CLICHES
Van de Elftalcommissie
Schrikkeldag
WILLEMSTRAAT 43-45
)3egunstiging van onze J3dverteerders. houdt de Schakel in stand.
VEEL is er weer veranderd sinds onze eerste woorden
in de vorige Schakel! De positie is zelfs voort
durend zoveel veranderd, dat de redactie dit num
mer vertraagde.
Wij weten het maar al te goed: 7 verliespunten achter, 1
punt voor, weer 1 punt achter, vervolgens gelijk met
Z.V.V. na 19 wedstrijden en waarachtig ook na 20 wed
strijden gelijk geëindigd met 13 winstpunten Het lijkt ons
een beste oplossing, want nu kunnen Z.V.V. en A.r.L,.
onderling zonder invloeden van buitenaf (waarover oh
zoveel gepraat werd en T.O.G. het tegenbewijs zo uitste
kend heeft geleverd) uitmaken, wie degradatiewedstrijden
zal moeten spelen.
Het is onze taak hier niet om de zes gespeelde wedstrijden
de revue te laten passeren. Wij hebben een team, waar
over wij tevreden mogen zijn onder de huidige omstan
digheden. Thans is toch gebleken, dat, indien wij 20 wed
strijden hadden gespeeld met dezelfde puntenverhouding als
in de laatste zes wedstrijden wij kampioen waren geweest!
Pech? Noodlot? Neen, de oude beproefde eigenschappen:
een dosis technische kennis, tactiek, training, wil en door
zettingsvermogen.
Trouwens, het verschil tussen een mooi resultaat en een
slecht resultaat in een competitie kemt b.v. voor ons dit
seizoen practisch daarop neer, dat indien onze voorhoede 1,
ja slechts zegge één goal per wedstrijd meer had gescoord
en onze achterhoede per match één, ja inderdaad slechts
é?p doelpunt minder tegen zich laten scoren wij bovenaan
of practisch boven aan hadden gestaan. Voor puzzelaars,
b.v. onze eminente dichter en Schakel-medewerker B. S. Ie
Marché wel interessant om de juistheid van deze mede
deling te toetsen, aan de hand van de 20 gespeelde wed
strijden.
Nu rest ons de beslissing op neutraal terrein. Er werd te
gen Z.V.V. uit gelijk gespeeld en thuis (de sleutelwedstrijd
van het seizoen, mijne Heren!) verloren met 21, dus rest
ons voor de Balans nog een overwinning. Heel A.F.C., heel
de voetbalwereld in Nederland, onze varende, vliegende en
overzeese vrienden, alles leeft mee, hoopt, hoopt en ver
trouwt op de verlossende score.
En ons tweede? Hier demonstreert zich nog sterker ons
gebrek aan voorhoedespelers, de resultaten van verschillende
wedstrijden in de laatste tijd (gelijk tegen Blauw Wit 2,
Haarlem 2, Spartaan 2 en D.W.V. 2, met de oneven goal
verloren van Ajax 2 en Z.F.C. 2) zijn gerust behoorlijk te
noemen, gezien ook dat voor het eerste, qua invallers, niets
geriskeerd mag worden. En toch: wij E.C. hadden van dit
elftal (de goeden niet te na gesproken) een trouwere op
komst op de training verwacht. Nog is ons lot niet bezegeld.
Nog kan er een uitweg gevonden worden, maar dan dienen
de drie laatste wedstrijden veel punten op te leveren.
Spelers, gij ziet bij het eerste, dat er veel kan gebeuren en
van jullie wordt verwacht, dat een ieder zich in de resteren
de wedstrijden tot het uiterste geeft, zich een opoffering ge
troost, (wij moeten het als Commissie ook dikwijls!) om de
fatale plaats te ontgaan. Eens werd in 1937 de promotie met
één onzer tegenwoordige E.C.-leden als mede-speler naar de
Reserve eerste klasse bereikt. Het zou wel zeer verdrietig
zijn indien juist in dit seizoen deze promotie weer te niet
werd gedaan.
Het derde, aanvankelijk vrij zorgeloos, zag zich voor
steeds groter problemen geplaatst, ook al ten gevolge van
de inspanning der hogere elftallen. Van dit elftal bewerk
ten twee leden der tegenwoordige E.C. de promotie in
1938, dus ook hier zou het onaangenaam zijn als nu de
gradatie zou moeten volgen. Over het algemeen houden
ook hier de achterhoede en halflinie zich goed, maar ae
voorhoede is het zorgenkind der E.C. Evenals bij het tweede
zijn door dit elftal 17 wedstrijden gespeeld en 10 punten
behaald (dus in beide gevallen nog niet slechter dan het
eerste), maar tegenover de concurrentie zijn de kansen van
het derde beter dan van het tweede. Moge een ieder be
seffen dat de schande van degradatie met drie elftallen ons
bespaard moet blijven.
Het vierde moet door nood der omstandigheden door
ons als E.C. vrij sterk verwaarloosd worden, een toestand,
die voor het volgend jaar niet zo kan blijven. Theo van
Emden en Hans Galavazi hebben hier echter gezorgd, dat
de gang erin is gebleven en dat men langzamerhand op
een behoorlijk seizoen terug kan zien. Wij hebben spelers
en aanvoerders met frisse geest en initiatief nodig om de
A.F.C.-kleuren hoog te houden.
Resumerende: veel zorgen met verschillende lichtpunten,
al was het alleen maar het feit, dat Zondag 14 Maart
eerste, tweede en derde gelijk speelden en het vierde won.
Dus den Zondag zonder nederlagen voor onze vier
K.N.V.B.-elftallen: een ongekend verschijnsel dit seizoen.
En nu de eindspurt als het kan zonder en als het moet in
een enkel geval met degradatiewedstrijden. De laatste
loodjes!!!
HET geheel was raar en het bleef raar!
Je was in Amersfoort en toch was je bij A.F.C.,
het leek wel een thuiswedstrijd en als het terrein niet
zo stuiterig was geweest en die rare rode bal niet
gevuld was geweest met dobbelsteentjes, hadden we nog
gewonnen ook. Maar per abuis was de tegenpartij beter
dan wij, hetgeen ik eigenlijk niet als een gastheerlijke hou
ding kan kwalificeren. Doordat wij als een sprinkhanen
plaag het terrein en de tribunes bevolkten, hadden ze toch
wel onze bedoeling kunnen vatten, dat wij wilden winnen
en waarom deden ze dan zo krenterig?
Ik zal wel uitkijken om iets over „voetbal te schrijven,
daar heb ik mijn personeel voor. Trouwens, de perschef
heeft een standaard-boekje en naar believen neemt hij b.v.
Verslag „7B" of „3A" en dat laat hij plaatsen en strijkt zijn
honorarium op. Ik kan dit gerust neerschrijven, want
Cheffie-himself leest nooit de Schakel; verbeeld je, hij die
enzin nog lezen ook, die hij anderen laat schrijven!
Het was naar genoeg, maar we verloren dus met 30,
ofschoon er geen vergadering uitgekreten werd deze keer
Elf nieuwe spelers waren er niet, dus ook dat bleet bij het
oude Het zij zo, ook ik houd niet van veranderen. Hoe
wel, op Schrikkeldag moet de schijn wel tegen mij geweest
zijn, maar ik kan niet helpen, wanneer ik paedagogische
stunts aan het uithalen ben, dat dan maar meteen gedacht
wordt, dat ik met boter op het hoofd loop! Neen, ik wist
niet, dat een vrouw op Schrikkeldag zoveel verplichtingen
