h
Mixed Pickles
J.W.
Beounstiqinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
De Geest is terug!
De geest" in A.F.C. dat ongrijpbare, ondefinieerbare iets, zonder welk geen zaak, geen club geen ge
zin iéts kan bereiken is terug. Typisch genoeg, merkte je het aan de club als zodanig eerder dan aan
het eerste elftal. De werkcomité's, de geslaagde clubavonden, de successen van de jongere ploegen zijn er
even zovele bewijzen voor.
De geest in het eerste elftal was achter gebleven. Zij „brak" in het voorjaar 1949 bij het drama Velox-
H.V.C.-Volendam. Kon verleden jaar niet hersteld worden en was oh, A.F.C. H.R.C... dit seizoen
En toen bij A F.C.Z.F.C. kwam de geest terug. De geest, die voor de vonk zorgt tussen de spelers, maar
ook voor de vonk tussen elftal en publiek. Het publiek gelóófde in A.F.C., omdat A.F.C. aan zichzelf ge
loofde Ook toen Z.F.C. met 1-0 de leiding nam, ook in die verschrikkelijke twintig minuten, toen Z.F.C.
een genadeloos offensief ontketende, waartegen wij wanhopig verweer zochten.
De geest triomfeerde. Zij triomfeerde over het laatste kwartier voor de rust, toen een zich los spelend A.F.C.
onder een orkaan van gejuich Z.F.C. van de kaart wilde werken zonder daarin te slagen. Want op de
wonderlijkste manieren ontkwam het Z.F.C.-doel aan doorboring. Rust een-een.
De geest triomfeerde over het ongeluk, dat Paul Meijer overkwam. Hij werd getorpedeerd. Unfair? Strikt
genomen, niet. Maar zo mag ik even een Zwitsers woord gebruiken „rücksichtslos." Zo zonder er even
aan te denken, dat je tegenstander een speler is van vlees en bloed, die een kwetsbaar mens is.
De o-eest triomfeerde. Nog vóór Paul Meijer de kleedkamer bereikte, sprong hij geblesseerd een gat
in de lucht want uit een hoekschop was het 2-1 geworden. Alle voetbalgoden dank, dat Bronkhorst op een
lijn stond met het Zaanse doel en dus duidelijk kon zien, dat de Zaanse keeper zich omdraaide en de bal
pas klemvast kreeg achter de lijn.
De geest triomfeerde, het werd jubelende vreugde voor onze supporters, „openingskop voor alle sport-
rubrieken en Sportbladen 5-1 voor A.F.C.
Techniek is veel, de geest is alles. Verleden
Deze laatste woorden zijn van Nic. Holtzappel, thans vice-president onzer vereniging. Hoe heeft hij het zelf
gevoeld in de jaren dat hij voor het eerste elftal uitkwam. Het waren moeilijke jaren en vooral het seizoen
1923-1924 was zwaar. Wij stonden na acht wedstrijden samen met Schoten onderaan. Een onzer beste spe
lers uit die tijd, Wim Kamp, brak in de wedstrijd tegen Concordia zijn rechter been.
Toen hebben elf vrienden gestreden om A.F.C. voor de tweede klasse te behouden. Het was een adembene
mende competitie en per saldo bedroeg het verschil tussen nr. 6 en nr. laatstdrie punten. Maar A.F.C.
redde het
Midden in die verwoede wedstrijd publiceerde Nic. Holtzappel, links half van het eerste, in de A.F.C.-Scha
kel van 24 November 1923 een gedicht. Een gedicht, dat ons koud maakte van emotie en dat ik hier vol
ledig overneem in de hoop, dat de spelers van het eerste elftal dit uit hun kop zullen leren en het iedere
ochtend en avond één keer voor zichzelf zullen reciteren.
Wanneer wij 's Zondags t veld op stappen Vv
Om even nog een bal te trappen
Vóór dat het spel begint,
Dan gaat er bij 't naar buiten treden
Een bange rilling door elks leden
,,Als A.F.C. maar wint!"
Want dan bedenken wij heel even
Dat haast een dertigjarig leven
Die club tezamen bindt.
En dat wij, elven, thans vermogen
Haar naam, haar plaats weer te verhogen
,,Als A.F.C. maar wint!"
Dan denken wij niet aan ons zeiven
Dan zijn wij samen met ons elven
Eén lichaam, eensgezind!
Wij kennen dan gevaar noch klachten
Maar ons bezielt slechts de gedachte
,,Als A.F.C. maar wint!"
Bij God! Wij laten niet verscheuren
Die oude rood - en zwarte kleuren
Die elk van ons bemint.
Vooruit! Zet op elkaar je tanden,
Haar toekomst ligt in onze handen
Dat A.F.C. weer wint!!
7
