mm
Mannetjes
Sport in Engeland
4
ASegunstiging van onze /Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
Juist op de dag dat deze copie ingeleverd moet zijn, „gaat'
de vierde ronde van de Cup. Derby County tegen de Arsenal
is verreweg de belangrijkste ontmoeting, al behoren de
matches: ChelseaEverton en Portsmouth tegen Sheffield W.
eveneens tot een der belangrijkste Cup-wedstrijden.
Yeovil, de enige niet League club, heeft thuis tegen Sunder
land geloot. Het terrein kan hoogstens 15.000 toeschouwers
bergen! Zo men weet, bestaat het elftal van Yeovil uit pars-
timers", d.w.z. uit spelers, die van voetbal geen hoofdberoep
maken. Verscheidene spelers werken op vliegvelden; Bob
Keeton, een der half-back's is handelsreiziger; Nick Collins is
eigenaar van een café, terwijl andere spelers weder op kantoor
werkzaam zijn. Aan honorarium betaalt Yeovil hoogstens
100 per week uit.
De afgelopen week is het elftal in speciale training gegaan
en vlotweg kregen alle spelers gelegenheid om die extra trai
ning mee te maken. Het terrein van Yeovil is heel klein en de
thuisclub rekent dit als 'n zeer groot voordeel aan, te meer
daar de eerste klasser Sunderland uit een „grote" beweging
komt. Om vast aan het terrein te wennen, vroeg Sunderland
aan om daarop te mogen trainen! „Nee" heb ik dacht Sun
derland; „ja" kan ik krijgen. Yeovil had het geval natuurlijk
door en weigerde. „Willen jullie bij ons komen trainen, ant
woordde Yeovil, ons best, doch dan naast het terrein, niet er
op! Yeovil heeft Sunderland met 21 geklopt. Red.)
Alvorens de Cup te verlaten, wil ik nog even mededelen
dat er slechts één inzending is binnengekomen op mijn vraag:
„wie wint de Cup"! (Behoeft li niet te verbazen. U loofde
„slechts" een boek uit. Als het een kaartje HollandBelgië
geweest was Red.)
Nieuwe off-side regel?
Die brave, zuinige Schotten, die rasechte voetballers, heb
ben het plan om de off-side regels te veranderen. „Met dat
stopperspil systeem, maken jullie (dat zijn natuurlijk de
Engelsen) het spel kapot." Van huis uit hebben de Schotten
altijd 'n zwak gehad om de spelregels „tot en met' uit te
kienen en de meeste veranderingen (dikwijls verbeteringen)
kwamen dan ook altijd uit 'n Schotse koker. In het geheim
werden dan proeven genomen met een eventueel nieuw voor
stel, nog een beetje „schaven" en bom, kwam er een voor
stel ter tafel bij de International Board. Zo is ook nu door
de Schotse voetbalbond een voorstel ingediend om het terrein
in drie (in plaats van twee) gelijke gedeelten te verdelen,
waarbij een speler niet off-side kan staan indien drie spelers
(thans twee) der tegenpartij zich voor hem bevinden. Een
speler kan dus alleen binnen een 40-yard oppervlakte off-side
komen.
De „soccer chiefs' althans het merendeel, spreken in gun
stige zin hun mening uit, zo ook verschillende referees.
Vóór zulk een voorstel tot wet geproclameerd wordt (Ier
land, Engeland en Wales spreken ook hun woordje mee),
duurt het nog wel 'n tijdje, doch de Schotten maken een goede
kans, aangezien de Engelse sportpers de verandering toejuicht.
Natuurlijk Smith!
De snaak die Aston Villa in de volgende cupronde plaatste
door de goal tegen Bolton Wanderers te scoren (10, na
twee gelijke spelen) heet Herbert Smith, is 24 jaar oud en
speelt reeds twee jaar voor de Villa. Kwam voor de eerste
maal in die Cupmatch voor het eerste uit. Niets bijzonders tot
dusverre. MaarBolton Wanderers ontdekte Herbert Smith
als amateur, zaten een jaar lang aan z'n kop te zaniken om
voor de Bolton als prof uit te komen, doch Smith zei: „Als ik
ooit beroepsspeler word, dan meld ik me bij Aston Villa."
Voor de cricketers.
R. W. V. Robins, de oud-Engeland en Middlesex aanvoer
der, stelt voor om het cricketbat wat smaller te maken, liefst
met één inch! (Van 4J4 op 3J4)- «Er zijn te veel onbesliste
eerste klas wedstrijden," zo verklaart Robins, „en de bowlers
raken ver voor hun tijd op."
