Een dagje naar Oostzaan
CLICHES
WILLEMSTRAAT 43-45
Segunsgiting van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
12
HET begon in een etablissement in de binnenstad (het
woord perceel smaakt wat wrang in deze) een zij
straat van de Kalverstraat dicht bij het Spui. 1 maar
dat vindt li toch niet.
De bebrilde en gevulde propriétaire maakte een vriende
lijk praatje en vroeg toen onverwacht: ,,Zeg, meneer Dringer,
heeft U geen lust om Zondag eens mee te gaan met de
club, met de bus?"
Nu moet ik te Uwer informatie zeggen, dat mijn goedhar
tigheid spreekwoordelijk is en ik dies lid of donateur ben
van tal van clubs, overigens natuurlijk voornamelijk op cul
tureel gebied. Ik kon dan ook niet thuisbrengen waarover
men het had, doch accepteerde de vriendelijke uitnodiging,
het wat onheus vindend om uitleg te vragen. „Of mijn
vrouw ook mee mocht?" „Natuurlijk meneer, van harte wel
kom."
Kijk, dat doet een mens weer eens goed; er waren dus
blijkbaar nog clubs, die wat voor hun mensen wilden doen.
Zeer verblijdend. Chique zelfs.
Thuis gekomen, bracht ik de invitatie aan mijn gade over
en ontweek het automatische: „Ik heb niets om aan te trek
ken". (N.B. haar zich gestaag uitbreidende garderobe noopt
ons om elk tweede jaar naar ruimere behuizing om te zien.)
Even was er nog een kleine paleisrevolutie, daar de troon
opvolgster dacht, dat de offerte inclusief nageslacht was. Dit
misverstand werd echter energiek de kop ingedrukt door
financiering van een filmbezoek.
uitje blijkbaar ook maar matig vonden, gezien de zorgelijke
gezichten, nerveuze gebaren en ernstige houding. Echter we
zaten heerlijk in het zonnetje en toen mijn vrouw mij wakker
maakte bleek het te zijn afgelopen.
We schuifelden het wei'tje weer af en dienden blijkbaar
op de bus te wachten. Afleiding genoeg overigens: Eerst een
handige poging tot moord op een autowacht, middels een
auto'tje, welke poging overigens mislukte. De autowaker
bleek ietwat ontstemd en deed hiervan op luide toon den
volke kond terwijl hij trachtte de berijder in de kraag te
vatten. Het werd een leuke rel en ik meen, dat de auto onder
de voet is gelopen.
Dan verscheen er onverwacht een gezet heer van middel
bare leeftijd (bij nadere informatie bleek het een prominent
journalist te zijn op economisch gebied) die plots enige
cijfers uitbrulde, de armen ten hemel hief en uiterst bewe
gelijk werd. Tot mijn niet geringe verbazing bleek dit be
smettelijk te zijn. want om mij heen vond men het nodig de
dikke man na te doen en aller gezichten, zoeven nog licht
mokkend straalden opeens van vreugde. (Overigens zeer
onefficiënt als middel van voortbewegen). Mogelijk het
stamhoofd dacht ik die de strijbare mannen oproept, of
de voorganger die zijn gemeente tot het middaggebed op
wekt, of toch nog de boerendansen tot afscheid? Doch neen,
het bleek dat juist mijn busgenoten zich met ijver aan de
orgie overgaven.
Zonderling bedrijf; nog zonderlinger echter toen ik mijzelf
erop betrapte de ritus te volgen.
De afspraak was „de Wandelweg". Inderdaad vonden we
daar een bus, waar een heer van vriendelijke allure ons
verzocht plaats te nemen. Uit de gesprekken rondom mij,
maakte ik op dat het reisdoel Oostzaan was. Vreemd, wat
daar te doen? Mogelijk wat pitoreske geveltjes of boeren
dansen? Enfin, het zou wel genoegelijk zijn, filosofeerde ik.
Eerste halte bleek het Leidseplein te zijn en als een flits
schoot het door me heen; „Zeer elegant, dat men de men
sen eerst nog een kopje koffie bij Americain aanbiedt."
Doch neen, het bleek dat een passagier moest worden opge
nomen en wel mijn bebrilde uitnodiger.
Wij knikten elkaar eens vriendelijk toe en „wel meneer
Dringer, een toegangskaartje voor Mevrouw?" vroeg hij Ik
accepteerde gaarne en vond het zeer charmant. „Dan krijg
ik 4,50 van U", zong hij. 3,50 voor de bus en 1,
voor het kaartje." Ik dacht natuurlijk dat dit een mopje was
en glimlachte vrolijk, doch tot mijn ontstemming bleek het
ernst te zijn.
Kijk eens, dat deze heer de Sabbat niet voorbij kan laten
gaan zonder zijn aardse bezittingen in omvang te doen toe
nemen, daar heb ik vrede mee, doch op deze wijze is het
schier onzedelijk. (Per rit houdt hij een bus over!)
Er zat niet anders op dan de 4,50 af te dragen, welke
de exploitant al meesmuilend in zijn omvangrijk vest deed
glijden. De rest van de rit heb ik gemokt.
We werden weer aan boord gelaten. Ik nam me nu ten
stelligste voor geen cent meer te betalen. Wat bliksem, het
was nu welletjes en ik zou vastberaden weigeren. Echter,
ik had mij voor niets opgewonden want de exploitant taalde
niet naar geld. Het omvangrijk vest was blijkbaar vol.
Alleen op het Leidseplein aangekomen, kon hij zich blijk
baar weer niet ten volle beheersen. Een passagier had blijk
baar getracht zonder 'betalen weg te komen (mijn sympathie
had hij) hetgeen hem niet gelukte. Toen volgde er een weer
zinwekkend gescharrel met geld dat angstig veel aan zwarte
handel deed denken en zeker ieder voorbijkomend ordebe
waarder had genoopt ons de weg naar Veenhuizen voor te
bereiden. Het liep goed af gelukkig.
„Of we een alcoholische versnapering bliefden?" „Gaarne,"
hoewel de ervaring me reeds had geleerd dat men het in
deze kringen oirbaar dacht, de invité's zelf te doen betalen.
Hetgeen klopte. Overigens was de avond zeer gezellig voor
zover ik me kan herinneren.
Het noodlot wilde dat ik naast de bewegelijke journalistieke
heer kwam te zitten, die me prompt strikte voor „een stukkie
in de Schakel."
Een vreemde dag. I. N. DRINGER.
P.S. De hierboven omschreven personen zijn volkomen
fictief. Iedere mogelijke gelijkenis met clubleden is toevallig.
In Oostzaan werden wij er uit gelaten en werd ik een
wei'tje ingedrongen, nadat men eerst alweer een gulden had
afgenomen.
Hier dus zeker de klompendans?, doch neen, ik bleek mij
te vergissen, want een aantal jongelieden ging de wei in en
begon een balspel te beoefenen. (Vraagt U er mij niet over,
want de bedoeling is mij ten enenmale ontgaan).
Waar dit eentonig werd, bekeek ik de omstanders eens
nader. Hier waren duidelijk de ingeborenen en de stedelin
gen te onderkennen en het opmerkelijke was, dat waar de
eersten rustig bleken te genieten, mijn mede-buspatiënten het
0
