m
Van bobbeltjes en paling
/^T^\ i ijsman hong over het hekje en keek naar de
I J bobbeltjes, d.w.z. hij kéék er wel naar, maar
l.ij zag ze niet meer, hij was er aan gewend.
Hij deponeerde alleen regelmatig, net als alle
Volendammers, groot en klein, met een strakke
ferme spè.t een hoeveelheid speeksel in het kennelijk
daarvoor om het voetbalveld gegraven gootje.
Na elke door de Volendammers gemiste kans
werd er verwoed gespèt, community-spuwing.
Maar we hadden het over den ijsman. Ik vond
dat hij een goeden, niet al te chauvinistischen kijk
op het gepleegde spel had. Voor een ooggetuige-
verslag wende men zich dus tot hem. Ik weet
alléén dat er hobbeltjes waren. De Volendammers
verschuilden zich steeds achter een berg, en wacht
ten tot de bal via een anderen berg. naar hen toe
kwam hobbelen, waarna ze hem rustig over den
volgenden berg heen wipten. De A.F.C. ers daar
entegen renden dapper en vol vuur alle bergen op
en af en hielden dat nogal aardig vol ook. Er was
er nou niet één bij het elftal die geen bergen werk
verzette, zelfs mijn man werkte voor twee, d.w.z.
voor twee clubs. Hij knalde in een spannen-spuws
den bal ait en in het doel. (En hij betaalt niet eens
contributie aan Volendam). Ik bestelde maar vast
,,de drie eerste ijsjes na den wedstrijd bij den
hangenden ijsman, ik had ze noodig
Maar er zijn meer rare dingen. Onze internatio
naal Pierre Eskes, die Woensdag daarop in Zwit
serland moest uitkomen, poogde zich te acclimati-
seeren door met een zeer bultigen rugzak (kinder
maat) en een Alpenhoedje op, rond te huppelen.
Otto was sensatie No, 1De bezienswaardigheden
VolendamAmsterdam stonden daardoor 11.
Toen vroegen de Volendamsters of wij hun oud
ste binnenhuis wilden bezichtigen, maar aangezien
wij geen tegenprestaties konden leveren, zijn wij
hierop niet ingegaan.
Een van de dames wist met haar oogenstift kun
stig in haar schetsboek te plamuren, alleen hadden
de poppetjes allemaal geen gezichten, want de
Volendammertjes waren te bleu, of ze poseeren
alleen voor buitenlandsche valutla.
W4j hebben allemaal geposeerd in Volendamsch
costuum (we dachten origineel te zijn), en het was
een gegiegel en gekonkel met bergen klompen,
broeken, rokken en verdere attributen. Maar het
leek natuurlijk nergens naar, er zijn slechts enkele
uitverkorenen, die een werkelijk Volendamsch type
kunnen uitbeelden, Otto Sterman b.v.
Op den terugweg, na een mysterieus borreltje
bij Spaander, gingen we in optocht op zoek naar
Paling. Dames waren in druk gesprek over het ar
tikel kousen en plots waren alle mannen finaal ver
dwenen.
Na vernuftig vrouwelijk speurderswerk op den
drukken dijk trokken we het sterke geslacht uit een
pietepeuterig huisje, waar ze zeer droefgeestig uit
te voorschijn kwamen en bijna huilende verklaarden
dat binnen feest was en dat ze allemaal een ge
bakje hadden gekregen. We snapten er niets van
en zullen er ook wel nooit achter komen. Wie heeft
er op zoo n genoegelijken dag ooit een verstandig
woord uit een A.F.C.'er gekregen? Ik niet. Maar
paling was er, en hoe! En die was niet vergiftigd,
want de eindstand Volendam 2A.F.C. 4 was
33.
-EEN AANGETROUWDE.
5 en 6 blijkbaar geen nieuws!
ONZE onvolprezen en hardwerkende Sub-com
missie A is er in geslaagd nieuw leven in ons
bloedarmoedige zevende team van het vorige
jaar te brengen en het is prettig te kunnen consta-
teeren, dat zij succes met hun werk hebben.
29 September werd gestart met een thuiswed
strijd tegen T.O.G. 5, ons elftal versterkt met
Ouwe Dis" die menigen jongeren speler een lesje
in vitaliteit gaf; hij toonde zich zeer productief door
5 doelpunten te scoren, terwijl de T.O.G.-menschen
slechts twee maal ons heiligdom wisten te door
boren.
Hoe jammer was het daarom, dat ons goede be
gin op 6 October niet kon worden voortgezet, door
dat wij slechts met acht spelers in de Meer ver
schenen om Schinkelhaven te bekampen.
Tot de rust hield ons achttal heldhaftig stond en
hoewel bovendien nog tegen een sterken wind werd
gespeeld, stonden wij slechts met 10 achter, het
einde kwam echter met een 30 nederlaag die met
een volledig elftal zeker onnoodig geweest was.
20 October prachtig weer en dus12 spe
lers in den vroegen ochtend aan het Willemspark
stationnetje besloten hun huid zoo duur mogelijk
te verkoopen tegen Uithoorn III. Zou de beruchte
Jan Salie-geest dan toch uit ons zevende verdwenen
zijn? Ja, dat heeft deze wedstrijd tegen een veel
)3egunstiging van onze Jddvsrteerders, houdt de Schabel in stand
RW
