Mijnheer, de Redacteur!
De Schakel komt binden,
de oude club aan
verre vrinden
Bequnstiginq van onze aöveREeeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
Het is, mijnheer de redacteur, dat ik
met spijt hierbij betreur, dat dit keer
mijn trouwe schrijven niets bijzon
ders heeft om 't lijve, 't Maakt mij
daarbij wat confuus en ik zoek naar
een excuus.
Want het regelmatig schrijven doet
de fantasie verstijven. U, als leraar
van professie, U kent heel goed die
obsessie. Om de stof bijeen te rapen,
kan ik nachten niet goed slapen. Ik
ken net zo goed mijn plicht, als
Uw reuze streng gezicht, en dat
maakt mij al zo lang als een ree zo
schuw en bang. Want mijn stijl komt
onder het oog van een talen-paeda-
goog, hoofd van ene H.B.S. En voor
taal had ik een... zes.
Weten dan alle letlèn, waarvan ik zo
angstig ben?
Maandelijks zendt U een kaart, waar
op nuchter en bedaard om een „stuk-
kie" wordt verzocht, door de herse
nen gewrocht, of een rijm of een ge
dicht. Dat is iets wat mij slecht ligt.
'k Heb van N. Eversharp gehoord,
maar die vrijer schrijft geen woord.
En dan is er le Marché. Da's de dich
ter van A.F.C. En al staat het .voor
die beiden vast en zeker wat beschei
den, niet te spreken zelfs cru, Scha
kel-Hof-Dichter blijft U.
Om het proza uit te spinnen, moet
men steeds iets nieuws verzinnen.
Voetbalsport en A.F.C., honkbal,
jeugd of A.C.C. Nieuwjaarsdag en
kienfestijn veteranen, vislatijn, kla
verjassen in een kroeg. Heus, U ziet
er is stof genoeg. En wat is er eigen
lijk niet, dat de A.F.C. ons biedt?
Toch zijn er vaak moeilijkheden (in
finesses niet te treden). Maar neem
nu eens onze Schakel met haar vro
lijk bont gekakel. Steeds zie ik de
zelfde knapen, die de vulpen op gaan
rapen, om historie „boek te staven",
tot zij droevig gaan ten grave.
En het stelt mij zo teleur, dat er
uit ons ledenkeur, nooit eens nieuwe
mensen komen, die, ik zeg het zon
der schromen, hunne hersens eens
ontvetten, door wat woordjes leuk te
zetten die tezamen zinnen vormen,
die het zonlicht en de stormen van
ons goede A.F.C. met haar wel en
met haar wee in de Schakel eens
belichten.
Kijk, dat zijn nu van die plichten,
die de redacteur verlichten. Ja, er
In het „U.D.-kanon", het clubblad
van het aloude U.D. dat met recht
de ondertitel draagt „De band, die
bindt", is een uitgebreide rubriek
met bijdragen van oude getrouwen,
die van de verste uithoeken der
aarde het contact met hun club le
vendig houden.
Bij ons is dat geen traditie; trouwens,
de tegenwoordig beschikbare ruimte
zou daar een onoverkomelijke hinder
paal voor zijn. Des te aardiger is het,
dat bij gelegenheid van de jaarswis
seling enige oude getrouwe A.F.C.-
ers in Oost en West en waar ook ter
wereld, met hun gedachten terug
keerden naar ons gezellige clubhuis
klinkt op elk gebied soms een mooi,
soms somber lied.
Opstellen van elftallen!! Vindt U
maar eens zo een malle die maar
steeds zijn vrije tijd aan de mental
training wijdt, en die iedere keer vol,
op weer de kous krijgt op de kop?
Zie de leiders van de jeugd, 't Schenkt
hun weliswaar veel vreugd. Maar
loop iedere Zondag weer langs de
lijn eens op en neer, schor van juichen
en adviezen, om de jeugd te horen
kniezen, als het niet zo heel best gaat
en de match verloren staat.
'k Heb respect voor zulke mensen
en het ware wel te wensen, dat hun
werk steeds wordt beloond. Want
juist zij zijn ongekroond.
