spelend een 3—2 overwinning op Swift 2
te behalen, zoodat deze vereeniging nu 4
punten op ons achter staat, terwijl B.F.C. 2
evenveel verliespunten heeft als wij.
De strijd belooft dus wederom zeer span
nend te worden en ik reken er op, dat alle
spelers hun uiterste best zullen doen om het
derde weer kampioen van zijn afdeeling te
maken. EFFEMM.
JUBILEUM-FLITSEN.
'tls afgeloopen! Het ligt achter onzen
rug. Ons veertig-jarig feest, dat in alle een
voud was opgezet, wat tamelijk onopge
merkt voorbij zou gaan. Maar t is grootsch
gelukt, practisch voor de volle 100 en
.opgemerkt" is 't volkomen. Stapels kran
ten en bladen heb ik voor mij liggen, en
hierin allemaal hartelijke en waardeerende
woorden, prettig om te lezen, de oude
A.F.C. is niet vergeten, dat is wel ondub
belzinnig gebleken.
Zeer hooggeachte „Schakel"-redacteur,
mag ik enkele dingen neerpennen, indruk
ken uit de „driedaagsche", welke mij zoo
maar in de gedachte schieten, al is de „Scha
kel" wellicht reeds overvuld van de be
schrijving der feestviering. Ik zeg „zeer
hooggeachte Schakel-redacteur". Geacht heb
ik je altijd, maar nu acht ik je zeer hoog.
Toen ik Donderdagavond 17 Januari rus
tig mijn krantje zat te lezen, legde de post
plotseling vlak voor mijn neus „De' Scha
kel. Toen ben ik even geschrokken. Dat
maakte indruk, dat was in één woord ge
weldig. De aparte „chique" omslag.
Vader Schaf met zijn gemoedelijk uiter
lijk al zijn kinderen feliciteerend, onze
„facies", (ik wist werkelijk niet, dat ik zoo
knap was!) de oergeestige teekeningen van
Lutz (ziet de veteranen „krukken") de
prachtige inhoud, 't was alles goud wat er
blonk. Daar heb je succes mee gehad „zeer
hooggeachte Dat is een mooi bezit, waar
elke goede A.F.C.-er wel uiterst trotsch op
zal zijn.
Van de „Schakel" zat ik zoo bij Eggers,
om het 12 uur te hooren slaan. „Een paar"
zouden het middernachtfeest mee maken,
„een schare" was aanwezig. Prachtige Big-
Ben slagen van Pijl, precies twaalf. Veel
gelukwenschen „They are jolly good fel
lows" voor Schaf en Bernard, vreugde
vuren in de Goudsche pijpen, echte kran
ten-fotografen met veel bliksemlicht, souper
met gebakken bot, een „eere rondje! A.F.C.
was 40 jaar geworden, het feest was inge
luid.
Aan het diner! Die verdraaid gevoelige
speech van Dick Bessem, waarmede hij zijn
schitterend clublied aanbood. t Is zoo uit
mijn hart gegrepen", zeide ons aller vriend,
en als antwoord daarop is het zoo linea
recta in alle A.F.C.-harten binnen gedron
gen. Onze A.F.C.-Revellers op het tooneel.
't Was verrukkelijk en niet valsch. Het da
verend refrein. Galli's bedankspeech aan
Dick, en toennu ik heb nog zelden
iemand zoo zien schrikken. Ik bedoel, toen
Galli Dick het eere-lidmaatschap aanbood.
Als Dick nu juist op iets niet gerekend had,
was 't wel dit. En daarom was 't juist zoo
mooi. De goede kerel was er gewoon kapot
van. Maar verdiend heb je 't, Dick, daar
van zijn wij allemaal overtuigd!
Jan Buys bood zijn meesterwerk aan, zijn
Pauw. liet hij 't Piet Lindner zeggen. De
stille werker Jan heeft de A.F.C. weer iets
prachtigs geoffreerd, een apart kunstwerk,
wat voor de club een waardevol bezit is.
De verrassing van St. Nicolaas, die Schaf
van de boot ging halen! Eén van die aparte
momenten die je niet vlug vergeet.
Voorzitter Gosschalk „sloeg" Galli tot
Bondsvoorzitter. De onderscheiding, bij ver
rassing, eerlijk verdiend voor de ontzagge
lijke berg werk in alle jaren door Galli voor
het voetbal verzet.
A.F.C. kreeg haar clubhuis, alhoewel nog
op papier, doch er waren geen „maar-en'
of „indien-en" bij. Het komt en, het wordt
gebouwd, definitief. Een reuze cadeau van
allen voor allen.
En als het net zoo lang op ons terrein
mag staan als de speech van Huurnink
duurde, dan mogen wij best tevreden zijn.
Voor ik 't wist, was ik van het diner
via „sterren" op ons terrein aangeland. Dat
was genoegelijk. Honderd adspiranten aan
den slag, met vol enthousiasme strijdend.
Veel publiek, wederzien van feestgangers.
De finale! Natuurlijk gelijk, dus straf-
schoppenfinale, anders was 't niet „echt"
geweest! Ik zal niet gauw het in-beteuterde
gezicht van den keeper van de verliezende
partij vergeten toen de derde strafschop
langs hem snorde en zijn elftal de „dood
steek" gaf. En eveneens niet de dolle
vreugde der overwinnaars die den penalty
nemer half afmaakten. En iedereen kreeg
een vlag, sympathiek cadeau van de familie
- 7
A.F.C.-ers begunstigt onze adverteerders!
