'Wat ieder A. F. C.~er behoort te weten.
Onze reserves gepromoveerd.
Ons tweede weer in de reserve eerste
klas! Wat een vreugde bij spelers en sup
porters toen dat boogballetje van aanvoer
der van Nek enkele minuten voor het einde
aan alle angstige spanning en onzekerheid
een einde maakte, daar de overwinning ons
toen niet meer kon ontgaan. (Men weet dat
bij een gelijk spel Gooi 2 ware gepromo
veerd!) Wat een voldoening voor Jaap
van Nek, die toen het 2de na 4 wedstrij
den onderaan bengelde, de leiding op zich
nam, het elftal van overwinning naar over
winning voerde, nu in den laatsten promo
tiewedstrijd zelf het beslissende goaltje
scoorde en daarmee de kroon zette op zijn
werk en dat van zijn elftal.
Hoe hebben wij aan den kant anders in
spanning gezeten of beter gezegd, gestaan.
De Gooiers immers trokken direct flink van
leer, maar na een kwartiertje werd het ons
duidelijk, dat de backs Lohof en Breedveld
hun mannetje voortreffelijk stonden. Lohof
speelde zijn bekende soliede spelletje, ter
wijl Breedveld ons aan zijn beste dagen her
innerde. Door zijn routine wist hij in vele
gevaarlijke situaties redding te brengen.
Hermsen als spil, zwoegde weer onvermoeid
en met succes, zoodat we langzaam aan het
geruststellende gevoel kregen, dat het zon
der onverwachte tegenslagen aan onze ver
dediging niet zou liggen, indien het begeer
de doel niet werd bereikt. Maar ook de
rest van het elftal werkte hard. Men had
goed begrepen, dat op dit harde, droge en
ongelijke veld de lichte levendige bal zoo
veel mogelijk ineens moest worden ge
speeld. Zoo kwam er natuurlijk tevens tem
po en vaart in het geheele elftal, hetgeen
nadat de eerste druk der Gooiers met goed
gevolg was weerstaan, onze jongens voort
durend in het offensief deed blijven. Daar
een gelijk spel noodlottig zou wezen, was er
maar één doel: goals maken! Kort voor de
rust boekte Daan Uiterwijk den eersten
treffer. Rust 0—1.
Wij aan den kant waren er ondanks de
vertoonde meerderheid nog lang niet ge
rust op: We hebben al zoo dikwijls op het
laatste oogenblik tegenslagen te incasseeren
gekregen, zouden we thans weer voor een
bittere teleurstelling komen te staan? Tot
onze groote vreugde en voldoening gingen
Jaap en zijn mannen weer onmiddellijk tot
den aanval over. Een strafschop wegens
hands scheen ons de kans op versteviging
van onzen voorsprong te geven, maar de
deklat keerde het schot. Gelukkig was er
in het elftal van ontmoediging over dezen
tegenslag geen sprake. Men volhardde in
zijn aanvallende tactiek en bereikte daarmee
ook het doel: uit een goede pas van Jaap
schoot Nieuwkamp no. 2 in het net.
Of het nu kwam doordat 't Gooi er een
schepje oplegde, dan wel dat onze verdedi
ging instinctmatig door achterblijven dezen
voorsprong van 2—0 trachtte te consolidee-
ren, we werden in het defensief gedrongen.
Het werd angstig rommelig en inderdaad
maakte 't Gooi een tegenpunt. Weer die
angst, dat het ondanks ons uitgesproken
beter spel nog zou misloopen. Het elftal
voelde blijkbaar de dreiging van den fata
len gelijkmaker, want men ging met alle
enthousiasme weer opnieuw voor de goals.
Goed gesteund door de opdringende mid
denlinie kon de voorhoede aanval op aan
val ondernemen. Onder dien voortdurenden
druk begonnen de Gooibacks teekenen van
verslapping te geven. De Gooische keeper
kreeg het hard te verantwoorden, doch wist
l.eer op keer uitstekend te redden. Wat
kropen die minuten langzaam voort! Steeds
vlugger, naar mate we het reserve eerste-
klasse-schap voelden naderen, werden de
horloges geraadpleegd, totdat dat boogbal
letje van den aanvoerder de blijde bevrij
ding uit die akelige spanning bracht! Ons
tweede had het doel bereikt!
We weten het, onze sport, onze club heeft
ons reeds zooveel vreugde bezorgd. Deze dag
was er weer een om in dankbare herinnering
te bewaren. Wat waren spelers en suppor
ters opgetogen, toen we na afloop het veld
in snelden, om Jaap van Nek, die zulk een
groot aandeel in deze promotie heeft gehad,
te feliciteeren. Uitermate prettig deed het
aan, dat ook de verliezers voor wie deze
nederlaag toch een enorme teleurstelling
moest beteekenen ondanks de harde mo
menten, welke in dezen vinnigen kamp be
grijpelijkerwijze niet waren uitgebleven, spon
taan ons elftal geluk wenschten en een der
Gooi-Bestuurders onzen aanvoerder bloemen
aanbood. Deze geste van het Gooi-elftal be
vestigde weer, wat ik laatst geschreven
heb, nl. dat de meeste animositeit gekweekt
A.F.C.'ers, begunstigt onze adverteerders!
3