Maar ook buiten A.F.C. is het lang
nog niet O, ke! Er was laatst ver
gadering en tot elks verwondering,
gingen clubs er tegen stemmen om
beroepsvoetbal te remmen. Dat zijn
voetbaljokkebrokken, die op arme
clubjes gokken; die, het valt hier te
betreuren, amateurs-wetten besmeu
ren.
Karei Lotsy, eens ontdooid (want hij
wint dit gokje nooit) zal zich eens
een keer verbazen, 'k Geloof bij alle
Sinterklazen (en naar ik zo heb ge
dacht zijn dat er wel minstens acht)
dat het voor de Profs straks feest
is; de schijnheiligheid geweest is.
En zo ziet U Redacteur, 't is precies
een belle-fleur. D'ene kant is geel
aan de Wandelweg en ons voor ge
heel A.F.C. het allerbeste toewensten
voor 1952. Zij kunnen er van verze
kerd zijn, dat wij hen in de verre
streken niet vergeten hebben; wij
hopen dat zij zich spoedig aangepast
hebben aan de vreemde omgeving
en daar het geluk vinden, dat zij ver
wachtten. Wij vermelden hun adres
erbij, in de stellige verwachting, dat
enigen van ons hun een levensteken
terug zullen sturen. Het zijn:
Nico Neseker en zijn vrouw; Amster-
damsche Ballast Mij. Ltd. „Dutch
Village" c/o Postoffice Paknam
(Thailand)
J. J. W. Klumper; 22 Aberdeenstr.
Geelong (W) Victoria (Australia)
en Jan van der Werff; Broomfield
Lodge; Broomfield Crescent. Leeds 6.
Engeland.
en vaal, d' ander glimt als een opaal.
Maar het kan ons heus niet hinderen;
wij zijn blij gezonde kinderen. Wij
gaan door op deze voet met een on
blusbare moed.
Ondanks deze sombere tijen, blijft
ons clubje goed gedijen, en als nie
mand van ons wijkt, dan wordt eens
de top bereikt.
Zijn wij dan in 't Sport-Walhalla,
dan steekt ieder zich in 't Gala. Hij
betaalt zijn eigen drinken en in koor
zal er dan klinken, als de liefelijkste
wals, ook al klinkt het akelig vals:
,,'t Viel niet altijd bijster mee
in dat grote A.F.C.
Niet dat wij 't ooit konden dromen
Maar wij zijn er toch gekomen.
Jhr. VAN ROSSEM DE GAULIN
Naschrift van de redacteur.
Waar „wij zijn gekomen", Jonker, is
voor mij nog aardedonker. Is 't de
le-klasse-deur, waar wij fier, als
amateur, eens de drempel overschrij
den, dan zeg ik „Ik mag het lijden".
Maar als Uw Hoogwelgeboren ons
zou willen zien behoren tot een goed
betaald Walhalla van de profclubs in
hun gala, dan zeg ik met zekere hui
ver „Dank u wel. wij blijven zuiver."
Hoofd omhoog, de buidel plat. Vrij
heid is de grootste schat.
Thomasvaer: Het eerste wens ik veel succes
Steeds enkel ranja in de fles
Een pittig team van louter vrinden.
Pieternel: Kees Bouwens wens ik wijs beleid,
Dat hij, zelfs bij de felste strijd,
Altijd de goede toon mag vinden.
Thomasvaer: Voor ieder elftal, winst alleen
Twee puntjes liefst, maar minstens één -
Niet steeds die hatelijke nullen!
Pieternel: Voor Sluyk: goed spelers mat'riaal
Een trainings opkomst, kolossaal
Dan kan hij fijn zijn taak vervullen.
Thomasvaer: De Schakelmensen wens ik hier:
Een heel klein beetje meer papier
En veel copie met wijze lessen.
Pieternel: Aan al wat functionaris is
Zo weinig mooglijk ergernis
Daarbij een reuze dot successen!
Beiden: En d'A.F.C.-ers met elkaar:
VEEL HEIL EN ZEGEN IN HET
NIEUWE JAAR!
