB-elftallen
sinds de bevrijding gespeeld hebben.
1945-'46 2de klas
1946-'47 idem
1947-'48 idem
1948-'49 idem
1949-'50 idem
1950-'51 idem
1951-'52 idem
1952-'53 idem
Reserve 1ste
idem
idem
idem
Reserve 2de
idem
idem
idem
Men ziet in één oogopslag, dat de
teruggang ernstig geweest is en
meer nog het feit, dat wij over
de gehele linie gerekend ons op
het sinds 1950 zo sterk verlaagde
niveau eigenlijk maar moeilijk hand
haven (de huidige stand van ons
tweede elftal zij hier een nieuw
„Weest-op-Uw-hoede" signaal) dan
de teruggang zelf geeft thans aan
leiding tot zorg.
Bij een beoordeling van deze situatie
moet men wel in het oog houden,
dat, zoals die in AFC in 1945 dus
sinds 1943, want in de hongerwinter
1944-'45 is geen competitie gespeeld
was door verschillende min of
meer toevallige oorzaken abnormaal
hoog genoemd kan worden.
Tijdens de bezetting is het, hoe gek
het achteraf eigenlijk klinkt, de voet
balclubs en met name de voetbal
clubs uit de „middenstand" naar den
vleeze gegaan. Stuk voor stuk vie
len alle mogelijke vermakelijkheden
uit alleen voetbal wist zich te
handhaven. De jongelui uit de krin
gen, die ook nog ander amusement
hebben dan voetbal (van bal-mas-
qué's, oh wanhoop der trainers tot
studentenfestijnen en zo) waren dus
veel minder in de „verleiding" om
voor een goede lichaamsconditie
schadelijke stoute grapjes uit te ha
len. De versobering leidde tot matig
heid op elk gebied en het is dus geen
wonder, dat juist clubs als H'VV,
HFC en AFC in die jaren opmerke
lijke successen boekten.
Een tweede oorlogsfactor was, dat
de jongelui zich bij tien- en honderd
tallen aanmeldden. De bezetter li
quideerde in zijn minderwaardig
heidscomplex alle mogelijke bonden
en verenigingen. Jeugdbonden, pad
vinderij, hoe het ook heten mocht,
alles viel ten offer aan de liquide-
ringswoede der Duitsers, maar voet
bal bleef ongemoeid. Teneinde nu te
voorkomen, dat zij gedwongen zou
den worden om zich bij de NSB-
jeugdverenigingen aan te sluiten,
kwam er een rush naar de voetbal
clubs om altijd te kunnen zeggen,
dat de jongens tóch aan jeugdwerk
deden. De ouders deden dit te ge
reder, omdat de houding van de voet
balclubs tegenover de bezetter boven
Reserve 2de
idem
idem
idem
idem
Reserve 3de
idem
idem
Reserve 2de
Reserve 3de
idem
idem
idem
idem
idem
idem
alle lof verheven was. Zo kregen de
technische leiders belangrijke reser
voirs, waaruit zij konden putten.
Voor AFC kwam daarbij, dat wij in
die jaren over een uiterst bekwame
itec'nnischei leiding beschikten. Met
alle respect voor alle elftalcommis
sies, trainers en technische leiders,
die AFC gehad heeft of heeft is het
mijn eerlijke mening, dat de techni
sche leiding, zoals die onder Jo
Broeksmit was, de beste geweest is,
waarover wij ooit beschikten.
Terugslag
De bevrijding bracht een terugslag
voor de voetballerij. Allerhand jeugd
organisaties herrezen, de mogelijk
heden tot vermaak en ontspanning
werden groter en dit had uiteraard
in de eerste plaats een terugslag in
die kringen, waar door de enorme
vraag naar goederen en diensten een
slordige duit verdiend werd.
Toen tot overmaat van ramp om alle
mogelijke aangename en onaange
name redenen er zeer grote mutaties
kwamen in bestuur en technische lei
ding, werd die terugslag bij ons als
het ware geaccentueerd.
