I AAN ALLE POSTEN: ATTENTIESEIN NEER! I
1
2
3
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
^IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIII
Deze maand zeer goede berichten
t.w. 3 punten uit twee wedstrijden,
waarmede wij ons definitief veilig
stelden.
Na driemaal uitstel kwam eindelijk
dan de langverwachte (en met ge
mengde gevoelens tegemoetgeziene)
wedstrijd tegen H.R.C. in Den Hel
der. Wonnen wij en verloor Water
graafsmeer van Elinkwijk die dag,
dan was alles in orde. Laten we ge
rust verklaren, dat ondanks de grote
zege wij in de rust niet bepaald op
timistisch de kleedkamer opzochten,
en met ons zullen de vele A.F.C.-ers
die „uit de kelder naar Den Helder"
waren gekomen, zich ook niet gerust
hebben gevoeld.
Maar zie na een dubbelblanke rust
stand, kregen we „het" plotseling te
pakken met als resultaat drie prach
tige goals van Dick (schijnt dit spe
ciaal voor sleutelwedstrijden" te be
waren) na goed voorbereidend werk
van de gehele voorhoede. Dan denk je
bij jezelf, dat is gelukkig voor elkaar.
Ho, even, twee goals van H.R.C. vlak
achter elkaar uit evenveel corners,
maar gelukkig, de vierde van Dick
besliste de wedstrijd en Kees en Henk
pikten er elk ook nog één. Na afloop
dolle vreugde na het bekend worden
van de andere resultaten; de één z'n
dood is de ander z'n brood, zegt het
spreekwoord nu eenmaal, en het is
wat je noemt een „gezellig avondje"
geworden. Wij waren allen unaniem
van mening, dat H.R.C. tot de stand
2-4 wel degelijk voor haar kans had
gevochten, doch daarna niet meer die
energie kon opbrengen die nu een
maal benodigd is.
Maar wat dan te denken van een stuk
in „De Alkmaarse Courant", waar
een zekere heer Prins zoveel te ken
nen wil geven, dat je op 'n kermis
wel bedot wil worden, maar dit op
'n voetbalveld niet verwacht.
Tot m'n groot genoegen ken ik mijn
heer Prins niet (misschien ook wel
beter ook) maar ik persoonlijk denk
alleen maar
De laatste wedstrijd van het seizoen
ging tegen Alcmaria Victrix, dat aan
een gelijk spel genoeg had, om zich
ook in veiligheid te brengen. Vast
besloten, het uiterste te geven, opdat
er geen stukje van „mijnheer Prins"
in de Aalsmeerder Koerier zou ver
schijnen, betraden wij het veld.
Reeds na enkele minuten hadden wij
door Aad Bark (ingevallen voor
Kees Bouwens, die wegens droeve
familie - omstandigheden verhinderd
was) de leiding met een goede goal,
doch al liet het antwoord van Alc
maria wat lang op zich wachten, het
doelpunt, dat aanvoerder De Buijzer
liet noteren was er een van de prach
tige soort. Een beetje „gemem" op
Seizoen 1950-1951 j
I Een seizoen van middelmatig-
ff heid. Eerste had een slecht j|
1 seizoen, ondanks enkele prach- ff
tige overwinningen; 2de stel- |f
H de teleur derde vecht voor een f§
kampioenskans; vierde kwam
j|j ver boven de verwachtingen;
A.V.B. en Jeugd prijshoudend,
^bll|||||l!l!lllllllll|||||||l!ll!l!!lll!!llllllllll!lll!lll!!lll!llllllll!llilllllllllllllllll!l!l^^
het middenveld, de rechtsbuiten pikt
de bal, een lange haal over alles
heen, een prachtige kopbal van de
linksbuiten-Captain en onhoudbaar
voor Joop verdween de bal in de
touwen.
Na rust wind mee en twee bekeken
goals van Henk Kappel en Dick (de
veteraan! hé., ha) maakten, dat we
met 3-1 voorkwamen. Dat sommige
spelers 't daarna kalmer aandeden,
was natuurlijk wel prettig voor Alc
maria, maar voor de rest van ons
elftal niet. De tweede goal van A.V.
was 'n cadeautje van de scheidsrech
ter, die zich weinig aantrok van z'n
grensrechters, en zelf alles „gedeci
deerd" besliste.
En laten we over de gelijkmaker
maar zwijgen, niet wat het doelpunt
zelf betrof, want die was er een van
de soort, die men niet licht vergeet.
