Vogelen des velds pikten goalsengraantjes
Het is gelukt
Bequnstiqmq van onze aöveRtee.Röe.RS, houöt öe schakel, in stanö
Van de Veteranen.
Donkere wolken hadden zich de ge
hele week al over de Amsterdamse
voetbalvelden ontladen, zodat het wel
twijfelachtig was, of onze wedstrijd
tegen H.B.S. doorgang kon vinden.
Doch meneer of mevrouw Pluvius
ik ken dit geslacht niet was ons
welgevallig en dreef de zware luch
ten naar de buurman.
Zodoende was het veld buiten eiker
verwachting, in een toestand om van
te watertanden.
En of het zo moest zijn, op de speel
dag dreef de wind de wolken uiteen
en olijk keek de zon om een hoekje en
liet haar blik vallen op dat ene veld
je, dat veldje van ons. Het was een
wonder.
Naar wij later vernamen, bleek het
het enige terrein in de lande te zijn,
waarop die week is gevoetbald. Waar
hadden wij dat aan te danken?
Lang is hier niet over gepiekerd, het
werd als een onversneden borrel ge
accepteerd.
En zo borrelden al gauw kraaien en
roodborsten ons clubhuis uit, naar dat
unieke stukje A.F.C.-grond, waar het
anders zo vochtig kan zijn en waar
thans de zon lonkte.
Van meet af zat er vaart in beide
elftallen, Geb's fluitstoot had nauw-
lrjks geklonken of beide partijen wier
pen zich op het spel als drankzuch
tigen op het laatste glas.
Een ieder wou de eerste zijn om zijn
plezier te uiten in een schone aanval
om die te besluiten met een treffer.
En die treffer kwam al gauw
Charles Boven zag zijn kans, hij liep
weliswaar van zijn plaats balan
ceerde in een adembenemend tempo
overal tussendoor en voor dat iemand
het in de gaten had, was H.B.S.'
eerste goal geboren.
Van beide zijden werd hij hartelijk
toegejuicht vanwege dit fraaie solo-
gemanoeuvreer.
Meesterwerk.
Dit meesterschap werkte prikkelend
op alle sportbroeders. De spelers
waren nauwelijks weer op hun plaats
of daar golfde het spel weer heen
en weer.
Met een uitbundig enthousiasme gooi
de men zich in de strijd, loerend om
een doorbraak te forceren en dit in
een doelpunt uit te drukken.
Dit keer scheen het A.F.C. te geluk
ken. Henk Schramper speelde een
physiek zeer sterk spel. Hij trachtte
Bouke te vernikkelen het lukte
ook doch deze demonstreerde een
technisch hoogstaand spelletje en
pikte hem op het laatste moment
zeer bekeken het ding voor zijn
neus weg.
Bouke gaf hem afgemeten over aan
Jaap van Nek, die inhield, zich even
bedacht en toen naar binnen zwenkte
en met een soepele schijnbeweging
gaf hij Hein de Kikker het nakijken.
De stand was 1-1.
Gesterkt door dit prachtige voorbeeld
van onze captain begonnen de Am
sterdamse motoren op toeren te
draaien, het was ongelooflijk, hoe ge
smeerd alles ineens liep.
Pas (s)-werk.
Met een vloedgolf van korte passes
overstroomden zij het veld en het
was een lust deze wilskrachtige ploeg
bezig te zien. Was het wonder dat
de A.F.C.-ers uitliepen?
Dit keer was het Tonny van de Valk
die de geest kreeg. Hij dreef Teut
voorbij, bleef uit de buurt van Graaf
land, zag geen kans tijdig over te
geven omdat we hem niet konden
bijsloffen knapte toen het zaakje
zelf op en scoorde uiterst sierlijk de
winnende goal. 2-1 voor A.F.C.
En of dit niet genoeg was Geb's
fluit was nauwlrjks koud daar
draafden de roodborstjes opnieuw
naar voren, opgestuwd door hun dek
sels solide achterhoede, die hen tot
nieuwe grootse daden ophitste.
