Uitstekende resultaten
Begunstiging van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
TOEN ik op 17 Januari het genoegen had, aan het
reünistendiner deel te nemen en daar de geweldig
enthousiaste redevoeringen hoorde, waarvan die van
Willy Brusse overigens een onvergetelijke indruk
maakte, zei ik tot mijn tafelbuurman: „Ze smoezen me de
punten teveel bij elkaar. Ik wou, dat ze maar bij elkaar ge
voetbald werden."
Wel, we kunnen niet anders zeggen, dan dat de drie
hoogste elftallen vriend en vijand verbaasd hebben doen
staan. Het eerste had na veertien wedstrijden zegge en
schrijve vier punten en na nog zeven wedstrijden vijftien!
Het tweede kwam na een prachtige eindspurt Volewijckers
uit 51 en zo) in een zeldzaam spannende competitie net
één puntje te kort, maar sloeg zich kranig door de degradatie
competitie heen, al gebiedt de eerlijkheid te erkennen, dat
Vrouwe Fortuna, die het gehele seizoen zo hardnekkig van
onze avances verschoond wenste te blijven, ons in die
degradatiecompetitie welwillend heeft beglimlacht. Wie voor
ons gelijk moest spelen, speelde gelijk en wie verliezen moest,
verloor. Maar toch is het een bijzonder goede prestatie ge
weest van het tweede, waarbij naar ons gevoel de thuis
wedstrijd tegen t Gooi II het doorslaande bewijs leverde, dat
we niet moesten degraderen. Het derde bracht het eveneens
tot een daverende eindspurt en liet H.F.C. II één punt ach
ter zich. Voor H.F.C. II een zure geschiedenis, want die
dacht op rozen te zitten en hoe wij het ook betreuren, dat
onze vrienden van de Spanjaardslaan het kind van de reke
ning werden het hemd is nu eenmaal nader dan de rok en
we verheugen ons allemaal oprecht in het behoud van het
derde elftal.
Cijfers, als op pagina 1 vermeld, zetten je toch wel aan
het denken. Stel je voor, gaat het door je heen, dat die re
sultaten in het begin van het seizoen behaald waren. Dan
had het eerste elftal een dot van een kampioenskans en
stonden II en III royaal in de bovenste helft. En dan bepeins
je, dat we eigenlijk nooit een goede start hebben en daar
door altijd van die zenuwmoordende competities spelen. In
de jaren 19301935 was het meestal zo, dat we rond de
jaarswisseling onderaan bungelden en via een wanhopige
eindspurt ons in veiligheid brachten. In de jaren, waarin we
kampioen werden of aan het kampioenschap roken, moesten
we eerst een berg punten op de mede-gegadigden gaan in
halen. Waaraan ligt dat nu toch eigenlijk?
Ik heb wel eens gedacht, dat het kwam door de cricket-
sport. A.F.C. is steeds meer cricket-minded" geworden.
Succes kweekt nu eenmaal succes en de uitstekende leiding
en de frisse initiatieven van de A.C.C.-bestuurderen hebben
tengevolge gehad, dat onze cricketclub tot de drie sterkste
verenigingen in Nederland gerekend wordt. Sportief gespro
ken, behaalt A.F.C. in de zomermaanden tegenwoordig zijn
grootste successen. Zou het nu niet kunnen zijn, dat als
Augustus in het land komt, de cricketende voetballers eigen
lijk met weemoed naar de kalender kijken en zuchten: Duur
de die zomer nu nog maar een paar maanden maar he
laas, over enkele weken krijgen we weer de strijd op leven
en dood in de voetbalcompetitie?''
„Neen"' zeggen mijn cricketvrienden. „Je zou gelijk hebben,
als de hoogste A.C.C.-elftallen uit dezelfde spelers bestonden
als de hoogste A.F.C.-elftallen. Maar dat is helemaal met
het geval. De spelers uit de hoogste voetbalelftallen, die in
de hoogte A.C.C.-elftallen uitkomen, kan je op de vingers
van je hand uittellen."
Toegegeven maar er moét toch een oorzaak zijn, dat
we jaar in, jaar uit, zo beroerd van start gaan, dat de
tweede helft van de competities óf voor de kampioenskans,
öf voor de degradatiekans, één zenuwslopend gedoe is. Het
is natuurlijk verschrikkelijk plezierig voor het publiek en voor
de verslaggevers, die dat gedoe van ons veel aardiger vin
den om te volgen dan bij rustige clubs, die in de midden
moot blijven hangen en het is dus ook bar voordelig voor
de kas, maar eigenlijk is het toch maar een gek geval.
