WJ
dm
Ons lOeuterhoekje
Enthousiasme!
m me~ijt
X^erloofd
-mf m
Begunstiging van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
Rubriek voor Familieberichten, vraag en aanbod,
IDA HIDDES
en
GERARD THONUS
Amsterdam, 27 Maart 1948
Willem de Zwijgerlaan 135III
Haarlemmermeerstraat 108
AT een tocht was me dat! Op de heenweg alles nog
onzeker, en de terugweg een ware zegetocht. Over
welke reis ik het heb? Och, dat is niet zo moeilijk
te raden, lijkt mij toe.
Ja, het begon al op het A.F.C.-veld, alle met toeters, bel
len en andere tot lawaai maken geschapen ingerediënten be
wapende A.F.C.-ers, liepen zenuwachtig van het clubhuis
naar de autobussen en van de autobussen naar het club
huis, de kansen besprekend. Het leek ons allen wel een
eeuwigheid voor het 1 uur was en we ons in de diverse
bussen konden hijsen. Maar toen gebeurde dan ook alles
vlot achter elkaar.
In ons vehikel waren voor het merendeel „kleuters" aan
wezig, hetgeen inhield dat dit wel de rumoerigste bus was.
Daar gingen we dan, 3 wagens achter elkaar. Meteen werden
enige krijgskreten aangeheven, die, toen we langs het Sta
dion reden duidelijk te kennen gaven dat we noch voor
Feyenoord, noch voor E.D.O. kwamen. Zo begon onze
tocht naar het slagveld. Deze is zeer voorspoedig gegaan
zodat we in ca. een half uur Haarlem bereikten, waar we
nog een bewijs van de ijver der Haarlemse Politie kregen die
de Zondagsvergunningen kwamen controleren. Deze ope
ratie verliep echter vlot. Bij onze aankomst in de Hoofdstad
van onze provincie vertelden onze buskleuters aan -.een
ieder die het horen wilden dat we nog altijd waren van een
A, een F en een Cüü Enige minuten later doemde het strijd
perk voor onze ogen op. De wagens werden geparkeerd en
de inzittenden nestelden zich langs de lijnen. Wat een lek
ker veldje is dat H.F.C.-terrein.
En dan om 2 uur betraden de jongens het veld. Och, ze
zagen er gewoon uit, net of er niets bijzonder aan het handje
was, maar ze zullen wel alle 22 beseft hebben wat er van
VAN jong tot oud heeft met onze daverende 9I
zege op Z.V.V. meegeleefd. Niet alleen figuurlijk,
maar ook letterlijk. Van onze jeugdige enthousiast
(12 jaar) H. Cramer ontvingen wij een tekening, die
voorstelt, hoe de A.F.C. stoomwals over Z.V.V. heenrolt.
(Zie de negen rookpluimen uit de schoorsteen).
Misschien is het voor ons jeugdig vriendje een teleur
stelling te zien, dat zijn zo fel-gekleurde tekening hier ver
schijnt in zwart-en-wit en niet in blauw, zwart, bruin en
rood. Maar zijn ouders zullen hem kunnen vertellen, hoe
duur het leven is en vier-kleuren-druk kan het A.F.C.-
bruintje niet trekken!
Inmiddels, jonge Cramer, hartelijk dank voor de betoon
de ijver. Blijf zo doorgaan in de eerste plaats voor je school
werk en daarnaast voor onze club. J. W.
hen verlangd werd. Het pakte wel anders uit dan door
menigeen verwacht werd. 91 voor A.F.C., geen kleinig
heid. Jammer voor Z.V.V., dat alleen een schrale troost had
in de wetenschap dat ze deze voor hen wel zeer bittere pil
op sportieve en moedige wijze hebben geslikt. Over de
wedstrijd wil ik liever niets meer zeggen, dat zal wel ge
noeg door anderen worden gedaan.
Wij, legioenisten, hadden het niet moeilijk; we hoefden
ons eigenlijk alleen maar te laten horen na Z.V.V.'s gelijk
maker. Dat was maar goed ook, want we hadden onze stem
na de wedstrijd meer dan nodig. Overal waar we op de
terugweg mensen tegenkwamen brulden we zoiets van 91,
dat A.F.C. nooit verloren gaat en zelfs dat ze bovenaan
stonden (dat kwam natuurlijk omdat er nog geen lied is ge
maakt dat slaat op een club die zich van de rode lantaarn
heeft ontdaan). Terug ging het veel te gauw naar onze
zin, en hoe mooi was het niet toen we Amsterdam binnen
kwamen en ieder influisterden dat A.F.C. gewonnen had.
En zo waren we voor we het wisten aan het eind van onze
reis, het Leidseplein, verder ging ik niet want ,,'t Spinne
wiel" is uit den boze voor kleuters. Ik zei het al toen we
van A.F.C. vertrokken waren gebeurde alles in ijltempo. We
waren overgelukkig, ja, wat een tocht was me dat
KLEUTER.
16-
