the game.
Your cl ui) lias lost
PIET GLAUDEMANS
Teehening van de maand
DAT was het telegram dat ik op Zondag 21
Juli bij mijn aankomst te Londen vond.
Visioenen! Al het werk, alle inspanning, alle
vreugde voorbij. Het was mooi dit seizoen, zoo
mooi als het in tientallen jaren niet is geweest,
rijk aan spanning en toch ten slotte de desillusie.
Willy Brusse zei het eens zoo kernachtig als
volgt. Je trekt elk jaar September weer naar den
Wandelweg en zoo omstreeks Januari, in den tijd
van den clubverjaardag, is de ontgoocheling
voor het seizoen er weer. Zoo leek het ook dit
jaar, doch het werd anders en toch ten slotte in
Juli te moeten constateeren: het doel niet bereikt.
Wij gaan weer moedig verder, want luidt een be
kend gezegde niet als volgt:
,,Denk ja van alle dingen, weest niet pessimis
tisch, onderneemt elk ding, zoo het met neen uit
komt, verdrijft dan het gevoel van tegenslag, zoo
het ja is, valt het dubbel mee.''
Twee vrienden, twee buren, twee clubgenooten,
het zijn steeds dezelfde twee menschen, gaan
ieder direct na A.F.C.—'t Gooi een richting heen,
de één voor vacantie, de ander voor zaken, doch
beiden zullen ze de big-match T.O.G.—A.F.C.
missen, de één is pessimistisch, de ander optimis
tisch; de eerste heeft gelijk gekregen. Hij pikte den
uitslag op de radio, terwijl de optimist toevallig
dien bewusten Zaterdagavond tusschen 7 en 9
uur in een restauratiewagen zat onderweg van
Oost-Frankrijk naar Parijs. Het geluk leek me
gunstig: ik had een gezelligen dischgenoot en om
9 uur kijk ik weer op mijn horloge en vertel het
een en ander van den grooten strijd van mijn
club, dat tegen mijn verwachting in die wedstrijd
is vastgesteld op 20 Juli in plaats van op 27 Juli,
den dag van mijn thuiskomst. De gargon pas
seert en ik vraag of er wijn is; antwoord geen
wijn, geen likeur, doch wel champagne. De prijs
valt mee (dit ter verantwoording tegenover de
Nederlandsche Staat in verband met de deviezen)
en ik drink met mijn dischgenoot op het succes
van mijn club. Ik zal wel de eenige in A.F.C. ge
weest zijn die een flesch champagne heb genoten
opde nederlaag zooals achteraf bleek!! De
pessimisten kregen gelijk en de optimisten onge
lijk.
Zondagmorgen nog steeds geen uitslag; voort gaat
de reis via Amiens, Abbeville, Boulogne. Calais;
de herinnering aan Augustus 1944 komt op toen
na Caen het front bij Abbeville nog even stokte;
overal veel, heel veel schade, ja wij waren het
niet alleen. Alle volken bloedden.
Calais, de oorlogsherinneringen liggen volop voor
Door vacantie van onzen teelcenaar, was liet
helaas niet mogelijk in dit nummer de teeke-
ning van de maand te plaatsen.
REDACTIE.
het oog, een uurtfe later is Dover in zicht met zijn
krijtrotsen, het machtige Old England, dat ik in
9 jaar niet gezien heb. Op het eerste gezicht is
Dover onaangetast, doch uit den trein zie ik toch
ook wel, dat de schadfe lang niet malsch is.
Daar nadert Londen; dat Londen dat zooveel op
onze lippen is geweest, dat lange jaren onze richt
snoer was. Ze hebben hun best gedaan die En-
gelschen; de wonden die in 1940-'41 en door
de V 1 en V 2 geslagen zijn, zijn diep, maar Lon
den is één geheel gebleven ondanks dat op veel,
heel veel punten huis of huizen ontbreken. Het
puin is opgeruimd; de herinnering aan dit leed is
droevig.
Via een queue voor een taxi kom ik in mijn hotel:
een telegram is daar dien Zondagavond: ,,Your
club has lost the game". Geen uitslag, dat geeft
te denken. Onze le elftallers hebben gestreden,
met eere: wij zijn aan de poort geweest en kon
den niet binnenkomen. Jammer, heel jammer,
maar de tegenslag kan ons slechts sterken, want
in den loop der jaren weet men, dat de strijd een
eeuwigdurende is. Op Maandag een brief van
mijn 'vrouw met het ooggetuigenverslag50
EX-SPELER.
52138
NIEUWE WEG 13 AMSTERDAM O
TELEFOON:
13