Als eerste slachtoffer ging het vier
de voor de bijl. Nu kunnen wij dit
geen ramp vinden en wij vinden het
toch altijd nog een prestatie, als een
niet-eerste klasse KNVB-club vier
elftallen in de hoofdbond heeft.
Maar ons tweede en derde zitten te
laag. De „klove" met de hoofdploeg
wordt te groot, omdat het verschil
in spelpeil tussen eerste en tweede
klasse ging verdwijnen. Onze afde
ling telt vier oud-eerSte klassers, on
ze parallel-afdeling zes oud-eerste
klassers. Er is als het ware een ver
menging ontstaan tussen de eerste
en tweede klassers in het Westen,
hetgeen blijkt uit de belangstelling
van het publiek, van pers en radio
voor de Westelijke tweede klassers.
Bij AFC-West Frisia zeiden onze
collega's op de perstribune om strijd,
dat het peil zeker niet lager, maar
waarschijnlijk gelijk of iets hoger
was dan bij de doorsnee eerste klas
se wedstrijden. De „aansluiting" tus
sen het eerste elftal en de reserves
moet dan ook zeer nauw zijn en door
de opeenvolgende degradaties van
onze reserves is er als het ware een
gaping ontstaan, waardoor te hulp
geroepen reserves moeite hebben zich
aan het spel in de tweede klasse aan
te passen.
Wij stipten de oorzaken aan en deze
nadere analyse bewijst hetgeen wij
schreven, dat het terugvallen van
AFC dus zeker niet geweten mag
worden aan het beleid van op
volgende voorzitters. Erelid Arie
Mets, die de tot directeur van het
Olympisch Stadion gepromoveerde
Dick Bessem opvolgde, kon er niets
aan doen, dat wij na een afschuwe
lijk pechseizoen (weet U nog, AFC-
UVV 0-1 toen wij acht maal tegen de
lat schoten) een beslissingswedstrijd
om de laatste plaats moesten spelen
tegen ZVV en de actieve en enthou
siaste Gerard Hauber kon er niets
aan doen, dat door het tweede-hor-
loge schandaal van scheidsrechter
van Breukelen in de wedstrijd tegen
Velox het eerste elftal zo over de
zenuwen raakte, dat het een op een
presenteerblaadje aangeboden kam
pioenschap uit zijn handen liet val
len.
Strakker.
Maar wel werd de roep om strakker
optreden, strakkere technische lei
ding luider. Dat de teugels wel eens
geslierd hebben in die jaren na de
oorlog, wie mag dat eigenlijk kwa
lijk nemen? Wie hier zonder zonde
is, moge zo arrogant zijn, de eerste
steen te werpen. Iedere inwoner van
Amsterdam dat zo verschrikkelijk
onder de bezetting geleden heeft en
procentueel het grootste aantal stad
genoten aan de Furor Teutonicus"
ten offer zag vallen, had een tik
van de molen te pakken en kreeg
een soort bevrijdings-neurose.
Maar langzamerhand kreeg de toch
ook wel aangeboren nuchterheid weer
de overhand en langzamerhand be
greep men weer de waarde van het
geld, de waarde van de sport, de
waarde van sport-discipline vooral.
Wij zijn nu wel op de goede weg.
Maar die tabel moge toch een teken
aan de wand zijn en ons allen doen
beseffen, ook en vooral nu het eerste
elftal hoge ogen begint te gooien
naar sstt, laten wij voorzichtig
jes zeggen een mooie plaats op de
ranglijst, dat wij heel wat „loopgra
ven" hebben prijsgegeven en dat er
alles, wat in ons is, gevraagd moet
worden om die loopgraven te her
overen.
Dan zullen wij, met een variant op
een bekend gezegde van Clemenceau
kunnen zeggen „AFC est en marche
en rien ne l'arrêtera."
J. W.
Dankbetuiging.
George en Ria Wijnand danken de
AFC-ers die bij de geboorte van hun
dochter Beatrix Yolanda van hun be
langstelling blijk gaven, van harte.
3