Nu zouden wij zeker niet zo ver willen gaan als talrijke
clubs, die, naar ik in hun clubbladen las, eind Mei reeds
met een intensieve training voor het komende seizoen be
gonnen zijn. Maar feit is toch, dat wij jaar in, jaar uit, veel
te laat mentaal ingespeeld geraken op de gebeurtenissen in
het nieuwe seizoen. Het is net, of wij het seizoen beginnen
met het idee: ach, dat seizoen duurt nog acht maanden
wel twintig wedstrijden laten we de kat maar eens uit
de boom kijken. Maar onze concurrenten kijken in de eerste
maanden de kat niet uit de boom die plegen pardoes in
die boom te klimmen en de kat er bij haar nekvel uit te
plukken.
Wij moeten, of we nu wel of niet cricket spelen of honk
bal, tennissen of zeilen, roeien of zwemmen ons mentaal
eerder op de voetbalcompetities instellen. Want, hoé mooi de
cijfers sinds 15 Januari ook geweest zijn, als dit grapje zich
volgend jaar op dezelfde manier voordoet, dan zouden het
eerste en het derde tóch de degradatiewedstrijden moeten
spelen, omdat er in het volgend seizoen versterkte degradatie
plaats vindt en dus ook de op een na laatst geplaatste aan
de degradatiecompetitie moet deelnemen. In die degradatie
wedstrijden krijg je dan één van de vijf kansen tel uit je
winst
In dat verband wil ik er ook even op wijzen, dat de beker
competitie velen onzer bitter teleurgesteld heeft. Het is be
grijpelijk, dat na de legendarische 91 op Z.V.V. een te
rugslag zou komen, maar déze terugslag was te fel en be
wijst, dat wij al-met-al niet voetbal„minded" genoeg zijn om
blijvende successen te behalen. Met afgunst sportieve af
gunst dan heb ik de verrichtingen van onze zusterclub
V.V.A. gevolgd. Die had ook een zwaar competitieseizoen
achter de rug (tweede plaats achter de Meteoor) maar
vocht in de bekercompetitie als een leeuw en wist o.a. een
volledig D.W.S. op D.W.S.-terrein met 30 te verslaan.
Wanneer wij voetbal alleen spelen omdat het „moet en als
de gestelde taak voibracht is, eigenlijk blij zijn, er mee uit
te kunnen scheiden, dan deugt er iets niet in de mentaliteit.
Gelukkig zijn er ook lichtpunten. Wij denken hierbij aan
de vlotte 30 van het reeds veilig zijnde tweede tegen
Stormvogels II en aan de 41 overwinning op 27 Mei van
het eerste tegen S.D.W. om het kampioenschap van Am
sterdam. Mogen deze lichtpunten een aanwijzing zijn, dat er
kentering komt.
V-**
In het bovenstaande hadden wij het over de versterkte
degradatie-regeling voor het volgende jaar. In het Maart
nummer schreven wij in het artikel: „Een schip op strand,
een baken in zee hoe gevaarlijk een degradatie is en hoe
groot de kans is, dat hierop een verdere afdaling volgt. Wie
de lagere afdelingen leest in de sportbladen, zal deze mening
kunnen onderschrijven. Dit seizoen hebben de aloude ver
enigingen „Neerlandia" en „Amstel" zelfs hun K.N.V.B.-
plaatsen moeten verdedigen tegen de kampioenen van de af
deling Amsterdam, de oude A.V.B. dus. „Neerlandia" wist
zich te handhaven, waarmede wij de blauwhemden, die met
ons, Ajax en V.V.A. de vier oudste verenigingen in de
hoofdstad zijn, van harte gelukwensen. Maar „Amstel"
faalde en daalt af naar de A.V.B. Dit zal vele oudere
A.F.C.-ers treffen, want wij hebben tegen „Amstel" in de
Westelijke Eerste Klasse B gespeeld. Dat een eerste klasse
N.V.B.-er afdaalt naar de plaatselijke afdeling, komt niet
iedere dag voor, maar bewijst toch maar weer, hoe men kan
afglijden. A.F.C., weest op Uw hoede! J. W.
2
