van óRukke cluBhuizen en glibberige paden
HELTA
onze feilen
ALBUMS
Ï3egunstiging van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
'l I ET was rust bij het
Jf eerste eijftal. Het was
er bij Pijl zoo druk als
in de Bijenkorf twee
dagen voor Sinterklaas. Voor
hen, die deze vergelijking wat
„mank" beoordeelen, zij mede
gedeeld, dat wij hier spreken
van vóór den oorlog. Met een
weinig dringen en wat vin
nige elleboogstooten had ik
mijn slanke lijf naar het buffet
weten te dirigeeren, hetgeen op enkele losse knoopen en een
blauw aangeloopen scheen wonderwel gelukte. Eenmaal een
staanplaats veroverd (want Juniores en adspiranten zijn
natuurlijk moe en zitten) hoor je ongezouten nieuwigheden be
treffende spel en leiding. Onze Redacteur Jo Wijnand bad
zich los weten te maken van zijn drukke beslommeringen en
tusschen twee slokken van zijn kop soep, die bij Pijl altijd
voortreffelijk is, liet hij mij een berichtje zien uit een krant.
Nu is een berichtje uit een krant vaak vrij tendentieus (vaak
is overdreven Red.) doch bij het lezen van dit stukje moet
ik bepaald met mijn oogen hebben geknipperd, want het was
om de koude rillingen over je rug te krijgen. Net zooals je
vroeger op school had, als er iemand ijverig met een griffel
op een lei kraste. Want wat was er gebeurd? In Argentinië,
gelukkig een behoorlijk eind hier vandaan, had het publiek,
na afloop van een voetbalwedstrijd, den scheidsrechter een
„pak ros" verkocht, dat de man bijkans was gelyncht. En
zijn auto hadden zij maar in brand gestoken!!
Met een zekere angst gingen mijn gedachten uit naar het
hare en fiere Corps onzer Nederlandsche Arbiters. Zou
me. hen ook op den duurMet weemoed denk ik
an aan figuren als Horn en zco. Doch laten wij niet al te
pessimistisch zijn. De Hollandsche volksaard en het Hol-
landsche temperament verschillen mijlen met dat van Argen
tijnenal zag ik dezen zelfden dag een heer op leeftijd zich
afschuwelijk vergrijpen aan een lies en een dijbeen van twee
tegenstanders. Natuurlijk kan zoo'n geval op een uitzonde
ring of een vergissing berusten. Zoo n woest en onzinnig
sportkameraad kan de nazaat wel eens zijn van heel verre
voorouders, die als verstekelingen in de de schepen der Noor
mannen meegingen, maar wij zitten er mee en moeten trachten
zoo'n knaap in bedwang te houden.
Nee, dan houden onze Veteranen er gezondere principes
op na. Met een zekere trots kan ik dit thans schrijven,
want ik heb dit aan den lijve medegemaakt. Hun tegenspel
is fair en het is daarom, dat ik mij in dien wedstrijd niet ge
heel gegeven heb, anders was de uitslag wel eenigszins
anders geweest.
Met smaak zag ik dien dag Piet Bos, Nico Neseker, Bouke
Dorenbos, Arie Waayer en Willem Dijkhuis o.a. aan het
werk. En met leedwezen dacht ik terug aan den tijd. dat wij
's Zondagsochtends, liefst een paar treinen te vroeg, met hef
eerste elftal Noord-Holland introkken, daar heele dorpen en
kleine stadjes op stelten zetten en zoo dezen dag immer tot
een feestdag maakten. Gewonnen of verloren!! Toen wij
eens den Helder verlieten, ontlokte dit een poëtisch A.F.C.-er
het fraaie lied van: O. heerlijk Nieuwe Diep, ik wou, dat je
maar onder water liep.
De heer Broeksmit heeft dan met zijn onlangs voor onze
Schakel gewrochte stukje volkomen gelijk: wij willen lachende
en opgeruimde gezichten, wij willen, met jongens voetbal
len. die blij zijn. dat zij A.F.C.-er zijn.
Tenslotte nog dit: Heeft U al eens een avond meegemaakt,
wanneer de Schakel in elkaar wordt gedraaid? Ik overleefde
eens als gast zoo'n voorstelling. Als je niet beter wist. dan
zou je veronderstellen, dat deze Heeren iederen keer een
ontzettende „mot" met elkaar hebben. Integendeel. De stem
ming is er steeds ongeloofelijk best. Alleen wil men vaak
allemaal tegelijk praten en dat gaat minder best. Jo
Wijnand, als de pleegvader, weet er echter op een gegeven
moment de orde weer in te brengen en zoo zijn dan meestal
tegen een nachtelijk uur de partijen het geheel of in het
geheel niet eens. Doch de vriendschap lijdt er niet onder.
Als geregeld schrijver voor de Schakel beleefde ik den
laatsten keer een verschrikkelijke teleurstelling. Ik had ge
schreven over een zeker spelsysteem en dat hoort niet in ons
clubblad thuis werd mij gezegd. Ik deelde Jo Wijnand mede,
dat ik dan maar als medewerker dacht te capituleeren, maar
Jo zei mij, dat ik dat niet moest doenhet pad van een
„journalist is vaak glibberig.
En omdat wij allen sportief zijn, wil ik niet onderdoen en
zette mij wederom aan de schrijfmachine.
Want „de Jhr" heeft een verbazende hekel aan ruzietjes.
Jhr VAN ROSSEM DE GAULIN.
r
voor Jubilea, Receptie, Foto's e.d.
OOK UIT LEDER!
Keizersgr. 594, tel. 37463 j
/N meerdere wedstrijden, welke we den laatsten tijd
zagen, zoowel van onze senioren- als jeugdelftallen en
speciaal wel de junioren, viel ons eenzelfde verschijn
sel op: Het ontbreekt de spelers op enkele uitzonderin
gen na niet aan ijver en voortvarendheid. Maar bij den
ijver waarmede men speelt, gaat dikwijls het overleg ver
loren.
Men doorbreekt daardoor de combinatie: Vaardigheid, IJver
en Verstand. En die combinatie moeten wij juist hand
haven!
Wanneer enthousiasme tot gevolg heeft uitschakeling van
het overleg, dan bereiken we met dat enthousiasme niet wat
juist het belangrijke gevolg kan zijn van een „beheerscht
enthousiasme
19