Nu was het de beurt aan broer Roel,
die met een nuchter trekballetje van
Ben Bonkink raad wist. Voor dat
Hans Wurman de specialist van het
maagdelijke vierkant kon ingrij
pen, nipte hij even, slikte en daar
had je het weer. 3-1 voor A.F.C.
Katerwerk.
Dit succes maakte de A.F.C.-ers iet
wat zelfvoldaan en wat er dan altijd
op volgt, dat is de Kater. Die kwam
dan ook al snel.
De H.B.S.-ers zagen hun kans. Ver
beten streden zij voort, hun tempo
verdubbelde, terwijl de roodhemden
verslapten. Het keerpunt zat in de
lucht.
Henk Schramper, die aanvankelijk
wat bleek zag rond zijn snor, liep
tood aan, vocht tegen het onvermij
delijke en slaagde tenslotte.
Zijn pass naar Okkie was meesterlijk
en deze oude rot weet altijd wel raad.
Met een eenvoudig gebaar stelde hij
Jantje van de Wal in staat ook eens
iets te doen en deze van alle markten
thuis zijnde, liet zich de kans niet
ontglippen.
Het was het schoonste doelpunt van
de wedstrijd, hij deed er lang over.
Als het een speech was geweest, dan
zou je zeggen, die heer heeft geen
gebrek aan spraakwater. Hij sprong
van de hak op de tak, bijna niet te
volgen, doch boeide door zijn grote
klasse.
Tenslotte wist ook hij het doel te
vinden en juichend over de verlossing
klopte voor- en tegenstander hem op
de rug. Het was 3-2 voor de Amster
dammers.
A.F.C. begreep de penibele toestand
en trachtte al haar krachten te ver
zamelen, het baatte echter niet, de
krachten waren weg. Weggevloden
naar hogere sferen. Ontdaan van de
geest, was het vlees overgebleven.
En dat was zwak, zeer zwak.
Te begrijpen en te waarderen, profi
teerden de H.B.S.-ers van de vallende
schemering. In een ommezien was het
dan ook gebeurd.
Uit verrassende tikjes en schuine
blikken werd de gelijkmaker onder
daverend applaus gescoord. Wie de
maker was, wij weten het niet, 't was
in elk geval verdiend en afdoende.
Deze krachttoer had zichtbaar de
H.B.S.-ers ook niet onberoerd gelaten,
ook bij hen werd het vlees zwak, zo
zwak, dat wij besloten op te houden.
Glaswerk.
De wederzijdse krachtsinspanning had
veel van de oude garde geëist. De
monstraties behoefden er niet gege
ven te worden, wat was dan beter,
dan om te besluiten, tesamen de dorst
te gaan lessen?
En zo is geschied. De Witte met zijn
hulptroepen versierde de zaak nog
eens extra en nog lang en gelukkig
pikten de Kraaien en de Roodborsten
hun graantje met elkaar.
Een sluier van nevelen golfde over
de velden en omhulde barmhartig de
vermoeide vogelen op weg naar hun
nest.
AREND
Oef, het is gelukt. En nog wel in een
uit-Wedstrijd. Vochtig terrein! A.F.C.
heeft de zege mogen behalen, na
bovenmenselijke inspanning, na een
spanning zo groot, dat de omstanders,
over 't algemeen gekleed in zwarte
broek en wit jasje met priemende
kijkers ons aanzagen en stil-gapend
de rust van een (toon)bank opzoch
ten. Eindelijk!
Gewonnen met 155-136! Rust 85-84.
Ja, er werd vlot gescoord in de bridge-
wedstrijd Zeeburgia-A.F.C. De fluitist
Gilkens bespeelde z'n instrument met
grote overgave en wat belangrijker
is: foutloos!
Onze voorhoede in de opstelling De
Waal-Meijer-Aland-Elserman scoorde
61 doelpunten. Gierend onder de dek-
lat. Het grote werk!
,,Ober
„Ja, meneer."
„Aanneme
10