Nu zal het wel niet zo n vaart nemen, daar de M.C.C. niet
over één nacht ijs gaat en cricket in Engeland niet door die
paar duizend profs alleen gespeeld wordt, doch ook door
tienduizenden amateurs.
De leukste repliek op het voorstel van Robins, kwam van
Wilf Wooller; de captain en all-rounder van Glamorgan:
„Als ik bat is het veel te smal, maar als ik bowlen moet, is
dat ding veel te breed!"
P.J.L.
Sóórten heb je daarvan! De meest voorkomende staan om
half 11 met een typisch koffie-blik op m'n stoep. Laatst had
ik wel een héle argeloze!
Ik had mezelf begraven onder zwemmerij-paperassen, de
hele kamer lag vol en m'n hersens zwommen ingespannen van
de éne stapel naar de andere.
Gebel. Boukie, „kwam z'n fiets halen', zee die. Ik keek
wezenloos zag nergens een vehikel. Het mannetje maakte mij
wijs, dat hij bij ons op visite geweest was, en z'n fiets had
laten staan.
Nee, in de parapluibak was óók niets
Nu ja, ik had ook wel eens verhalen over Meneer z'n voet
balkoffer gehoord; bij de 434ste kroeg hadden ze 'm eindelijk.
De koffer, dan altijd, want meneer was weer zoek.
Ik schoof Boukie zachtkens naar de deur.
„Joop zei dat de koffieprotesteerde hij zwakjes, maar
ik zat alweer in de zwemmerij.
Sorry voor Boukie, want hij gedroeg zich als een Héér, hij
kuste m'n hand, maar ik was helaas geen Dame
Andermaal. Gebel. Jóóp! Het kon niet uitblijven, dat ik hem
briesend te woord stond, monoloog niet voor herhaling vat
baar. Maar hij heeft zo z'n eigen manier.
„Ik heb nog een speciale boodschap voor je, van het
réunisten-diner!" beweerde hij plechtig.
„En ik moet weg!! Zie je dan niet, dat ik aangekleed sta!"
Maar werkelijk, ik móest capituleren en hij kreeg z'n kopje
koffie, toen hij alleraardigste groeten overbracht van onze
enige A.F.C.-ridder Jac. van Ooy! Ik heb nu eenmaal een
zwak voor oude vriendjes
Waarom hebben we nooit eens een réunisten-diner van
leden, die in 1929 lid waren, mét Dames? Succes gegarandeerd,
maar dan ook allemaal komen! Volgend jaar komt dan 1930
aan de beurt.
Jammer, dat ik „Majoor Lungen" misgelopen ben, die ook
bij de Spartaan van onze overwinning genoot; ik had juist
weer eens hevig over hem opgeschept.
Maar een „Generaal" hebben we ook nog, en wat voor
een! Hij was met de Generaalse op Nylonpaarden-jacht in
Brussel, maar brak blijmoedig zijn avontuurlijke reis af, toen
hij hoorde dat hij toch moest spelen. Ja, zon Generaal toch!
En dan dat mannetje met dat kneusie? Eigenlijk kocht hij
geen écht kneusie, maar een juweel van een wagen, z'n oog
appel, die hij met tedere zorgen omringde. Hij had geen oog
meer voor de krul in Aaltjen's nekje, en als ze begon te praten
(Aaltje, natuurlijk), dan zette hij de claxon aan
Eidoch, tot straf viel er een molensteen op z'n wagen, en
had de auto dat met eieren gemeen, dat ze beiden van de bon
af waren en gekneusd konden voorkomen
Van verdriet en inkeer deed het kneuzenmannetje Maat
schappelijk Werk en raapte na afloop van het diner een
collectie réunisten bijelkaar en bracht ze op een nette manier
netjes thuis!
Ik hoorde een wagen stoppen; er scheen een deel van de
inhoud uitgeduwd te worden en een twede deel gilde: „Aan
getrouwde, hier is Pèch!" gevolgd door een nijdig: „Ja, nou
KIJK je niet, hè?" en een kwaje klap van het portier.
Maar het kneusie? Dat gleed gelouterd weg, de kneus was
geheel verdwenen, die hadden ze er van binnen uitgestompt!
En ze kneusden nog lang en gelukkig
Een aangetrouwde.
17
