eventueel falen niet op zich nemen. Juist
het feit, dat hij hiertoe kon besluiten zoo
dicht bij het verlangde doel, bewijst, dat
Focke een buitengewoon goede sportieve
opvatting heeft. Dio Hermens moesten wij
door zijn vertrek naar Indië in Januari reeds
missen, doch wij zijn er allen van overtuigd,
dat hij daar geheel met ons heeft medege
leefd en ons succes ook zijn succes was.
Het „speldje" zal hem dan ook niet ont
gaan!
Het was vanzelfsprekend een groote
drukte in de kleedkamer, aangezien ver
schillende leden de gelegenheid benutten de
„kampioenen" te feliciteeren in de hoop
natuurlijk straks bij Eggers niet vergeten
te worden. Daar werd „uitgebouwd" en een
heelen tijd werd nog gezellig nagepraat en
wij werden door het Bestuur voor een ge
zellige samenkomst op Woensdagavond uit-
genoodigd. Deze werd vanzelfsprekend graag
geaccepteerd en op waarlijk aangename
wijze hebben wij daar in intiemen kring ons
kampioenschap gevierd.
Bij het einde van mijn verslag wil ik te
vens een woord van hulde brengen voor de
wijze waarop Elftalcommissie A er steeds
toe heeft medegewerkt het derde elftal zoo
veel mogelijk ongewijzigd te laten, hetgeen
niet weinig tot ons succes heeft bijgedragen.
Het seizoen is nu afgeloopen, de zomer
sporten kunnen weer beoefend worden en
ik hoop, dat aan het begin van het volgende
seizoen alle spelers (niet alleen van het
derde) zullen blaken van ijver om te zien of
het hun ook niet mogelijk zal zijn een kam
pioenschap te behalen.
EFFEMM.
VERWAAIDE MEMORIES VAN EEN OOGGETUIGE.
De zandstorm woedde op de vlakte,
Ik jaagde op mijn hijgend ros.
'k Had angst dat mijn chapeau verzakte,
De storm die rukt mijn leidsels los.
Windverblind en tandenknarsend
Galoppeer ik langs 'n moordvallei,
Als plotseling, den weg versperrend,
Een troepje roovers sluipt nabij
„Éérst A.F.C. nog zien!! En dan pas
sterven!!"
Ik druk mijn spoor n in des hortsiks buik,
„Wie zal er thans mijn schulden erven?
De roovers loeren achter 'n struik...
„Dekken!! Dekken!!" brult de hoofdman,
Doch ziet... het was de „Hopman" slechts,
Pad-vin-dersH Ach, schrik ik daarvan?
M'n knol die grijnst van links naar rechts.
Ik laat m'n peerd den koers nu richten
Naar de plek waar trouwe vrienden zijn,
Een witte kogel zie 'k soms lichten:
A.F.C. voetbalt in de Maneschijn.
Knaapjes springen, dringen, wringen,
Trappen lustig doorelkaar,
Rare voetbal engerlingen,
Kraken elkaar soms op een haar.
Een commissie zit heel zwaar te denken,
En kient wie ja/nee naar België mag.
Een voetbalvader geeft veel wenken
Aan zijn spruit, die 't toch niet zag.
Overigens tuurt men zwijgend,
Eén zucht van mij veroorzaakt schrik!!
En als 'k me schaam... m'n blikken neigend
Zegt Vader Schaf: „Wat hóórde ik?"
Ik kan niet helpen dat men sufte,
Zelfs een doelpunt zag 't publiek nog niet,
Vóórdat de bal uit 't midden tufte!!
Nou, tóen klapte men subiet!!
Men zag de ballen 't doel in waaien;
Ook geen kunst tegen 3 en 4!!
Vijfmaal mocht hun keeper graaien,
En ons derde ging naar 'n fuif met thee...
Met twee hiep-hoi's is 't spel ten einde,
De jongens rennen naar hun hok,
Omdat dit dierbaar' oord reeds kwijnde,
En men den gevel grondwaarts trok.
De muren lagen reeds beneden,
Alleen de deur die bleef nog staan,
Opdat het elftal (na het kleeden)
Nog èrgens door naar huis kon gaan...
EEN AANGETROUWDE.
A.F.C.-ers begunstigt onze adverteerders!
- 22 -
