smalle veld met vrij hoog gras daarmee
geen resultaat zou kunnen bereiken, men
toch in deze foutieve speelwijze bleef vol
harden. Bovendien werd al steeds weer veel
te veel in het midden gespeeld, waar Lun-
gen onder soliede bewaking stond. Toen de
2de helft met een 21 achterstand inging,
was er nog niets verloren. Men bleef ech
ter in gebreke zich aan de omstandigheden
aan te passen en de tegenpartij met dezelfde
middelen te bestrijden, waarmede zij blijk
baar op dit veld succes had. Naarmate de
Kennemers de kans op de overwinning
voelden stijgen, werd hun spel ook vrijer
en beter en toen was er geen houden meer
aan.
Nu moge het waar zijn, dat de afwezig
heid van Roelof van Nek erg werd gevoeld,
als verontschuldiging mag dit zeker niet
gelden. Het was niet noodig geweest van
deze ploeg te verliezen, indien men zich de
verhoudingen in het veld maar beter had
gerealiseerd.
Betreurenswaardig was het, dat Dissel
koen, die door zijn plaats in het den laatsten
tijd door ons gevolgde systeem zulk een
verantwoordelijke rol te vervullen heeft,
deze verantwoordelijkheid blijkbaar niet be
seft en niet fit in het veld kwam. Hij heeft
daarmede zijn vereeniging en zijn kamera
den een slechten dienst bewezen, hetgeen
aan het eind van het seizoen wel eens kon
blijken van grooten invloed te zijn geweest.
Het is nu eenmaal voor ons elftal van het
grootste belang, dat het contact met onze
voorhoede blijft gehandhaafd. Van de bin-
nenspelers wordt verwacht, dat zij in de
eerste plaats dit contact onderhouden. Uiter
aard vereischt dit hard werken, dus enthou
siasme, wilskracht en geheel fit zijn.
Gezien de meer dan gewone capaciteiten
van Jaap, was het voor E.C. een spijtig be
sluit, dezen speler naar aanleiding van het
gebeurde te moeten passeeren. Toch werd
dit besluit in het belang der goede zaak ge
nomen. Toen echter in Alkmaar bleek, dat wij
het zonder onze vleugelspelers Nigtevegt en
v. Nek moesten stellen, werd Jaap als
rechtsbuiten opgesteld, op welke ongewone
plaats zijn goede aanleg (uitstekende voor
zetten en een enorme goal), doch vooral
in de 2de helft ook helaas weer zijn gebrek
aan strijdlust, juist op momenten dat het er
op aan komt, duidelijk is gebleken.
De wedstrijd tegen Alcmaria was overi
gens uitermate rijk aan de ons zoo ver
trouwde hartverzwikkingen. Onze 21
voorsprong bij de rust (door v. d. Valk,
wiens optreden lang niet onverdienstelijk
was, en Disselkoen) was niet in overeen
stemming met de betere kwaliteiten, welke
onze tegenstanders in de eerste helft hadden
getoond te bezitten. Onze uitvallen waren
echter steeds gevaarlijk geweest en werden
na de hervatting nog gevaarlijker, omdat
Alcmaria er alles opzette den achterstand
in te halen en daarbij aan Charles meer be
wegingsvrijheid liet. Het duurde dan ook
niet lang of deze maakte daarvan een dank
baar gebruik en wandelde dóór de verde
diging en langs den keeper. Deze 3 1
voorsprong opende plotseling onverwachte
perspectieven, maar was voor Alcmaria aan
leiding er nog een schepje op te gooien. Her
werd dan ook 32 en daarmee werd een
periode ingeluid, waarbij de aanvallen van
doel tot doel golfden en de spanning in en
buiten het veld ten top werd gevoerd. Op
brilliante wijze werd een voorzet door Lun-
gen ingekogeld, waardoor we een pracht
kans op beide punten in handen hadden.
J42). Gerritsen was inmiddels centervoor
gaan spelen. Jammer genoeg werd het pH
van dezen uitstekenden voetballer, die toch
werkelijk niet noodig heeft van unfaire mid
delen gebruik te maken, door allerhand on
gerechtigheden ontsierd. Uit een daarvan
ontstond het 3de tegenpunt, want terwijl
ieder een vrije schop voor ons verwachtte,
liet de Heer Hilbers doorspelen en was het
43. Onze verdediging, welke toch al ze
nuwachtig stond te schutteren, raakte daar
door nog verder van streek en wist den
gelijkmaker niet te voorkomen. (4—4).
Gezien het spelbeeld moesten we vreezen
A.F.C.'ers, begunstigt onze adverteerders!
4
