REDACTIE-ADRESB.P.Bonkink, CzPeterstraat 16, Amsterdam C.
Wekel.Uitgave der A.E.C. 12 October 1939» 18© Jaargang No.6.
316
VAN WEEK TOT WEEK
®®©0©®®®®®©®©©®®®©®®©
Het heeft gisteren heel wat moeite gekost om onze uitgesproken, veld-
meerderheid tegen den 3Hen klasser Beverwijk in doelpunten uit te drukken.
Dat dit slechts met een "odd goal" gelukte, is een compliment voor de ver
dediging der Beverwijkers met hun keeper aan het hoofd. Aan den anderen
kant beteekent het een nuttige les voor ons elftal, nuttig indien men er
eens over nadenkt, waaraan toch feitelijk dat uitblijven der doelpunten te
wijten is.
Bijna 80 minuten zal onze voorhoede op het doel der tegenpartij, waar
een trapvast stelletje achterspelers van iedere aarzeling gebruik maakte
om den bal onmiddellijk weg te werken.
In de eerste helft bleven bij de voortdurende aanvallen onze binnen-
spelers steeds ver achter de overige voorwaartsen opereeren, met als ge
volg, dat als er een voorzet voor doel belandde, de kleine Jacobs alléén
moest probeeren daarvan gebruik te maken, hetwelk ondanks zijn ongekende
moed en enthousiasme een vrijwel hopelooze taak scheen. Onder zulke omstan
digheden is het beter tenminste met A aanvallers in de eerste lijn te spe
len. In ieder geval is het noodig, dat de binnenspelers, indien de bal
door de vleugelspelers wordt opgebracht, meeloopen en een positie kiezen,
waarin hun de bal kan worden teruggespeeld.
'Wanneer onze spelers werkelijk de moeite nemen hierover eens rustig
na te denken en hun eigen spel critisch beschouwen, dan kunnen al die te
kortkomingen van zelf verbeterd worden.
Op het oogenblik is het fataal, dat onze spelers, zoowel tegen Bloe-
mendaal als Beverwijk, -misschien onbewust- met het gevoel spelen van "we
kunnen ze wel hebben". Dit leidt tot te ver doorgevoerd individueel spel.
Men ziet ze een mannetje passeeren, misschien nog een mannetje, maar dan
komt onherroepelijk No.3 en maakt aan dat spelletje een einde, waardoor al
le krachtsinspanning voor niets is geweest en de medespelers voor "piet
snot" hebben geloopen. Een logisch, alhoewel foutief, gevolg van een en an
der is, dat verschillende spelers als aan den grond genageld blijven staan,
inplaats van tijdig positie te kiezen.
Men moet er steeds weer op hameren, dat vlug afgeven en snel positie
kiezen de grondslagen zijn, waarop wij succes kunnen hebben. Verleden jaar
waren we zoo aardig opweg in de toepassing dezer beginselen. Wanneer we
door de kwaliteit der tegenpartijen weer in de oude fouten terugvallen, dan
Zijn we straks hard achteropgeraakt wanneer we weer in de normale 2e klasse
normale tegenstanders te bestrijden krijgen.
Wanneer deze regels verschijnen, dan zal het Bestuur van den KNVB reed
over het protest der tweede klassers tegen onnoodige vermenging en degra
datie en over den rechtvaardigen eisch tot terugkeer tot normale indeelin
gen hebben beslist. Op het moment weiger ik nog aan te nemen, dat men aan
deze -trouwens door de geheele publieke opinie onderschreven- billijken