Alweer „gemem" (prachtig woord is
dat toch Cor, vooral als je het neer
schrijft) op het middenveld, een voor
zet en Eversteijn maakte „de goal"
van z'n leven, n.l. direct op z'n linker
schoen en onhoudbaar verdween de
bal in het net. (3-3)
Nu geen competitie-wedstrijden de
zenuwen der diverse A.F.C.-ers meer
parten kunnen spelen, mag ik van
deze plaats af, wel weer de trouwe
supporters dank brengen voor de
steun, die ze ons ten koste van hun
eigen gezondheid hebben gegeven.
Mijn stukje zou incompleet zijn, wan
neer ik niet in ons Clubblad afscheid
zou nemen van onze trainer Cor Stee
man. Het lijkt al weer zo lang, maar
bet is nog zo kort, een goed jaar pas,
dat Cor bij ons is en we kunnen ge
rust zeggen, dat wij in hem niet alleen
een zeer kundige trainer, doch ook
een fijne vriend verliezen. Ik spreek
over verliezen, maar ben er van over
tuigd, dat we Cor nog vaak genoeg
zullen zien op onze velden als z'n
plicht als trainer van V.S.V. hem
toestaat z'n geliefde A.F.C. weer eens
op te zoeken, en dat is in ieder geval
al weer met ons A.R.O.L.-Bekertour-
nooi. Wanneer Cor Steeman ons
1 Mei gaat verlaten, kan hjj ervan
verzekerd zijn, dat hij niet alleen ons,
maar wij hem ook zeer zullen missen.
„KAPITEIN"
De tijd, die we voor voetballen uit
trekken, hebben we grotendeels ver
bruikt op de weg van huis naar de
keuringslijsten vise versa. We voet
ballen liever.
Het tweede had die nare 7-1 tegen
Zeeburgia nog vers in de schoenen,
toen tegen Hilversum (2de plaats
ranglijst) werd afgetrapt.
Helaas heb ik dit festijn gemist, en
misschien ondanks dit, doch waar
schijnlijk dank zij dit, werden er fikse
dingen gedaan. Het arme Hilversum
ging handenwringend op de knietjes:
3-2 voor A.F.C..
In de afdeling van ons tweede lijkt
het wel, of ieder team kampioens
kansen heeft; in ieder geval wel als
er tegen ons gespeeld wordt. H.V.C.
was de derde achtereenvolgende kans
hebber, die we te be-voetballen kre
gen. H.V.C. en A.F.C. hebben qua
ranglijst niets met elkaar te maken.
Niettemin vond de scheidsrechter het
kennelijk noodzakelijk, beide partijen
te bedreigen en te waarschuwen vóór
de aanvang alsof het een kampioens
wedstrijd gold. We vonden het maar
flauwe kul (niet: een flauwe knul) en
stonden daarom spoedig met 1-0 ach
ter. Toen gingen wij maar eens wat
schieten. Gerrie ter Horst nam en
passant nog een penalty (ernaast) en
ons voetbalmisdrijf ging door. In de
rust zei mijn geliefde zelfs „sufferd"
tegen me. Toen was de stand intussen
al 2-0 geworden.
Nadien hebben we meer tegen onszelf
geploeterd, dan tegen de achterstand.
Het werd gestadig 3-0 en 4-0, waar
na we pas voorgoed als plumpuddin
gen in elkaar zakten. Trouwens, Bert
Kalsbeek ook; na een botsing. Met
een blik naar het onkruid, haalde hij
weer diep adem, en ging verder.
H.V.C. ging ook verder en bij 6-0
hielden we op. Een akelige eindstand.
We hadden ons nog wel voorgenomen
niet meer zo grof te verliezen. Ach,
wat zijn voornemens in een mistige
toekomst? Niets, makkers.
En nuóp naar de keuringslijsten.
MIDVOOR
Na mijn vorig relaas, waarin ik nog
zo optimistisch was om te voorspel
len, dat met dat éne verliespunt meer
als Rapiditas II, wij nog een goede
kans maakten is de kans om nog
kampioen te worden nu toch wel heel
klein geworden. Maar nu eerst de
wedstrijden.
Bij St. Paniratius II uit, leek het er
veel op, dat we de klap van Weesp
nog niet te boven waren. Het was
een raar geschutter van jewelste.
Het begon al meteen met twee goals
in eigen doel, onze tegenpartij wist
(vervolg pag. 4)
3
